ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

ΚΑΛΕΣΜΑ

ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 14 ΜΑΡΤΗ ΣΤΙΣ 6 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΣΤΟ ΚΑΦΕ ΔΙΑΥΛΟΣ ΣΤΑ ΛΑΔΑΔΙΚΑ

Εργαζόμενες, εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι και νέες, φτωχομεσαίοι αγρότες και αγρότισσες
Φίλες και φίλοι – συντρόφισσες και σύντροφοι

Όλο και πιο συχνά τα τελευταία χρόνια εκδηλώνεται σε όλο και ευρύτερα τμήματα των εργαζόμενων και της νεολαίας η οργή για το αβίωτο σήμερα αλλά και η αγωνία για το αύριο με μαζικές και αγωνιστικές κινητοποιήσεις, με τις μεγάλες απεργίες, τις καταλήψεις, τις διαδηλώσεις.
Αποκορύφωμα και τομή σε όλη αυτή την αγωνιστική πορεία μέχρι σήμερα ήταν η μεγάλη νεολαιίστικη εξέγερση του περασμένου Δεκέμβρη με αφορμή τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Δεν ήταν μόνο η αποθράσυνση και η κτηνωδία των δυνάμεων καταστολής που προκάλεσαν την εξέγερση. Η ακραία ενίσχυση της εκμετάλλευσης και της φτώχειας, της ανεργίας και της μερικής απασχόλησης, του κοινωνικού αποκλεισμού και της περιθωριοποίησης, σε νέες γενιές κολασμένων μέσα στα γκέτο των μεγαλουπόλεων, την ίδια ώρα που o πλούτος συσσωρεύεται στους τραπεζίτες, τους βιομήχανους και τους χρηματιστές. Η αντιλαϊκή πολιτική των δεξιών και κεντροαριστερών σοσιαλφιλελεύθερων κυβερνήσεων τα τελευταία 30 χρόνια. Η βάρβαρη πολιτική λιτότητας, κατάργησης κοινωνικών δικαιωμάτων, ιδιωτικοποίησης και ξεπουλήματος των πάντων, διάλυσης της δημόσιας υγείας, παιδείας, κοινωνικής ασφάλισης. Η υποταγή της εκπαίδευσης στην αγορά, η εντατικοποίηση και πειθάρχηση της νεολαίας και οι ταξικοί φραγμοί για μια ζωή χωρίς μέλλον. Και μαζί με αυτά η κατάρρευση των καπιταλιστικών μύθων, η δίδυμη κρίση του νεοφιλελευθερισμού και της σοσιαλδημοκρατίας, η μπόχα των σκανδάλων, τα φαινόμενα κρίσης και η ανυποληψία του πολιτικού συστήματος: ΝΑ ΟΙ ΒΑΘΥΤΕΡΕΣ ΑΙΤΙΕΣ ΠΟΥ ΠΥΡΟΔΟΤΗΣΑΝ ΤΟ ΡΩΜΑΛΕΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΟΡΓΗΣ ΜΕ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΠΟΥ ΠΗΡΕ.

Το κίνημα του Δεκέμβρη συμπύκνωσε την απαίτηση για τη συνολική ανατροπή πολιτικής. Τέτοια κινήματα χρειαζόμαστε: που να εκφράζουν τον πλούτο των κοινωνικών αναγκών και διεκδικήσεων και να έρχονται σε σύγκρουση με τις βασικές επιλογές του συστήματος, τους νόμους του κέρδους και της αγοράς.
Η επαναστατική και η αντικαπιταλιστική αριστερά έδωσε από την πρώτη στιγμή την μάχη για να αναπτυχθεί αυτό το μεγάλο ρεύμα προβάλλοντας τον προσανατολισμό «να πέσει η κυβέρνηση των δολοφόνων και η πολιτική της» και στηρίζοντας χωρίς όρους την νεολαιίστικη εξέγερση. Έχουμε μπει σε ένα μεγάλο κύκλο αγώνων με μεγάλη αποφασιστικότητα, μαχητικότητα και διάθεση σύγκρουσης με την κυρίαρχη πολιτική. Καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι ζούμε αυτές τις μέρες το μεγάλο ξεσηκωμό των αγροτών που εξεγείρονται απέναντι στην εξαθλίωση στην οποία τους οδηγεί η πολιτική της κυβέρνησης και η Κοινή Αγροτική Πολιτική της Ε.Ε.

