GO BACK! Μυτιλήνη, Χριστούγεννα 1944 ή Πώς εμποδίστηκε η απόβαση των Εγγλέζων

Από το μπλογκ της Ανταρσίας στο Αιγαίο-Αντικαπιταλιστική Αριστερά

Η μπροσούρα «Μυτιλήνη, Χριστούγεννα 1944 ή Πώς εμποδίστηκε η απόβαση των Εγγλέζων» εκδόθηκε το Μάρτη του 1945 από την «Ελεύθερη Λέσβο», την εφημέριδα της οργάνωσης του ΕΑΜ στο νησί. Την έκδοση επιμελήθηκαν οι Ηλίας Παρασκεβαΐδης και Τάκης Ελευθεριάδης. Επανεκδόθηκε μετά τη μεταπολίτευση από τις εκδόσεις Μνήμη. Αναδημοσιεύεται από το μπλογκ Η Λέσχη.

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ

«Μονάχα έτσι θα πάψουν τα σήμερα “θέλουμε” και άβριο “δε θέλουμε”». Μ' αυτά τα λόγια, λένε, πως εξηγούσε στους απλούς ναύτες ένας προϊστάμενός τους ανώτερος, όταν ήρθαν τα καράβια του Turnbull και ο κόσμος δεν ήξερε ακόμα καλά, αν θα γινόταν απόβαση ή όχι.

Αυτή η εξήγηση κλείνει μέσα της ολόκληρη την πολιτική σημασία που είχε η απόβαση. Δεν είχε σκοπό να κάνει στρατιωτική κατοχή το νησί ο Άγγλος Ταξίαρχος. Ερχόταν σα «φίλος» και «σύμμαχος» και γι' αυτό δεν ελεγε «ψέματα», όταν βεβαίωνε πως τα στρατεύματά του «δεν πρόκειται να αναμιχθούν με το καθεστώς της νήσου».

Δεν εκινδύνευε η λευτεριά του λαού της Μυτιλήνης από κείνον. Ο ίδιος δε θα ήθελε να ανακατωθεί και να ρυθμίσει αμέσως τη διοίκηση του τόπου. Ίσα - ίσα αυτό ήταν το σημαντικό. Η παρουσία μονάχα απ' τ' αποικιακά στρατεύματα θα ήταν αρκετή για να δημιουργήσει την κατάλληλη ατμόσφαιρα και να μπορέσουν να προκύψουν όλες οι ενέργειες οι αντιλαϊκές. Ήταν αρκετός ο αέρας τους για να δημιουργήσουν τις απαραίτητες συνθήκες για να καταργηθούν ουσιαστικά «μόνες τους» οι τοπικές λαϊκές αρχές, να διοριστούν αντιλαϊκά στοιχεία για πρόεδροι και άλλοι άρχοντες και ν' αρχίσει πάλι η δράση της γνωστής κλίκας, που άρχισε κιόλας σε άλλους τόπους, όπου η λαϊκή δύναμη ήταν σχετικά μικρότερη. Ο Turnbull θέλησε να βοηθήσει τη ντόπια αντίδραση να επιβάλει το «κράτος του νόμου» της. Ήθελε να εφαρμόσει ομοιόμορφο καθεστώς στα νησιά του Αιγαίου. Η Μυτιλήνη μονάχα έμενε έξω· ήταν το μόνο νησί που κρατήθηκε εαμικό ολότελα και μπόρεσε ν' αντιδράσει αποτελεσματικά στα σχέδια που γύρεψαν να εφαρμόσουν οι «αρχές» για να εξουδετερώσουν με τρικλοποδιές την επιρροή του ΕΑΜ. Τραγούδι που έγραψε ο Αγιασιώτης Στρατής Π. Ανεζίκος πάνω στα μπλόκια...

Η πλημμυρισμένη Καλλονή είναι έργο της χρεοκοπίας του Καλλικράτη

Ανακοίνωση της Ανταρσίας στο Αιγαίο-Αντικαπιταλιστική Αριστερά για την πλημμύρα στην Καλλονή

• Αποζημιώσεις και απαλλαγή από δημοτικά τέλη για τους πληγέντες

Η καταστροφική πλημμύρα στην Καλλονή είναι έργο του Καλλικράτη και της πολιτικής των Μνημονίων που εφαρμόζουν κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ. Δεν είναι η δυνατή βροχή «ακραίο καιρικό φαινόμενο», δεν απαλλάσσονται από τις ευθύνες τους ο Δήμος Λέσβου, η Περιφέρεια Β. Αιγαίου και η κυβέρνηση. Αιτία για τις καταστροφές είναι η τριπλή χρεοκοπία:

• του Καλλικράτη που διαλύει ουσιαστικά την τοπική αυτοδιοίκηση, οδηγεί στην απόλυση αναγκαίο προσωπικό, απαξιώνει τεχνογνωσία και υποδομές. Ο Δήμος Λέσβου αποδεικνύεται ανίκανος να αντιμετωπίσει τις συνέπειες μιας βροχής και την ίδια στιγμή χαρατσώνει τους δημότες για υπηρεσίες που δεν μπορεί και θέλει να προσφέρει. Η Καλλονή είναι θύμα της λογικής που δίνει τα πάντα στις τράπεζες και ισοπεδώνει τις κοινωνικές υπηρεσίες, της ανταποδοτικότητας που οδηγεί σε ακριβές υπηρεσίες για την κοινωνική πλειοψηφία. Είναι η ίδια πολιτική που διαλύει το μηχανισμό καθαριότητας για να την παραδώσει σαν ώριμο φρούτο στα ιδιωτικά κεφάλαια. Αυτά όλα δεν είναι παρά εφαρμογή της πολιτικής των Μνημονίων ΠΑΣΟΚ-ΕΕ-ΔΝΤ, την οποία συνεχίζει η τρικομματική χούντα των τραπεζιτών.
• χρεοκοπεί επίσης το δήθεν αναπτυξιακό μοντέλο που θυσιάζει τα πάντα, άνθρωπο και περιβάλλον, στην κερδοσκοπική τσιμεντοποίηση. Τα μεγάλα συμφέροντα που αποκόμισαν υπερκέρδη άφησαν τελικά πίσω μια πόλη ανοχύρωτη.
• χρεοκοπεί τέλος η δημοτική αρχή του Δ. Βουνάτσου που την ώρα της καταστροφής παριστάνει τον ήρωα μιλώντας για περιοδεία στην Καλλονή με κίνδυνο της ζωής του! Δεν ακούσαμε τίποτα για τις αιτίες της πλημμύρας, τίποτα για μέτρα που θα πάρει ο δήμος για να μην ξανασυμβεί μια παρόμοια καταστροφή, αφού θα ξαναβρέξει, τίποτα για αποζημιώσεις, ούτε καν για απαλλαγή των πληγέντων από τα δημοτικά τέλη. Η τελευταία φορά που ο Βουνάτσος μίλησε συγκριμένα ήταν για να υπερασπιστεί τον Άδωνη Γεωργιάδη από το ρεζιλίκι της επίσκεψής του στο νησί, ίσως γιατί στο ΛΑΟΣ χρωστάει και την εκλογή. Από τις προεκλογικές φανφάρες ενάντια στον Καλλικράτη έχει καταντήσει ο καλύτερος μαθητής της κυβέρνησης στην εφαρμογή του, όπως δείχνει και η βιασύνη του να ιδιωτικοποιήσει την καθαριότητα.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΕ

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

Τριάντα χρόνια μετά την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΕ και δέκα χρόνια μετά την εισαγωγή του ευρώ, βλέπουμε πλέον το πραγματικό της πρόσωπο: μνημόνιο, μεσοπρόθεσμο, άγρια αντιλαϊκά μέτρα, σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις, λουκέτα, εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, που οι επιπτώσεις τους μεγιστοποιούνται από τις πρωτοφανείς δανειακές συμβάσεις με την τρόικα.