Την ίδια στιγμή η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομική κρίση δείχνει πόσο βαθιά ανορθολογικό και καταστροφικό είναι το σύστημα της εκμετάλλευσης. Δεν αφορά μόνο τη χρηματοπιστωτική σφαίρα αλλά τον πυρήνα της καπιταλιστικής παραγωγής. Δεν είναι το αποτέλεσμα κάποιων «δυσλειτουργιών» ή της «απουσίας μηχανισμών ελέγχου», αλλά αποτυπώνει τις βαθύτερες ανυπέρβλητες αντιφάσεις του καπιταλιστικού συστήματος. Πρόκειται για μια κρίση υπερσυσσώρευσης. Διαψεύδει τους νεοφιλελεύθερους μύθους για την αγορά ως το καλύτερο μηχανισμό κοινωνικής ρύθμισης, αφού αυτοί ήταν που οδήγησαν στο βάθεμα της εκμετάλλευσης, την ελαστικοποίηση της εργασίας, τις ιδιωτικοποιήσεις, την απελευθέρωση των αγορών και την ένταση των κοινωνικών ανισοτήτων. Η νέα κυβέρνηση Ομπάμα προσπαθεί να διασώσει τον αμερικάνικο καπιταλισμό χαρίζοντας αστρονομικά ποσά στις χρηματοπιστωτικές και βιομηχανικές πολυεθνικές, τους δημιουργούς και πρωταγωνιστές της παγκόσμια κρίσης, την ίδια στιγμή που προσπαθεί να εξωραΐσει την χρεοκοπημένη αμερικάνικη εξωτερική πολιτική με πιο ευέλικτους διπλωματικούς χειρισμούς χωρίς να παραιτείται από την πολιτική των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων για τη διασφάλιση της ηγεμονίας των ΗΠΑ
Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρωτοστατεί και αυτή στην αντιλαϊκή επίθεση. Άλλωστε, με τη συνθήκη του Μάαστριχτ, την ΟΝΕ, το ευρώ, τη «Στρατηγική της Λισαβόνας», τους κάθε λογής τρομονόμους, το Ευρωσύνταγμα αρχικά και την Ευρωσυνθήκη τώρα, προσπαθεί να ξεμπερδεύει οριστικά με ό,τι απέμεινε από το «κοινωνικό κράτος» και τις κατακτήσεις του εργατικού κινήματος, να ολοκληρώσει το ξεκλήρισμα της φτωχομεσαίας αγροτιάς, να βαθύνει τον ιμπεριαλιστικό της χαρακτήρα. Η ΕΕ δεν είναι σπίτι των λαών, αλλά σφαγείο των πολυεθνικών, είναι όργανο της επίθεσης απέναντι στα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας. Είναι στήριγμα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Για αυτό απαιτείται σύγκρουση με την ΕΕ, αγώνας για την ανατροπή της πολιτικής της, άμεση κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας, πάλη για την αποδέσμευση και διάλυση της ΕΕ σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση και από τη σκοπιά του διεθνισμού και όχι της εθνικιστικής περιχαράκωσης και της «αυτοδύναμης καπιταλιστικής ανάπτυξης».
Όμως, καθόλου δεδομένο δεν είναι ότι θα ξεπεράσουν σχετικά σύντομα την βαθιά κρίση, ειδικά από τη στιγμή που είναι ολοφάνερο ότι έχουμε μπει σε μια περίοδο πραγματικών κοινωνικών εκρήξεων. Από τους δρόμους της Αθήνας μέχρι τη Βαλτική οι δρόμοι γεμίζουν από την οργή των εργαζομένων και της νεολαίας. Απέναντι στην καπιταλιστική κρίση, το εργατικό και το λαϊκό κίνημα δεν μπορούν να κάνουν προτάσεις διάσωσης του συστήματος. Ούτε να διεκδικούν έναν «καλύτερο» καπιταλισμό, με «χρηστή» διαχείριση. Πρέπει να παλέψουν για την ανατροπή των αντιλαϊκών και ταξικών πολιτικών και να θέσουν το θέμα της ανατροπής του συστήματος της εκμετάλλευσης.

Η βαρβαρότητα και η επιθετικότητα του σύγχρονου ιμπεριαλισμού καταγράφτηκε το προηγούμενο διάστημα, όπως όμως και οι αντιστάσεις των λαών. Με την ανοιχτή στήριξη των ΗΠΑ και της Ε.Ε. το Ισραήλ ματοκύλισε ανελέητα τη Γάζα, όμως δεν κατάφερε να τσακίσει την αντίσταση του Παλαιστινιακού λαού.
Βαθαίνει, όμως, και η συμμετοχή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Γι’ αυτό και περισσότερο παρά ποτέ είναι αναγκαίο ένα αντιπολεμικό, αντιιμπεριαλιστικό, διεθνιστικό κίνημα που αποφεύγοντας τη λογική των «ίσων αποστάσεων» να σταθεί απερίφραστα στο πλευρό των λαών και των κινημάτων που αντιστέκονται. Που θα στρέφεται ενάντια στις ΗΠΑ, και τον ιμπεριαλιστικό ρόλο της ΕΕ. Που θα παλεύει ενάντια στην δική μας κυβέρνηση και τη δική μας αστική τάξη και τις επιλογές τις, τη στάση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Που θα συνδέει τον πόλεμο με τον καπιταλισμό και τις αντιθέσεις του επιδιώκοντας (και) το αντιπολεμικό κίνημα να γίνεται στοιχείο της συνολικής αντικαπιταλιστικής και αντιιμπεριαλιστικής πάλης.

Ο ελληνικός καπιταλισμός μέσα στην κρίση αναδεικνύει τις ιδιαίτερες αδυναμίες του (ύφεση, δημοσιονομική κατάρρευση, υπερχρέωση). Οι αντιφάσεις του ελληνικού καπιταλισμού δεν εκδηλώνονται μόνο με νέα επίθεση στην εργατική τάξη, αλλά και με βίαιη υποβάθμιση της θέσης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Η εξέγερση των αγροτών είναι το πιο χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της κατάστασης. Μπλεγμένος σε ένα σύνολο τέτοιων αντιθέσεων, με σοβούσα την κρίση εκπροσώπησης του πολιτικού συστήματος, ο ελληνικός καπιταλισμός και τα διάφορα κέντρα του αναζητούν πολιτικές λύσεις με τις οποίες συγκρούεται και θα συγκρουστεί το κίνημα, είτε πρόκειται για το «μεγάλο συνασπισμό» ΝΔ – ΠΑΣΟΚ είτε για κεντροαριστερή συνεργασία ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί πρέπει να είναι σαφές ότι όλες οι λύσεις αναδιάταξης του πολιτικού συστήματος είναι σε αντιλαϊκή κατεύθυνση. Και για αυτό θα τις αντιπαλέψουμε αποφασιστικά.

Στο εσωτερικό η κυβέρνηση της ΝΔ, η κυβέρνηση των δολοφόνων προσπαθεί να φορτώσει τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων: παρατεταμένη λιτότητα, αμφισβήτηση των συλλογικών συμβάσεων, ακρίβεια, ξεπούλημα των δημόσιων επιχειρήσεων όπως η Ολυμπιακή, αντιδραστική αναθεώρηση του ασφαλιστικού που αυξάνει τα όρια και μειώνει τις συντάξεις, διάλυση του ΕΣΥ, προσπάθεια για θεσμοθέτηση ιδιωτικών ΑΕΙ, γενικευμένος αυταρχισμός και καταστολή. Η δολοφονική επίθεση ενάντια στην Κωνσταντίνα Κούνεβα έδειξε το πραγματικό πρόσωπο της σύγχρονης εργοδοτικής τρομοκρατίας. Παλεύουμε εδώ και τώρα για την ανατροπή της κυβέρνησης της ΝΔ και της πολιτικής της. Θέλουμε να πέσει από τα κάτω και από τα Αριστερά!
Ίδια πολιτική ακολουθεί και το ΠΑΣΟΚ. Αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του πολιτικού συστήματος με στενές σχέσεις με τις δυνάμεις του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού. Όταν ήταν κυβέρνηση έπαιξε μεγάλο ρόλο στην προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που σήμερα υλοποιεί η ΝΔ. Δικό του έργο είναι η ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ και το ευρώ. Οι εκπρόσωποί του δεν διστάζουν να μιλάνε για την ανάγκη ιδιωτικοποιήσεων και υπέρ της κατάργησης του άρθρου 16 του Συντάγματος. Στο συνδικαλιστικό κίνημα η ΠΑΣΚΕ σε αγαστή συνεργασία με τη ΔΑΚΕ μεθοδεύει πολιτικές εργασιακής ειρήνης και αντιπαλεύει το ξεδίπλωμα μαχητικών αγώνων διαρκείας. Μέσα στο κίνημα έκανε «διαδηλώσεις» με κεριά, ενώ φλέγονταν οι δρόμοι από την οργή της νεολαίας, και μιλούσε για «ανοιχτά σχολεία». Κάνει μεγάλο λάθος ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ όταν με την δήθεν ενωτική τακτική του απευθύνεται στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δίνοντας του άλλοθι για την πολιτική του, και εξωραΐζοντας το σαν δύναμη της ‘δημοκρατικής αντιπολίτευσης’. Τέλος ο ΛΑΟΣ που προσπαθεί να εμφανίσει με νέο λαϊκιστικό κοστούμι τον ακροδεξιό ρατσισμό, εθνικισμό και αντικομουνισμό του, ενώ καταγγέλλει πλευρές της κυβερνητικής πολιτικής, συχνά συμπεριφέρεται ως «πολιτικός μπράβος» της κυβέρνησης επιδιώκοντας να γίνει το ακροδεξιό δεκανίκι της.