Αποκορύφωμα όλων αυτών είναι το περιβόητο «Σύμφωνο για το Ευρώ», που αποτελεί ένα είδος ευρωπαϊκού μνημονίου διαρκείας σε βάρος όλων των εργαζομένων και των λαών στην ΕΕ. Περιλαμβάνει τη δραστική μείωση των μισθών μέσω της σύνδεσής τους «με την παραγωγικότητα, αλλά και της προσαρμογής τους στην «ανταγωνιστικότητα της οικονομίας». Η ανταγωνιστικότητα οδηγεί στην κινεζοποίηση του επιπέδου μισθών αλλά και του πλαισίου των ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων. Ταυτόχρονα, το «Σύμφωνο για το Ευρώ» αφαιρεί οριστικά όλα τα οικονομικά εργαλεία των κρατών-μελών, τα οποία υπάγονται πλέον στους αντιδημοκρατικούς και στεγανούς μηχανισμούς της ΕΕ και των πολυεθνικών της, πραγματοποιώντας έτσι μια αντιδημοκρατική αντιδραστική τομή βάθους στην ίδια την αρχιτεκτονική της ΕΕ.

ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΕ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΩΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Στα χρόνια της ένταξής μας στην ΕΕ το δημόσιο χρέος επταπλασιάστηκε, ως ποσοστό επί του ΑΕΠ. Η ανεργία διευρύνθηκε στις εποχές της «ανάπτυξης» και γιγαντώθηκε τώρα στις συνθήκες της κρίσης. Οι μισθοί, ιδιαίτερα μετά την είσοδο στην ΟΝΕ, μειώνονται διαρκώς ως ποσοστό επί του ΑΕΠ και φυσικά βίαια και απόλυτα σήμερα. Οι εργασιακές σχέσεις και τα εργατικά δικαιώματα θρυμματίζονται και συντρίβονται. Το αντιδραστικό κοινωνικό όραμα του κεφαλαίου για μια κοινωνία με εργοδότες και κράτος χωρίς υποχρεώσεις και εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα τείνει να υλοποιηθεί στην πράξη. Τα χαμηλά και μεσαία λαϊκά στρώματα καταστρέφονται. Η Ελλάδα από εξαγωγέας αγροτικών προϊόντων πριν την είσοδο στην ΕΟΚ-ΕΕ έγινε εισαγωγέας με διαρκώς διευρυνόμενο αγροτικό εμπορικό έλλειμμα. Διαλύθηκαν επίσης μια σειρά παραδοσιακοί κλάδοι, από τα ναυπηγεία μέχρι τη μεταποιητική βιομηχανία, προκαλώντας μια εκτεταμένη αποδυνάμωση του παραγωγικού ιστού της χώρας. Τα εμπορικά πλεονάσματα των ισχυρότερων χωρών του Βορρά στηρίζονται όλο και περισσότερο στα ελλείμματα των «Γουρουνιών» (PIIGS) του Νότου, όπως κατέδειξε και η κρίση.

Η ελευθερία της ΕΕ είναι μόνο για τις πολυεθνικές, τις τράπεζες και τα κέρδη τους και για τις οδηγίες Μπολκενστάιν. Για τους «άλλους» υπάρχουν τα τείχη του ρατσισμού, του Σέγκεν και της Frontex καθώς και οι συνθήκες τύπου «Δουβλίνο 2» που μετατρέπουν τη χώρα μας και τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου σε φυλακή των οικονομικών μεταναστών και των προσφύγων.

Η ΕΕ πρωταγωνιστεί σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους (Ιράκ, Βαλκάνια, Λιβύη κ.λπ.). Αποδεικνύεται εκτροφείο της ακροδεξιάς και του νεοφασισμού, γενικευμένης αστυνόμευσης και ηλεκτρονικού χαφιεδισμού που όλα μαζί συγκροτούν το συνεκτικό πλαίσιο της ευρωκαταστολής. Τα πάντα αποφασίζονται στα κλειστά κλάμπ των πολυεθνικών και των ευρωοργάνων, πίσω από το προσωπείο ενός διακοσμητικού «ευρωκοινοβουλίου», με πλήρη περιφρόνηση της λαϊκής θέλησης και κυριαρχίας.

ΤΩΡΑ ΠΙΑ ΞΕΡΟΥΜΕ!

Ο καπιταλιστικός-ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας της ΕΕ δεν αλλάζει, ούτε μεταρρυθμίζεται σε προοδευτική κατεύθυνση. Η λύση των λαϊκών προβλημάτων βρίσκεται στη συνολική ρήξη με την ΕΕ. Η πορεία για την κοινωνική απελευθέρωση, για μια ανθρωποκεντρική κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, καπιταλιστικό κέρδος, αγορές και καταπίεση περνάει μέσα από την πάλη ενάντια στην ΕΕ και όχι μέσα από το πλαίσιό της.

Η αιτία των λαϊκών προβλημάτων βρίσκεται στην «ιερή συμμαχία» ελληνικών κυβερνήσεων, ΕΕ, ΔΝΤ, στο «μαύρο» μέτωπό τους με το κεφάλαιο, τις τράπεζες και τις αγορές. Η ελληνική αστική τάξη έχει συνδέσει την προοπτική της και τα κέρδη της με τη συμμαχία με τα ευρω-αφεντικά και με τους αμερικανούς ιμπεριαλιστές και όχι με την αξιοπρεπή ζωή του λαού μας.

Γι’ αυτό και εμείς επιδιώκουμε τον κοινό αγώνα των ευρωπαϊκών λαών κόντρα στο συνασπισμένο ευρωπαϊκό κεφάλαιο με άμεσο στόχο την ανατροπή της αντεργατικής επίθεσης και ορίζοντα την υπέρβαση της καπιταλιστικής κυριαρχίας σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.

«Κίνδυνος» και «καταστροφή» για το λαό δεν είναι η έξοδος από την Ευρωζώνη και την ΕΕ, αλλά η παραμονή σε αυτή την «κρεατομηχανή» των λαϊκών αναγκών και δικαιωμάτων. Αυτά που θα κερδίσουν οι εργαζόμενοι με την έξοδο από το ευρώ και τη συνολική ρήξη με την ΕΕ, με τη μη αποπληρωμή του χρέους και την εθνικοποίηση των τραπεζών με εργατικό έλεγχο, με την ανακατανομή του κοινωνικού πλούτου υπέρ των εργαζομένων είναι πολύ περισσότερα από αυτά που ίσως χάσουν στιγμιαία και απ' αυτά που σίγουρα θα χάσουν προοπτικά εντός ευρώ και ΕΕ.

Η ΠΑΛΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΕ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΑΝΑΒΟΛΗ!

ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ:

· Να φύγουμε τώρα από τη φυλακή του ευρώ και της ΟΝΕ. Για λαϊκή απειθαρχία και συνολική ρήξη με την ΕΕ του κεφαλαίου. Συμπορευόμαστε σε αυτή την κατεύθυνση αγωνιστές με διαφορετική πολιτική καταγωγή και οπτική. Αγωνιστές που παλεύουν για την αποδέσμευση πριν απ’ όλα της χώρας μας, αλλά και των άλλων χωρών στην πορεία μιας τέτοιας ρήξης. Αγωνιστές που παλεύουν για τη συνολική διάλυση της ΕΕ ως ολοκληρωτικού μορφώματος του κεφαλαίου και αγωνιστές που παλεύουν ενάντια στις συνέπειες της πολιτικής της ΕΕ. Κοινός μας στόχος είναι μια άλλη διεθνιστική συνεργασία των λαών και των χωρών, με αλληλεγγύη, ισοτιμία και δικαιοσύνη, στη βάση των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων, στην προοπτική της καθολικής κοινωνικής απελευθέρωσης!

· Να μην περάσει το αντιδραστικό «Σύμφωνο για το Ευρώ». Να αποτραπεί η ψήφισή του από το συντονισμένο πανευρωπαϊκό αγώνα των λαών, που μπορεί να γίνει τώρα εφικτός!

· Να ανατραπεί η αντεργατική επίθεση κυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ, κεφαλαίου και το σάπιο πολιτικό τους σύστημα. Να ανατραπεί από τα κάτω, ως αποτέλεσμα της λαϊκής πάλης και δυναμικής η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και κάθε άλλη κυβέρνηση ή συγκυβέρνηση που θα υλοποιεί την ίδια πολιτική!

Αγωνιστική κοινή δράση

Η Πρωτοβουλία μας προωθεί και υποστηρίζει την κοινή δράση και με οποιαδήποτε άλλη τοπική ή πανελλαδική κίνηση, που θέλει να συμβάλλει, πιθανά με άλλο περιεχόμενο ή δράσεις στις παραπάνω κατευθύνσεις.

Στόχος μας είναι η διαμόρφωση ενός ενωτικού λαϊκού ρεύματος που θα προτάσσει τα εργατικά λαϊκά συμφέροντα και θα υπερασπίζει το δικαίωμα του λαού να καθορίζει την πορεία των κοινωνικών και πολιτικών εξελίξεων, έξω από τις δεσμεύσεις των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και ηγεμονικών καπιταλιστικών χωρών.

Συνεστίαση της Ανταρσία στο Αιγαίο

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Η «Ανταρσία στο Αιγαίο» διοργανώνει συνεστίαση το

Σάββατο 17 Δεκέμβρη 2011

στις 9.00 μ.μ.

στο «Αρχοντικό Γεωργιάδη»

(Επάνω Σκάλα, Μυτιλήνη)

Άγγελος Χάγιος: Αγωνιστικό μέτωπο ανατροπής τώρα!

Για την ανάγκη ενός αγωνιστικού μετώπου αντίστασης, ρήξης και ανατροπής της ολομέτωπης επίθεσης του κεφαλαίου μιλά ο Άγγελος Χάγιος, περιφερειακός σύμβουλος Αττικής και στέλεχος του ΝΑΡ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ο Ά. Χάγιος απευθύνει κάλεσμα σε όλες τις μαχόμενες δυνάμεις της Αριστεράς και του κινήματος, υπογραμμίζοντας τον αντιδιαχειριστικό και αντικυβερνητικό, αντιΕΕ- αντιιμπεριαλιστικό, αντισυστημικό –αντικαπιταλιστικό προσανατολισμό του αγώνα.

- Ποιο είναι το βασικό συμπέρασμα από την προχθεσινή σύνοδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Οι ηγεμονικές δυνάμεις της ΕΕ προωθούν με διαδικασία «φαστ τρακ» την «οικονομική διακυβέρνηση», τη νομοθετική και συνταγματική κατοχύρωση της αέναης λιτότητας. Αυτό γίνεται εν μέσω οξυνόμενων ανταγωνισμών, ποιός θα πληρώσει και ποιό μερίδιο, μεταξύ των καπιταλιστών της ΕΕ αλλά και μεταξύ ΕΕ, ιδιαίτερα της Γερμανίας, με τις ΗΠΑ. Αυτό έχει αντανάκλαση και στον αστικό κόσμο της χώρας. Συμφωνούν, ωστόσο, στο στόχο να περάσουν τη Δανειακή Σύμβαση και τα νέα μνημόνια. Και στο συνολικό πολιτικό τους σχέδιο, στην αντιδραστική ανασυγκρότηση του ελληνικού καπιταλισμού. Με ακόμα πιο βαθιά πρόσδεση στην κλυδωνιζόμενη ευρωζώνη και την ΕΕ. Αλλά και στις γεωπολιτικές και ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή της Αν. Μεσογείου και Β. Αφρικής.

- Πολύς κόσμος που θίγεται από τα βάναυσα μέτρα, δεχόμενος και την τρομοκρατία από ΜΜΕ και αστικά κόμματα, αναρωτιέται εάν υπάρχει άλλος δρόμος. Υπάρχει τελικά άλλος δρόμος;

Δεν μπορούμε να σπέρνουμε αυταπάτες στην εργατική τάξη και το λαό. Για να επιβιώσουν και να διεκδικήσουν μια ζωή αντάξια της εποχής ένας είναι ο δρόμος. Να σηκώσουν το γάντι, απέναντι στον οδοστρωτήρα της βίαιης καπιταλιστικής ανασυγκρότησης, της ακόμα πιο αντιδραστικής ΕΕ και των επικίνδυνων ανταγωνισμών των ιμπεριαλιστών. Αυτά καθορίζουν το περιεχόμενο του, αναγκαίου όσο ποτέ, πλειοψηφικού κοινωνικού-πολιτικού κινήματος. Ενός αγωνιστικού μετώπου. Που θα αναδειχτεί σε αντίπαλο δέος. Με προσανατολισμό, επομένως, αντιδιαχειριστικό και αντικυβερνητικό, αντιΕΕ- αντιιμπεριαλιστικό, αντισυστημικό -αντικαπιταλιστικό. Για την απελευθέρωση από τη δικτατορία των αγορών, των πολυεθνικών, των τραπεζών, των εθνικών και υπερεθνικών οργάνων τους και των σφετεριστών του παραγόμενου από τους εργαζόμενους κοινωνικού πλούτου!

Με πρώτο στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ – ΝΔ - ΛΑΟΣ και κάθε κυβέρνησης αυτής της πολιτικής. Για να τεθεί, πρακτικά, η ανατροπή της πολιτικής ΕΕ-ΔΝΤ, ελληνικού και ξένου κεφαλαίου. Να μπουν στην ημερήσια διάταξη οι διεκδικήσεις για το κοινωνικό πρόβλημα, πρωτίστως, αλλά και για τα σύγχρονα προβλήματα των πολιτικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων και της λαϊκής κυριαρχίας. Και να συνδεθούν στενά με τη μη αναγνώριση, την παύση πληρωμής και την διαγραφή του χιλιοπληρωμένου χρέους. Με την έξοδο από το ευρώ και την αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από την ΕΕ. Για ριζική ανακατανομή του πλούτου σε βάρος του κεφαλαίου. Για να περάσουν στο Δημόσιο, χωρίς καμιά επιβάρυνση για το λαό και με εργατικό έλεγχο η Τράπεζα της Ελλάδας, όλες οι Τράπεζες και οι επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας.