Ταυτόχρονα και μέσα σε αυτό το κίνημα φάνηκε που μπορεί να οδηγήσει η λογική και η πρακτική του υποταγμένου συνδικαλισμού που σήμερα κυριαρχεί στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία δεν είναι αρωγός αλλά αντίπαλος των αγώνων.
Η απουσία από τις κινητοποιήσεις της νεολαίας την ώρα που αυτή δεχόταν τις επιθέσεις των δυνάμεων καταστολής, η αναστολή της διαδήλωσης στην πανεργατική στις 10/12/2008, η αποκήρυξη της διαδήλωσης των πρωτοβάθμιων σωματείων για την Κωνσταντίνα Κούνεβα, είναι μερικά δείγματα αυτού του κατήφορου το τελευταίο διάστημα που ήρθε να συμπληρώσει τις συλλογικές συμβάσεις εργασιακής ειρήνης με το ΣΕΒ και τις προτάσεις στήριξης των Τραπεζών. Ο συντονισμός πολλών δεκάδων πρωτοβάθμιων σωματείων στην αλληλεγγύη στην Κωνσταντίνα Κούνεβα και στην πάλη κατά του δουλεμπορίου δείχνει ότι μπορεί σήμερα μπορεί να υπάρχει πραγματική αγωνιστική ταξική ενότητα των ίδιων των εργαζομένων και μαχητική πάλη ενάντια στον πυρήνα των πολιτικών του κεφαλαίου και της Ε.Ε. Οι μαζικές διαδικασίες μέσα στους χώρους δουλειάς, οι συνελεύσεις, οι συντονιστικές επιτροπές, ο οριζόντιος συντονισμός των ίδιων των σωματείων αυτός είναι ο δρόμος για την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, για αγώνες οργανωμένους από τα κάτω και για συνδικάτα στα χέρια των εργαζόμενων, για να κατακτήσουμε νίκες.
Άλλωστε, σε όλες τις μεγάλες κοινωνικές κινητοποιήσεις το τελευταίο διάστημα, από τις φοιτητικές καταλήψεις που στηρίζονταν στις γενικές συνελεύσεις των φοιτητικών συλλόγων μέχρις τις συνελεύσεις στα αγροτικά μπλόκα, έχει γίνει σαφές ότι χωρίς μορφές άμεσης δημοκρατίας και έλεγχο από τη βάση κάθε χώρου αποτελεσματική πάλη δεν διεξάγεται.

Οι εμπειρίες ενός ολόκληρου κόσμου και η ριζοσπαστικοποίηση έχουν κάνει βήματα μπροστά μετά τις μεγάλες κινητοποιήσεις του κινήματος κατά της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης στο Σιάτλ και την Γένοβα, μετά το ξέσπασμα του αντιπολεμικού κινήματος το 2003 μετά τις μεγάλες κοινωνικές συγκρούσεις των τελευταίων ετών, όπως φάνηκε και από το δυναμισμό και τη μαχητικότητα της εξέγερσης του Δεκέμβρη. Σημαντικά τμήματα των εργαζόμενων και της νεολαίας αντιστέκονται και αναζητούν λύσεις ενάντια στις πολιτικές της εκμετάλλευσης, του πολέμου, του ρατσισμού. Σε αυτή την αναζήτηση δεν μπορούν σήμερα να δώσουν καμιά διέξοδο ούτε οι δυνάμεις της ρεφορμιστικής αριστεράς:
Ο ΣΥΡΙΖΑ και η πολύ μεγάλη ταλάντευσή του στην ανάπτυξη, πολιτικοποίηση και γενίκευση της λαϊκής πάλης. Μιλούσε υπέρ του κινήματος αλλά δέχτηκε να ματαιωθεί η απεργιακή συγκέντρωση στις 10/12/2008. Αντί για τη ριζική ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής προπαγάνδιζε την ανάγκη ‘δημοκρατικής διεξόδου’ από την κρίση, μέσω εκλογών και με στόχο μια δημοκρατική κυβέρνηση. Θέλει να ενισχύσει την επιρροή του μέσα στον κόσμο των κινημάτων, για να τον αξιοποιήσει εκλογικά και να τον εγκλωβίσει στην αυταπάτη, ότι σήμερα μπορεί να υπάρχει μια αριστερή ή κεντροαριστερή «αντινεοφιλελεύθερη» κυβερνητική διαχείριση. Τέτοιες λογικές στην Ιταλία, οδήγησαν την Αριστερά στα αζήτητα αφού πρώτα την εξευτέλισαν σε συνεργασίες με τους σοσιαλδημοκράτες. Η λογική του «αντινεοφιλελεύθερου μετώπου» και του νέου «κοινωνικού συμβολαίου» τον οδηγεί στη λογική των «εποικοδομητικών» προτάσεων για μια πιο φιλολαϊκή και «εύρυθμη» διαχείριση του καπιταλισμού ή για μια Ε.Ε. με ανθρώπινο πρόσωπο. Οι παρατάξεις του στο συνδικαλισμό, την Τοπική Αυτοδιοίκηση και άλλους κοινωνικούς χώρους έχουν συνδιαχειριστική και συχνά συντηρητική τακτική. Στο εργατικό κίνημα συντάσσεται με τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία και τον υποταγμένο συνδικαλισμό. Η παρουσία οργανώσεων της ριζοσπαστικής αριστεράς στο ΣΥΡΙΖΑ αντί να φέρει στροφή προς τα Αριστερά τις οδηγεί να προσυπογράφουν δεξιές θέσεις.
Το ΚΚΕ με τα συντηρητικά και σχεδόν καθεστωτικά αντανακλαστικά, που έδειξε μέσα στο κίνημα του Δεκέμβρη. Όχι μόνο δεν συμπορεύτηκε αλλά και ανέπτυξε μια υπονομευτική και εχθρική στάση απέναντι στους αγώνες των μαθητών και των φοιτητών. Κατήγγειλε συλλήβδην τους νέους ως «προβοκάτορες» και «κουκουλοφούρους». Αντί να προωθήσει την τόσο αναγκαία ενότητα στην δράση του αριστερού κόσμου, θεωρεί πρώτο εχθρό του την αντικαπιταλιστική αριστερά. Με τη στάση του αντικειμενικά εξυπηρετεί την κυβέρνηση και την πολιτική της. Στο εργατικό κίνημα επιμένει στον αδιέξοδο δρόμο του απομονωτισμού και της ηττοπάθειας και στην πράξη δεν υπήρξε πιο μαχητικό από την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ. Ο στείρος «αντικαπιταλιστικός» βερμπαλισμός του προσπαθεί να κρύψει την απροθυμία μάχιμης παρέμβασης σε καθημερινά μέτωπα και κοινής δράσης με άλλα αγωνιστικά ρεύματα. Ούτε δίνει προοπτική ο χώρος των αναρχικών ομάδων γιατί υποτιμά τη μαζική, οργανωμένη και συλλογική πάλη, την προσπάθεια για την οικοδόμηση κινημάτων με βάθος και διάρκεια, τη διατύπωση συγκεκριμένων πολιτικών διεκδικήσεων και στόχων.