- Ποιος θα υλοποιήσει την ανατροπή που απαιτεί η εποχή μας;

Δεν ξεχνάμε ότι την ιστορία την γράφουν οι λαοί. Τις ανατροπές, τις εξεγέρσεις, τις επαναστάσεις, τις πραγματοποιούν πάντα οι τάξεις και οι κοινωνικές τους συμμαχίες. Στο πεδίο αυτό συγκροτούνται, δοκιμάζονται, αλλάζουν και αναδιαμορφώνονται τα πολιτικά μέτωπα και υποκείμενα.

Η κρίση είναι σε εξέλιξη και είναι βαθιά. Δημιουργείται, ήδη, ένα εκρηκτικό μίγμα. Που μπορεί να οδηγήσει -με απρόβλεπτους δρόμους και αφορμές- σε εξεγερτικά ή και επαναστατικά γεγονότα. Σε μια παρατεταμένη, σκληρή και πιο βαθιά από ποτέ κοινωνική σύγκρουση. Έχουμε σαφή δείγματα με τον ηρωικό αγώνα στη Χαλυβουργία, τη λαϊκή αντίσταση στα χαράτσια, τη μάχη ενάντια στις εφεδρείες - απολύσεις.

Ως ΝΑΡ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ, προτείνουμε σε όλες τις μαχόμενες δυνάμεις του κινήματος και της Αριστεράς να εργαστούμε από κοινού. Εδώ και τώρα. Για ένα πολύμορφο, βαθύτερα πολιτικό, ασυμβίβαστο μέχρι τέλους, λαϊκό κίνημα διαρκείας. Που θα ενώνει όλες τις αντιστάσεις, όλες τις αγωνιστικές τάσεις στη βάση πολιτικών στόχων και μορφών πάλης ανατροπής. Με καρδιά και νου το ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα. Που θα οργανώνει μετωπικά τον λαϊκό ξεσηκωμό, τις εργατικές εξεγέρσεις και θα τους οπλίζει με αντικαπιταλιστική προοπτική. Δε μιλάμε, απλώς, για ένα κινηματικό μέτωπο. Αλλά για μια τετραπλή συμπόρευση. Της σύγκλισης όλων των αντιστάσεων και αγώνων. Της καθοριστικής ταξικής ενότητας και ηγεμονίας των εργαζομένων. Της κοινωνικής συμμαχίας τους με τα πληττόμενα λαϊκά στρώματα. Της κοινής δράσης κάθε αγωνιστικής φωνής, ιδιαίτερα της Αριστεράς. Αυτόν τον πολιτικό ρόλο μπορεί να αναλάβει ένα αγωνιστικό μέτωπο αντίστασης, ρήξης και ανατροπής.

- Η προοπτική νίκης ενός τέτοιου μετώπου, δεν προϋποθέτει μια πρόταση εξουσίας;

Η πολιτική αυτή πρόταση εκφράζει στο σήμερα και τη θέση μας στο ζήτημα της εξουσίας. Το μέτωπο αυτό για να μπορεί να επιβάλλει την εργατική-λαϊκή θέληση και τον εργατικό-κοινωνικό έλεγχο είναι ανάγκη να συγκροτεί τα δικά του όργανα. Όργανα ανταγωνιστικά στους αστικούς θεσμούς. Με καθοριστικό τον εξωκοινοβουλευτικό αγώνα και την απόκρουση της αποθέωσης του αστικού κοινοβουλευτισμού. Σε αντιπαράθεση με τον αστικοποιημένο συνδικαλισμό. Που θα εκφράζουν την τάση εργατικής χειραφέτησης και διεκδίκησης της εργατικής διεύθυνσης. Που μπορούν να αποτελέσουν, σε επόμενες επαναστατικές καμπές, τα έμβρυα της εργατικής εξουσίας. Οι διάφορες κυβερνητικές προτάσεις από το χώρο της Αριστεράς δεν συμβάλουν στη στρατηγική αυτή. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, κινούνται στο έδαφος της καπιταλιστικής κυριαρχίας.

Τα όργανα αυτά δεν θα γεννηθούν όπως η Αθηνά από το κεφάλι του Δία. Αλλά από την πείρα των ίδιων των εργαζομένων. Ήδη υπάρχουν πρωτόλεια παραδείγματα, από τους συντονισμούς των πρωτοβάθμιων σωματείων, τις εργατικές συνελεύσεις βάσης, τις απεργιακές επιτροπές, τις μαζικές πρωτοβουλίες ενάντια στα χαράτσια, ως τις αυθεντικές συνελεύσεις γειτονιών.

- Άλλες δυνάμεις της Αριστεράς προτείνουν μια πλατιά εκλογική συνεργασία. Γιατί δεν συμφωνείτε;

Οι μαύρες συμμαχίες και οι χούντες δεν πέφτουν με εκλογές αλλά με εξεγέρσεις. Αυτή η ιστορική αλήθεια έχει συσκοτιστεί μετά τη μεταπολίτευση. Παρά την εμπειρία του Πολυτεχνείου. Η ρεφορμιστική και η διαχειριστική Αριστερά, αυτή τη φορά, δεν «παίζει» στα σενάρια συναίνεσης, όπως το '89. Αναπαράγει, ωστόσο, τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες. Δεν υποτιμούμε καθόλου την εκλογική μάχη που, άλλωστε, θα δώσουμε ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ με το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα.

Είναι ανάγκη, ωστόσο, να καταλυθεί η ηγεμονία της κοινοβουλευτικής διεξόδου ακόμα και σε κόσμο του αγώνα και της Αριστεράς. Η πολιτική μας πρόταση επιχειρεί να μετακινήσει τον άξονα από την αστικοδημοκρατική διαδικασία στη δημοκρατία του κινήματος. Στην εργατική δημοκρατία που υπερβαίνει ποιοτικά όλες τις προηγούμενες μορφές. Μέσα σε ένα αγωνιστικό μέτωπο συγκροτείται πραγματικά το δικαίωμα ξεχωριστής συμβολής κάθε ρεύματος. Η δυνατότητα δημοκρατικής, με όρους ισοτιμίας, συζήτησης, αντιπαράθεσης και σύνθεσης, με βάση τις απόψεις και το πρόγραμμά τους. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα συμβάλει με συγκεκριμένες πρωτοβουλίες. Θα απευθύνει καθαρά αυτή τη πρόταση σε όλες τις αγωνιστικές τάσεις του κινήματος, στη βάση και την κορυφή όλων των μαχόμενων δυνάμεων της Αριστεράς, κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής.

- Η χώρα έχει μπει υπό επιτροπεία, το πολιτικό προσωπικό άγεται και φέρεται. Τελικά μήπως το αναγκαίο μέτωπο πρέπει να είναι ένα νέο ΕΑΜ;

Η καταστροφή που ζούμε κι αυτή που έρχεται, επιβάλλεται από τις τράπεζες, τις επιχειρήσεις και από τα καπιταλιστικά εθνικά κράτη. Αλλά και από τα γιγάντια πολυεθνικά πολυκλαδικά μονοπώλια και από τις υπερεθνικές ενώσεις, ΕΕ, ΔΝΤ, G20. Και, για να μη ξεχνιόμαστε, από τους ιμπεριαλιστές του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, της ΕΕ και τους ανταγωνισμούς τους. Δεν επιβάλλεται, προς το παρόν τουλάχιστον, με στρατιωτική εισβολή και με στρατιωτικές χούντες. Επιστρατεύεται για το σκοπό αυτό το αστικό πολιτικό σύστημα, οι θεσμοί του, τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Η άμεση ανάληψης πολιτικής διαχείρισης από εκπροσώπους του κεφαλαίου, (κυβερνήσεις Παπαδήμου, Μόντι κλπ).