Σήμερα καμιά εκδοχή διαχείρισης του σημερινού καπιταλιστικού κράτους δεν μπορεί να πάρει φιλολαϊκά χαρακτηριστικά και όσοι διαλέξουν τέτοιο δρόμο, θα αφομοιωθούν. Μόνο με ένα ισχυρό και πολιτικοποιημένο κοινωνικό κίνημα, μόνο μια ισχυρή αντιπολίτευση των «κάτω», μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Και σε αυτή την κατεύθυνση εμείς επιδιώκουμε την ενότητα στη δράση μέσα στο μαζικό κίνημα με τις άλλες δυνάμεις της αριστεράς, για ενωτικούς, ακηδεμόνευτους, μαχητικούς αγώνες.
Γιατί δεν μπορεί ούτε η εγκατάλειψη κάθε προοπτικής άλλης κοινωνίας από τους ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ούτε η υποστήριξη των αντιλαϊκών καθεστώτων του ‘υπαρκτού σοσιαλισμού’ από το ΚΚΕ να δώσει απάντηση στις ριζοσπαστικές αναζητήσεις της εποχής μας.

ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ
Για να πληρώσει το κεφάλαιο την κρίση που δημιούργησε.
Για να ανατραπεί η πολιτική της λιτότητας, της ακρίβειας και της ελαστικής εργασίας.
- Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους και σταθερό 5ημερο-7ωρο-35ωρο
- Δημόσια ασφάλιση για όλους, με μείωση των ορίων συνταξιοδότησης, με αυξήσεις των συντάξεων.
- Κατάργηση του θεσμού των ενοικιαζόμενων εργαζομένων και όλων των μορφών του σύγχρονου δουλεμπορίου.
- Απαγόρευση των απολύσεων.
- 1400 ευρώ κατώτατο μισθό.
- Καμιά μείωση των κοινωνικών δαπανών για να πληρωθεί το ληστρικό “δημόσιο χρέος”
Για να σταματήσει ο ληστρικός ρόλος των τραπεζών
- Καμιά ενίσχυση στις τράπεζες – να αυξηθούν οι δαπάνες για υγεία, παιδεία, ασφάλιση.
- Δημόσιο τραπεζικό σύστημα με εργατικό έλεγχο και χωρίς αποζημίωση.
- Πάγωμα των επιτοκίων και των χρεών για στεγαστικά δάνεια.
- Να αυξηθεί η φορολογία των τραπεζιτών και των επιχειρηματιών.
Για να μπει φραγμός στις ιδιωτικοποιήσεις
- Όχι στην ιδιωτικοποίηση της Ολυμπιακής και του ΟΣΕ. Να σταματήσει τώρα το ξεπούλημα των λιμανιών.
- Όλες οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας (συγκοινωνίες, ενέργεια, επικοινωνίες, φάρμακο, υγεία κλπ) να είναι αποκλειστικά δημόσιες και με εργατικό έλεγχο.
- Να γίνονται δημόσιες με εργατικό-λαϊκό έλεγχο, χωρίς αποζημίωση οι επιχειρήσεις που κλείνουν ή μετεγκαθίστανται.
Ενάντια στον πόλεμο, τον ιμπεριαλισμό και τον εθνικισμό
- Να σταματήσει τώρα η κατοχή του Ιράκ – Να αποχωρήσουν όλα τα ιμπεριαλιστικά στρατεύματα – Όχι στα σχέδια για πόλεμο στο Ιράν – Τερματισμός της παρουσίας ξένων στρατευμάτων στο Αφγανιστάν.
- Λευτεριά στην Παλαιστίνη.
- Όχι στην ευθυγράμμιση των ελληνικών αστικών κυβερνήσεων με τις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις ΗΠΑ – ΝΑΤΟ και ΕΕ.
- Να κλείσουν τώρα όλες οι βάσεις να αποχωρήσει η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ.
- Να φύγει το ΝΑΤΟ από τα Βαλκάνια.
- Συντονισμός με το παγκόσμιο αντιπολεμικό κίνημα στον αγώνα για να διαλυθεί το ΝΑΤΟ. 60 χρόνια ΝΑΤΟ είναι αρκετά!
- Σεβασμός στα δικαιώματα για όλους τους λαούς και τις μειονότητες. Όχι στις ιμπεριαλιστικές αλλαγές συνόρων, όχι στα προτεκτοράτα.
- Να καταργηθούν τώρα τα δυσβάσταχτα εξοπλιστικά προγράμματα.
- Κανένας Έλληνας φαντάρος σε δυνάμεις κατοχής– Να γυρίσουν τώρα όλες οι στρατιωτικές μονάδες που βρίσκονται εκτός συνόρων – Όχι στράτευση στα 18 – Όχι στράτευση για τις γυναίκες.
- Κύπρος Ενιαία – Κυρίαρχη – ανεξάρτητη ενάντια σε διχοτομικά σχέδια τύπου Ανάν, χωρίς ξένους στρατούς, εγγυητές και βάσεις, με τους κοινούς αγώνες και τη φιλία των λαών της, ελληνοκύπριων και τουρκοκύπριων.