Ανακύπτει σαφώς «εθνικό ζήτημα» με σύγχρονους όρους. Ο ελληνικός καπιταλισμός, που ανήκει στη δεύτερη ταχύτητα του διεθνούς πλέγματος του κεφαλαίου, υποβαθμίζεται στην ήδη άνιση σχέση αλληλεξάρτησης από τις ηγεμονικές ευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Το γεγονός αυτό οξύνει την αντεργατική επίθεση, τη νέο-απολυταρχική επιβολή του κεφαλαίου και την εμπλοκή στο διεθνές καπιταλιστικό πλέγμα. Η εξέλιξη αυτή δημιουργεί σοβαρά εμπόδια και κινδύνους στο «έθνος των εργαζομένων». Στον καθημερινό του αγώνα και, κυρίως, στην πραγματοποίηση της αντικαπιταλιστικής επανάστασης σε μια χώρα, όπως στην Ελλάδα που είναι «αδύναμος κρίκος». Αυτό σημαίνει ότι τα αιτήματα για δημοκρατία των εργαζομένων και απελευθέρωση από τα δεσμά των υπερεθνικών καπιταλιστικών κέντρων, πρέπει να ενδυναμώσουν τον συνολικό αγώνα για την αντικαπιταλιστική ανατροπή και όχι να τον ακυρώσουν ή να το φέρνουν σε δεύτερο πλάνο.

Για μας, η πτυχή του «εθνικού» ζητήματος σήμερα, συνίσταται πριν από όλα στην προβολή του στόχου για έξοδο από την ΕΕ και την άρνηση εφαρμογής των πολιτικών που επιβάλει. Στη συνολική σύγκρουση με τις δυνάμεις του ιμπεριαλισμού, τόσο της ΕΕ όσο και των ΗΠΑ, με τους οξυνόμενους ανταγωνισμούς αλλά και τις συμμαχίες της «δικής μας» αστικής τάξης. Αν δε μπαίνει αυτός ο στόχος, τότε οι προτάσεις για «εθνική ενότητα», για «πατριωτικό» μέτωπο, ενάντια στους «μεγάλους» και τους «ξένους», δεν είναι απλά λαθεμένες, αλλά εχθρικές στην προσπάθεια πολιτικής και αγωνιστικής αφύπνισης του λαού. Εκμεταλλεύονται την περηφάνια του, για να τον υποτάξουν βαθύτερα.

Στην κατεύθυνση αυτή αξιοποιούμε και την εμπειρία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, θετική και αρνητική, για τη συγκρότηση ενός μετώπου με πυρήνα τα σημερινά και αυριανά συμφέροντα της εργαζόμενης πλειοψηφίας, με ορίζοντα κοινωνικής χειραφέτησης από τα δεσμά του κεφαλαίου.

- Βλέπουμε τον ΣΥΝ να αναζητά συνεργασίες, σε εκλογική ή γενικότερη βάση, με θραύσματα του ΠΑΣΟΚ. Εσείς στέκεστε αρνητικά. Δεν έχει θέση αυτός ο κόσμος στο κίνημα ή σε μια συνεργασία με την Αριστερά;

Με τέτοιες επιλογές, αυτός που διεμβολίζεται είναι η Αριστερά και η στρατηγική της. Πρόκειται για συνεργασία αντιμνημονιακού χυλού. Που «βάζει πλάτη» στην ανασύσταση της κεντροαριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας σε μια εκδοχή της. Συναγωνίζεται τη ΔΗΜΑΡ στη γνωστή πολιτική «ουράς». Αυτή που ακολούθησε η αριστερά απέναντι στη «δημοκρατική παράταξη» του Γεωργίου Παπανδρέου παλιότερα και στο «σοσιαλιστικό» ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου στη μεταπολίτευση. Στη γραμμή αυτή, η ηγεσία του ΣΥΝ καλεί αυτάρεσκα την Αριστερά σε ενότητα. Σε ένα «ελάχιστο» πρόγραμμα, δηλαδή στο δικό του πρόγραμμα. Που παραπέμπει τα προβλήματα στις καλένδες της λεγόμενης δημοκρατικής επανίδρυσης της ΕΕ και μιας «αριστερής», σοσιαλδημοκρατικής δηλαδή, κυβέρνησης. Η εμπειρία των «αριστερών» κυβερνήσεων στην Κύπρο σήμερα και στην Ιταλία παλιότερα δεν τους έχει διδάξει τίποτα. Οι διαφοροποιήσεις από το χώρο του ΠΑΣΟΚ προς τα αριστερά, φυσικά και είναι αναγκαίος στόχος. Πρέπει να αναζητούνται στο πλαίσιο του αναγκαίου μετώπου ανατροπής της επίθεσης και διεκδίκησης μιας πορείας έξω από την ΕΕ και τον καπιταλισμό.

Αντικαπιταλιστική επαναστατική Αριστερά για τη νικηφόρα προοπτική του αγώνα

- Καλείτε σε αγώνα για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης. Και μετά τι; Υπάρχει ζωή έξω από το ευρώ, την ΕΕ και τον καπιταλισμό;

Ο δρόμος μέσα στο ευρώ και την ΕΕ είναι που οδηγεί σε μια ζωή χωρίς δικαιώματα, ελπίδα, αξιοπρέπεια. Με όποια μορφή «αντιμνημονιακής» διαχείρισης. Είτε του Σαμαρά, το πήγε κι αυτός το γράμμα, είτε «αριστερή». Να τελειώνουμε με αυτή την τρομοκρατία. Ο λαός μας έχει αποδείξει πως έχει την πείρα και τις δυνάμεις, με τους εργαζόμενους στη διεύθυνση των πραγμάτων, να βαδίσει σε μια άλλη πορεία με άξονα τις κοινωνικές ανάγκες.

Οι πρόσφατοι αγώνες έδειξαν ότι, δεν αρκεί ο όποιος κλονισμός της αστικής πολιτικής ηγεμονίας. Προκύπτει η ανάγκη να συγκροτηθούν, σε ανώτερο επίπεδο, όλες οι υπαρκτές αγωνιστικές τάσεις και δυνατότητες. Με στόχο τη συνολική ρήξη και εν τέλει την κατάλυση της καθολικής αστικής ηγεμονίας.

Για να μπορέσει η τάση χειραφέτησης να διεκδικήσει το πολιτικό προβάδισμα και την πλειοψηφία μέσα στην εργατική τάξη. Ώστε να δημιουργεί έδαφος για επαναστατικά γεγονότα. Να «μεταφέρει» την «κρίση ηγεμονίας» μέσα στις γραμμές της αστικής τάξης. Να διαμορφώνει μια επαναστατική κατάσταση, μια κατάσταση «δυαδικής» εξουσίας. Που θα βάζει, τελικά, στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα της εργατικής εξουσίας, και της ανατροπής της αστικής κυριαρχίας.