- Αλληλεγγύη σε όλους τους αγωνιζόμενους λαούς και κινήματα
Για απειθαρχία στους «Ευρωμονοδρόμους» και την αντικαπιταλιστική ρήξη αποδέσμευση από την ΕΕ
- Όχι στην ΟΝΕ.
- Να καταργηθεί τώρα το «Σύμφωνο σταθερότητας».
- Όχι στην Ευρωσυνθήκη και σε κάθε εκδοχή Ευρωσυντάγματος.
- Να μην εφαρμοστεί η οδηγία Μπολκενστάιν και συνολικά η πολιτική της ελαστασφάλειας.
- Αγώνας για την αποδέσμευση από την ΕΕ σε αντικαπιταλιστική και διεθνιστική κατεύθυνση και για τη διάλυση της Ε.Ε.
Για να ανατραπεί η αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης και της Ε.Ε.
- Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες.
- Ενιαίο 12χρονο σχολείο χωρίς διαχωρισμούς σε γενική και επαγγελματική εκπαίδευση.
- Πάλη για την κατάργηση του αντιδραστικού Νόμου-Πλαισίου. Απεμπλοκή από τις διαδικασίες της Μπολώνια και του Ενιαίου Ευρωπαικού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης.
- Όχι στα ιδιωτικά ΑΕΙ, όχι στην οδηγία για τα ΚΕΣ, να κλείσουν όλα τα ΚΕΣ και τα «παραρτήματα».
- Όχι στην υπαγωγή της έρευνας στις ανάγκες των επιχειρήσεων και του κεφαλαίου.
Ενάντια στα συμφέροντα του εμπορικό κεφαλαίου, των καρτέλ και των εταιρειών τροφίμων, για να μην περάσει η αγροτική πολιτική της ΕΕ και το ξεκλήρισμα της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς
- Να μην εφαρμοστεί η νέα ΚΑΠ.
- Να μπει φραγμός στα μεταλλαγμένα.
- Να μην μετατραπούν οι συνεταιρισμοί σε ΑΕ.
- Κατοχύρωση – εγγύηση του εισοδήματος των φτωχών και μεσαίων αγροτών. Όχι στους περιορισμούς και τις υποχρεωτικές καταστροφές καλλιεργειών που επιβάλλει η Ε.Ε.
- Σπάσιμο των κυκλωμάτων των εμπόρων και των μεσαζόντων. Ενίσχυση των βιολογικών προϊόντων
Για να υπερασπιστούμε τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις πολιτικές ελευθερίες
- Όχι στους τρομονόμους και τις διακρατικές «αντιτρομοκρατικές» συμφωνίες.
- Έξω η αστυνομία από τις διαδηλώσεις. Να αφοπλιστεί η αστυνομία. Να διαλυθούν όλες οι ειδικές αστυνομικές δυνάμεις. Όχι στις κάμερες, το ηλεκτρονικό φακέλωμα και την γενικευμένη επιτήρηση.
- Αντίσταση στην αυταρχικοποίηση του δικαστικού μηχανισμού.
- Κατάργηση όλων των μορφών απαγόρευσης στην απεργία και του θεσμού της πολιτικής επιστράτευσης.
- Διασφάλιση των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας των κρατουμένων – Λιγότερη φυλακή σήμερα για μια κοινωνία χωρίς φυλακή αύριο.
Για να μπει φραγμός σε όλες τις μορφές διακρίσεων και καταπίεσης. Ενάντια στο ρατσισμό, την ξενοφοβία
- Για να μην περάσει το νέο Ευρωπαϊκό σύμφωνο και οι αντιμεταναστευτικές πολιτικές.
- Πλήρης κατοχύρωση πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων σε όλους τους μετανάστες που ζουν στη χώρα μας.
- Να σταματήσει η ομηρία των μεταναστών.
- Όχι στην κατάργηση και τον περιορισμό του πολιτικού ασύλου.
- Νομιμοποίηση όλων των μεταναστών.
Όχι στο σεξισμό και σε όλες τις διακρίσεις με βάση το φύλο
- Κατοχύρωση πραγματικής ισότητας των φύλων.
- Καμιά διάκριση με βάση τον ερωτικό προσανατολισμό.
- Κάτω τα χέρια από τις γυναίκες, όχι στην κατάργηση των συνταξιοδοτικών και άλλων ρυθμίσεων υπέρ των γυναικών.
Για την προστασία του περιβάλλοντος και των ελεύθερων χώρων
- Προστασία του περιβάλλοντος και ποιότητα ζωής για όλους.
- Όχι στα σχέδια για πυρηνική ενέργεια. Όχι στη χρήση λιθάνθρακα.
- Υπεράσπιση - διεύρυνση των ελεύθερων χώρων, του πρασίνου και των δασικών εκτάσεων.
- Όχι στα νέα χωροταξικά σχέδια.
- Όχι στις αλλαγές χρήσης γης προς όφελος των επιχειρηματικών σχεδιασμών.