- Επιμένετε στην ανάγκη μιας αντικαπιταλιστικής επαναστατικής Αριστεράς, της σύγχρονης κομμουνιστικής προοπτικής. Δεν είναι άραγε πολυτέλεια στην εποχή που μας τα παίρνουν όλα;

Πρόκειται για τη νικηφόρα προοπτική του αγώνα. Γι αυτό είναι αναγκαία η εμφάνιση και συνολική παρέμβαση, σε πανεθνικό και πανκοινωνικό επίπεδο, ενός πόλου, ενός μετώπου της επαναστατικής αριστεράς. Μιας Αριστεράς στρατηγικά επανεξοπλισμένης. Ρηξιακής με το σύστημα, ρηξικέλευθης για την ανατροπή. Για την προοπτική μιας εκ βάθρων αλλαγής της σημερινής πολιτικής – οικονομικής - κοινωνικής άθλιας πραγματικότητας, η οποία βέβαια θα είναι έργο της ίδιας της εργατικής τάξης και των άλλων καταπιεζόμενων. Με ανώτερη συγκρότηση και παρέμβαση σε αυτήν των δυνάμεων της επαναθεμελίωσης της κομμουνιστικής απελευθέρωσης .

- Το ΚΚΕ θέτει το ζήτημα της λαϊκής εξουσίας και μάλιστα σε πρώτο πλάνο. Πως το κρίνετε αυτό;

Το πρόβλημα με το ΚΚΕ είναι ότι δεν επιλέγει μια επαναστατική πολιτική. Δεν απαντά στο πώς η κοινωνική διαμαρτυρία, θα συγκροτηθεί σε κοινωνικό και πολιτικό υποκείμενο ανατροπής της επίθεσης. Είναι κρίσιμο ζήτημα αυτό. Δεν απαντιέται με ένα συνδυασμό ρηχής ιδεολογικής κατήχησης και οιονεί εκλογικής εκστρατείας για «εξαγωγή συμπερασμάτων» και ενίσχυση του ΚΚΕ. Η τακτική αυτή, δεν γονιμοποιεί αντικαπιταλιστικά τις συνειδήσεις του κόσμου. Προσφέρει και «άλλοθι» για τον εύκολο δρόμο της υποταγής σε νέα σοσιαλδημοκρατικά σενάρια. Το ΚΚΕ έκανε ζημιά με την άρνηση του να θέσει σε πρώτο πλάνο τα αιτήματα για έξοδο από ευρώ και ΕΕ και διαγραφή του χρέους. Τώρα τα βάζει, αυτό είναι θετικό, αλλά τα παραπέμπει στις καλένδες της λαϊκής εξουσίας. Η λογική του επιθετικού πολέμου προς άλλες αριστερές φωνές και ιδιαίτερα προς τις αντικαπιταλιστικές κομμουνιστικές δυνάμεις που είναι στα αριστερά του, η άρνηση της κοινής δράσης στο μαζικό κίνημα, υπονομεύουν τον αγώνα. Πεποίθηση μας είναι πως αν οι δυνάμεις του ΚΚΕ, του ΠΑΜΕ, του ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, έθεταν συντονισμένα και αποφασιστικά το ζήτημα του παλλαϊκού ξεσηκωμού για την ανατροπή της κυβέρνησης και της επίθεσης, θα είχαμε ταχύτατη άνοδο της λαϊκής αυτοπεποίθησης και εξεγερτικά γεγονότα. Το ΚΚΕ, ως η μεγαλύτερη δύναμη της Αριστεράς και με ιδιαίτερη βαρύτητα στην εργατική τάξη, κρίνεται πολύ αυστηρά για αυτό. Αλλά το ζήτημα δεν είναι η αυτοκριτική μετά από 50 χρόνια, αλλά αυτό που πρέπει να γίνει τώρα.

- Και ποιοι θα την φτιάξουν την Αριστερά της ανατροπής; Είναι υπόθεση μόνο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ;

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συμβάλει ουσιαστικά στην κατεύθυνση μιας άλλης μετωπικής αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Ενός διακριτού μαζικού πολιτικού ρεύματος αυτοτελούς. Και όχι ως αντικαπιταλιστικό-επαναστατικό «άκρο» μιας παναριστερής συμμαχίας ή ενός αντιμνημονιακού-αντινεοφιλελεύθερου μετώπου και όποιου σχεδίου νέας σοσιαλδημοκρατίας.

Η πολιτική της αυτοτέλεια -σε όλα τα επίπεδα- είναι αναγκαία, αλλά όχι αυτοσκοπός. Συνοδεύεται με την προσπάθεια για κοινή δράση μέσα στο κίνημα, και πρωτοβουλίες συντονισμού της Αριστεράς σε καίρια πολιτικά ζητήματα.

Δυστυχώς, μέχρι σήμερα, δεν έχουν μορφοποιηθεί οργανωμένες πολιτικές δυνάμεις που μπορεί να συμπαραταχθούν μετωπικά σε συνολικό πολιτικό επίπεδο. Με στόχο την αντικαπιταλιστική ανατροπή στην πορεία για την επαναστατική αλλαγή και την κοινωνική απελευθέρωση. Όμως, οι πολιτικές διαφοροποιήσεις είναι ταχύτατες. Οι αναζητήσεις των κινηματικών και αριστερών πρωτοποριών μαζικές κι απαιτητικές. Θα υπάρξουν και άλλες συλλογικές απόπειρες που θα συμβάλουν σε μια αντικαπιταλιστική Αριστερά. Αυτά μας υποχρεώνουν να εργαστούμε τολμηρά, μαζικά και πλατιά. Προς συλλογικότητες, δυνάμεις και οργανώσεις που αναφέρονται στον αντικαπιταλισμό, στη ρήξη και την ανατροπή.

Στόχος αυτών είναι η κοινή δράση στο κίνημα. Ο συντονισμός και η συμπόρευση σε κρίσιμα ζητήματα, η ανάπτυξη του διαλόγου. Είναι, ακόμα, να μετατοπιστούν πιο μόνιμα και σταθερά προς το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα και μέτωπο οι τάσεις που διαφοροποιούνται προς τα αριστερά. Που προέρχονται από το χώρο και την επιρροή των ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής και ευρύτερα της εξωκοινοβουλευτικής ή ανένταχτης Αριστεράς. Πρωτίστως, βέβαια, οι σχετικά φρέσκιες πρωτοπορίες του εργατικού κινήματος και της νεολαίας. Που η ένταξη τους στην κοινή προσπάθεια δίνουν άλλον αέρα και αισιόδοξη προοπτική νίκης και ανατροπής.

(*από την εφημερίδα ΠΡΙΝ 11/12/11)

6 Δεκέμβρη: Δεν ξεχνάμε, αγωνιζόμαστε!

Την Τρίτη 6 Δεκέμβρη, συμπληρώνονται 3 χρόνια από την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από αστυνομικούς της ΕΛ.ΑΣ. Η 6η Δεκέμβρη παραμένει σύμβολο ανυπακοής και εξέγερσης της νεολαίας.

Στη Μυτιλήνη θα πραγματοποιηθεί πορεία, την Τρίτη 6/12, στις 6.00 μ.μ. στα Κεντρικά Λύκεια. Κινητοποίηση μπολιασμένη στις τωρινές ανάγκες της νεολαίας και όλων των εργαζόμενων, για την ανατροπή της βάρβαρης επίθεσης, ενάντια στο αστικό πολιτικό σύστημα και τους εκπροσώπους του που με συναίνεση μεταξύ τους επιδράμουν στη ζωή και τα δικαιώματά μας.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΤΟ ΕΥΡΩ;

εκδήλωση - συζήτηση με θέμα την πρόταση της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς για έξοδο της Ελλάδας απο την Ευρωζώνη διοργανώνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Λέσβου το Σάββατο 10 Δεκέμβρη στις 6:3ο μμ στην αίθουσα της θεατρικής ομάδας '' Οι Άστεγοι'' (Θεοφράστου 24)
Στην εκδήλωση κεντρικός ομιλητής θα είναι ο καθηγητής του τμήματος Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ και μέλος του Πανελλαδικού Συντονιστικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Σπύρος Μαρκέτος

Νέα μέτρα φτώχειας επιταχύνουν την συντριβή

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

«Οι κόποι των ετών 2009 – 2011 δεν πήγαν χαμένοι» ήταν ο τίτλος της πρώτης διαφάνειας που παρουσίασε ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Φίλιππος Σαχινίδης στο υπουργικό συμβούλιο της Πέμπτης 24 Νοέμβρη. Ο άνθρωπος που πρώτος, εν τη ρήμη του λόγου του, αποκάλυψε σε τηλεοπτική του συνέντευξη πως η προσφυγή στο ΔΝΤ ήταν προαποφασισμένη, από την πρώτη κιόλας μέρα που κέρδισε τις εκλογές το ΠΑΣΟΚ, έρχεται τώρα να εμφανίσει το άσπρο – μαύρο, με δύο στόχους: Πρώτο, να συγκαλύψει το γιγαντιαίο μέγεθος της αποτυχίας και δεύτερο να εξασφαλίσει την απαραίτητη συναίνεση για την επιβολή νέων αντιλαϊκών μέτρων που θα συνοδεύσουν την εφαρμογή της απόφασης της 26^ης Οκτωβρίου 2011. Μιας συμφωνίας που θεωρείται ήδη παρωχημένη…

Κοινό κείμενο εκλεγμένων σε περιφέρειες και δήμους για αλληλλέγγυη στον απεργιακό αγώνα των εργαζομένων στην Ελληνική Χαλυβουργία

28 εκλεγμένοι, δήμαρχοι και σύμβουλοι σε περιφέρειες και δήμους υπογράφουν το παρακάτω κείμενο αλληλεγγύης στον αγώνα των εργαζόμενων στην ελληνική χαλυβουργία, ενώ παράλληλα οργανώνονται και στηρίζονται από τις κινήσεις τους στις περιοχές τους και άλλες μορφές αλληλεγγύης με οικονομική ενίσχυση, επισκέψεις στο χώρο, συζήτήσεις.

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ

Συμπληρώνεται ένας μήνας απεργίας στην Ελληνική Χαλυβουργία. Ένας μήνας ηρωικού αγώνα 400 χαλυβουργών, που βαδίζουν ενωμένοι σαν γροθιά στο δρόμο του αγώνα, της τιμής και της ταξικής αξιοπρέπειας!

Εμείς οι παρακάτω δήμαρχοι, δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι εκφράζουμε το σεβασμό και την αλληλεγγύη μας στους εργαζόμενους της Ελληνικής Χαλυβουργίας. Βιώνουμε και μεις, στις περιοχές που δρουν οι κινήσεις μας, την κατάσταση της πλειοψηφίας των κατοίκων, που υποφέρουν από την περικοπή των μισθών και συντάξεων, την ανεργία, την αφαίμαξη από τους φόρους και την ακρίβεια, τη συρρίκνωση δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Οι εργαζόμενοι της Ελληνικής Χαλυβουργίας στέκονται όρθιοι, μπροστά στην πύλη του εργοστάσιου και απεργούν. Αρνούνται να γυρίσουν στο καμίνι της δουλειάς μέσα στη φωτιά και το σίδερο για 500 ευρώ. Απαιτούν να επιστρέψουν στη δουλειά οι 34 συνάδελφοί τους που απολύθηκαν, επειδή η Γενική τους Συνέλευση απέρριψε ομόφωνα την απαίτηση της εργοδοσίας να δουλεύουν 5ωρο με μείωση των αποδοχών τους κατά 40%.

Η Ελληνική Χαλυβουργία είναι η πρώτη βιομηχανία στην Αττική που με τον εκβιασμό για τις θέσεις εργασίας επιχειρεί να εφαρμόσει το 5ωρο, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, το ωρομίσθιο, τις απλήρωτες υπερωρίες, την κατάργηση ασφαλιστικών δικαιωμάτων, αξιοποιώντας την πολιτική των άθλιων αλλεπάλληλων μνημονίων, του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της τρόικας που στοχεύουν στη διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων,.

Είναι τεράστια η σημασία του αγώνα αυτού για όλο το λαό και το εργατικό κίνημα, καθώς είναι η πρώτη μεγάλη απεργία στον ιδιωτικό τομέα και παρά τους εκβιασμούς της εργοδοσίας οι χαλυβουργοί δεν σκύβουν το κεφάλι, έχοντας ήδη δημιουργήσει μια ρωγμή στην παντοδυναμία των βιομηχάνων. Από την άποψη αυτή, η μεγαλειώδης απεργία των χαλυβουργών αποτελεί σήμερα τη «ναυαρχίδα» του εργατικού κινήματος.

Ο δίκαιος αγώνας των εργατών της Ελληνικής Χαλυβουργίας ΑΕ, αφορά όλους μας. Και σήμερα είναι αναγκαίο όσο ποτέ και για να νικήσει ο δικός τους αγώνας, να υψώσουμε τη μαζική και οργανωμένη απάντηση της ανυπακοής, της αντίστασης, της αλληλεγγύης και της ανατροπής! Με ένα αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής. Με την αγωνιστική ταξική ενότητα και την αλληλεγγύη όλων των εργαζομένων σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, των ανέργων, των συνταξιούχων, των μεταναστών, των νέων, με απεργίες, καταλήψεις διαδηλώσεις. Για να ανατραπεί η επίθεση, να επιβληθούν κατακτήσεις σε όφελος του λαού, να ανοίξει ο δρόμος για να πάρει ο κόσμος της δουλειάς στα χέρια του τον πλούτο που παράγει, προς όφελος όλης της κοινωνίας.

1/12/2011

ΟΙ ΔΗΜΑΡΧΟΙ, ΟΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΙ, ΔΗΜΟΤΙΚΟΙ, ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΙΚΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ

• Αθανασοπούλου - Βαφειάδου Αντωνία, από Αριστερή Κίνηση Περιστερίου
• Βριζάκη Τάνια, από Ανταρσία στις γειτονιές 2ης δημ. κοινότητας της Αθήνας
• Γεννηκομσίου Φάνης, από Αριστερή Παρέμβαση Περιφέρειας Θεσσαλίας
• Δεσσύλας Δημήτρης, από Αριστερή Παρέμβαση-Αντικαπιταλιστική Κίνηση Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας
• Διαβολάκης Θανάσης, από Ανταρσία στο Λιμάνι του Πειραιά
• Εφραιμίδη Ιωάννα, από Ανταρσία στις γειτονιές 5ης δημ. κοινότητας της Αθήνας
• Ζήκος Νίκος, από Αριστερή Παρέμβαση Περιφέρειας Ηπείρου
• Κορτζίδης Χρήστος, δήμαρχος Ελληνικού-Αργυρούπολης
• Κούτρας Γιάννης, από Αντικαπιταλιστική Αριστερά Περιφέρειας Δυτ. Μακεδονίας
• Κουτσιανάς Πάνος, από Αριστερό Σχήμα Ιλίου
• Κωνσταντίνου Πέτρος, από Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας
• Λαχανιώτη Τώνια, από Αντικαπιταλιστική Αριστερά της Περιφέρειας Ιονίου
• Λιερός Γιώργος, από Αντίσταση με τους πολίτες του Χαλανδρίου
• Μητροβγένης Γιώργος, από Μαχόμενη Αριστερή Δύναμη Ανατροπής Δάφνης – Υμηττού
• Νενεδάκη Ράνια, από Κίνημα στην πόλη του Ζωγράφου
• Παπαδοκωστόπουλος Άρης, από Άλλος Δρόμος για μια κοινωνία αλληλεγγύης & συμμετοχής δημ. κίνηση Γαλατσίου
• Παπαδόπουλος Κώστας, από Κίνηση Πολιτών "Κόντρα στο Ρεύμα" Νίκαιας - Ρέντη
• Παπασπυρίδης Αλέκος, από Μια Πόλη Ανάποδα – Αριστερή Παρέμβαση στους δρόμους της Νέας Σμύρνης
• Πατρικίου Κατερίνα, από Ανυπότακτη Πετρούπολη
• Πλειώνης Δημήτρης, από "Κοινωνία Δημοτών" του Δήμου Παπάγου Χολαργού
• Πολάκης Παύλος, δήμαρχος Σφακίων Κρήτης
• Πολυχρονιάδης Δημήτρης, από Αριστερή Ριζοσπαστική Δημοτική Κίνηση «Εκτός των Τειχών» Αμαρουσίου
• Ρίζος Σεραφείμ, από Αντικαπιταλιστική Αριστερή Παρέμβαση Περιφέρειας Κρήτης
• Ρούσσος Σίμος, από Αντίσταση με τους πολίτες του Χαλανδρίου
• Σεφερλής Γιάννης, από Ανταρσία στο δήμο Πύργου
• Σκοπούλης Στέφανος, από Δημοτική Ριζοσπαστική Αριστερή Συσπείρωση Δ.Ρ.Α.ΣΥ Ιωαννίνων
• Ταστάνης Τάσος, από Αριστερή Ριζοσπαστική Πρωτοβουλία Γλυφάδας
• Τζιορτζιώτης Σταύρος, από Αριστερή Παρέμβαση Πολιτών Βύρωνα
• Χάγιος Άγγελος, από Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Περιφέρεια Αττικής

Πανεργατική Απεργία 1 Δεκέμβρη: πρώτη απάντηση στη συναίνεση, συνεχίζουμε!

Δείτε εδώ φωτογραφίες από την απεργιακή συγκέντρωση στην Αθήνα

.

Μαζική ήταν η συγκέντρωση των Πρωτοβάθμιων Σωματείων και του Συντονισμού τους στο Μουσείο. Πιο μαζικά τα μπλοκ των κλάδων και χώρων δουλειάς που βρίσκονται στο κέντρο της επίθεσης και έχουν κινητοποιήσεις. Η Απεργία της 1ης Δεκέμβρη ήταν ο πρώτος σταθμός σε μια νέα φάση, η πρώτη απάντηση χιλιάδων εργαζόμενων στη μαύρη συναίνεση, τηνσυγκυβέρνηση των νέων μνημονίων και της πιο βαθιάς αντεργατικής επίθεσης. Χρειάζεται συνέχεια και κλιμάκωση, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο και συνολικά για να ανατραπούν η βάρβαρη αντεργατική επίθεση και η κυβέρνηση!

Καμιά περίοδος χάριτος στην κυβέρνηση Παπαδήμου, καμιά ανάσα στο μαύρο μέτωπο ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ και την τρόικα ΕΕ-ΔΝΤ-ΣΕΒ. Δυναμώνουμε και κλιμακώνουμε τους αγώνες μας τώρα! Με απεργίες, καταλήψεις, διαδηλώσεις. Με λαϊκές συνελεύσεις, όργανα πάλης στα χέρια των αγωνιζόμενων.

Περνάμε σε μια νέα φάση της πρωτοφανούς και διαρκούς αντεργατικής επίθεσης και των αλλεπαλλήλων «λευκών πραξικοπημάτων» που οδηγούν στο παραπέρα «κούρεμα» μισθών, συντάξεων, κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων. Στην καταπάτηση του δικαιώματος του λαού ν’ αποφασίζει ο ίδιος για τις τύχες του. Στην μόνιμη πτώχευση της εργαζόμενης πλειοψηφίας και την μετατροπή της σε δουλοπάροικο. Στον αφανισμό «αντί πινακίου φακής» του δημόσιου πλούτου. Στην Ευρω-κηδεμονία. Ενώ από την άλλη μεριά όλα τα λεφτά των περιβόητων δανείων πηγαίνουν στους τραπεζίτες, στο ντόπιο και ξένο χρηματοπιστωτικό σύστημα και στο πολιτικό προσωπικό τους.

.

Η εργατική τάξη και ο λαός έχουν απόλυτη και άμεση ανάγκη και συμφέρον να αναχαιτίσουν και να ανατρέψουν αυτή την επίθεση. Μόνο έτσι θα καταφέρουν να επιβιώσουν, να αποκρούσουν την εξαθλίωση. Μόνο έτσι θα κατακτήσουν μια καλύτερη ζωή, αντάξια των δυνατοτήτων της εποχής κι όχι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα που ορίζουν το ΔΝΤ, η ΕΕ, ο ΣΕΒ, τα κέρδη, οι αγορές και οι τοκογλύφοι τραπεζίτες.

Κάλεσμα της Συνέλευσης των χαλυβουργών της Ελληνικής Χαλυβουργίας

Στηρίξτε τους απεργούς χαλυβουργούς με κάθε τρόπο: Ψηφίσματα και αποφάσεις από τα συνδικάτα, φορείς της γειτονιάς, συλλόγους νεολαίας, γυναικών, παντού, την φυσική σας παρουσία έξω από την πύλη, την συγκέντρωση χρημάτων για ενίσχυση των οικογενειών των χαλυβουργών, συγκέντρωση τροφίμων.

Εμείς οι 400 εργάτες της ελληνικής χαλυβουργίας απεργούμε σαν μια γροθιά για 16η μέρα και συνεχίζουμε. Πίσω δεν κάνουμε, διαλέξαμε τον δρόμο της τιμής και της αξιοπρέπειας, υπερασπίζουμε το ψωμί και το μέλλον των παιδιών μας.

Δεν γυρνάμε για δουλειά μέσα στη φωτιά και το σίδερο για 500 ευρώ. Απαιτούμε να επιστρέψουν στη δουλειά οι 34 απολυμένοι συνάδελφοί μας. Ο αγώνας μας, αφορά όλους τους εργαζόμενους. Η εργοδοσία της Ελληνικής Χαλυβουργίας λειτουργεί σαν λαγός των βιομηχάνων. Είναι η πρώτη βιομηχανία στην Αττική που με εκβιασμό τις θέσεις εργασίας επιχειρεί να εφαρμόσει το 5ωρο, ελαστικές σχέσεις εργασίας, το ωρομίσθιο, απλήρωτες υπερωρίες, κατάργηση ασφαλιστικών δικαιωμάτων.