Εμείς συναντηθήκαμε μέσα στους μεγάλους αγώνες. Ξέρουμε ότι η δύναμη βρίσκεται στα κινήματα ενάντια στη λιτότητα, την καταστολή, το ρατσισμό, το κεφάλαιο και την Ε.Ε., στον κόσμο που αγωνίζεται και αντιστέκεται. Δίνουμε καθημερινά τη μάχη για να είναι οι αγώνες μαχητικοί και νικηφόροι, για να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι και η νεολαία την κρίση των καπιταλιστών, για να ανατραπεί η κυρίαρχη πολιτική. Θέλουμε να βαδίσουμε ενωτικά μέσα στα μεγάλα μέτωπα της περιόδου.
Ως αποτέλεσμα όλων των παραπάνω εμείς που καταθέτουμε αυτό το κείμενο κοινού προβληματισμού, δυνάμεις και αγωνιστές της επαναστατικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς:
-Προωθούμε ακόμα πιο αποφασιστικά την κοινή μας δράση στο πλευρό των εργαζόμενων και της νεολαίας στους αγώνες που έρχονται. Βαθαίνουμε τις σχέσεις ισοτιμίας, αμοιβαίου σεβασμού, ειλικρίνειας και συντροφικότητας ανάμεσά μας.
-Ενισχύουμε το συντονισμό μας σε πολιτικό επίπεδο και συγκροτούμε Πρωτοβουλία για την Ενότητα και την Κοινή Δράση της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, σεβόμενοι την αυτοτέλεια κάθε οργάνωσης.
-Απευθύνουμε ανοιχτό κάλεσμα σε όλες τις δυνάμεις και τους αγωνιστές της επαναστατικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς για να συμμετέχουν και να στηρίξουν ενεργά την κοινή μας προσπάθεια.
-Επιδιώκουμε την ενεργή συμμετοχή όλων των αγωνιστών ενταγμένων και ανένταχτων σ’ αυτή την προσπάθεια και γι’ αυτό προχωρούμε στη διοργάνωση εκδηλώσεων – συζητήσεων και πρωτοβουλιών σε τοπικό και κλαδικό επίπεδο, καθώς και συντονιστική επιτροπή της Πρωτοβουλίας.
-Επιδιώκουμε την παρέμβασή μας στις εκλογικές μάχες, που θα υπηρετεί και θα ενισχύει τους ταξικούς αγώνες της περιόδου αλλά και τη συγκρότηση του ρεύματος της επαναστατικής κι αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.

ΑΡΑΝ – ΑΡΑΣ – ΕΚΚΕ - ΝΑΡ – νεολαία Κ.Α. – ΟΚΔΕ Σπάρτακος - ΟΚΔΕ – ΣΕΚ – και των μετωπικών σχημάτων ΕΝΑΝΤΙΑ και ΜΕ.Ρ.Α.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