Συνέντευξη στην εφημερίδα «Εποχή» παραχώρησε ο σ. Άγγελος Χάγιος, μέλος της Π.Ε. του ΝΑΡ και Περιφερειακός Σύμβουλος Αττικής, στέλεχος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Όπως αναφέρει, η αριστερά στις νέες συνθήκες πρέπει να «πάψει να μασάει τα λόγια της», να πει ανοιχτά στο λαό ότι το σύστημα δεν διορθώνεται, ανατρέπεται. Εκτιμάει ότι δεν υπάρχουν σήμερα περιθώρια προγραμματικής ή εκλογικής ενότητας της Αριστεράς, αλλά ανάγκη για κοινή δράση και αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής.
Διαβάστε παρακάτω ολόκληρη τη συνέντευξη:
Ερώτηση: Ζούμε σε μια περίοδο όπου κυοφορείται νέο πολιτικό σκηνικό και πιθανότατα νέοι κοινωνικοί συσχετισμοί. Απέναντι σ’ αυτή την κατάσταση η αριστερά απαντά θολά» και μεμονωμένα –ο καθένας την άποψή του. Μπορεί να υπάρξει ένας κοινός παρανομαστής συνεργασίας; Ένα κοινό πολιτικό σχέδιο υπεράσπισης των λαϊκών συμφερόντων; Ίσως και ένα εκλογικό μέτωπο από ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ ακόμα και αποχωρήσαντες από το «παλιό» ΠAΣOΚ.
- Α. Χάγιος: Οι νέοι συσχετισμοί, κοινωνικοί και πολιτικοί, διαμορφώνονται από το νέο κύμα λαϊκού εργατικού ξεσηκωμού. Που είχε εξεγερτικά χαρακτηριστικά. Βαθύτερη πολιτικοποίηση απέναντι στο χρέος, την ΕΕ, τα επιχειρηματικά κέρδη κ.λπ. Σαφή τάση υπέρβασης του υποταγμένου συνδικαλισμού των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Αυτός ο ξεσηκωμός είναι που προκάλεσε την πολιτική κρίση.
Οι μαχόμενες δυνάμεις της Αριστεράς έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους. Δεν φθείρονται, όπως παλιότερα, σε συγκυβερνήσεις, αθροίσματα δημοκρατικών δυνάμεων, εθνικές δημοκρατικές ενότητες.
Απέναντι στη νέα κατάσταση η ματιά της Αριστεράς εξακολουθεί συχνά να είναι θολή. Από τη μια η διαχειριστική λογική της διαπραγμάτευσης του χρέους, της αυταπάτης λύσεων με εκδημοκρατισμό της ΕΕ, χωρίς απεγκλωβισμό από αυτήν, της προσκόλλησης στον κοινοβουλευτικό δρόμο. Από την άλλη, η αναμονή λύσεων από μια ασαφή λαϊκή εξουσία, η άρνηση ανατρεπτικής κοινής δράσης στο κίνημα.
Ας δούμε τα πράγματα κατάματα. Προγραμματική αλλά και εκλογική ενότητα είναι αδύνατη. Ας αφήσουμε τις επικοινωνιακού χαρακτήρα εκκλήσεις για ενότητα σε μίνιμουμ, δηλαδή ρηχή, βάση για να φορτώνει ο ένας στον άλλο την ευθύνη. Ούτε είναι αποδεκτή οποιαδήποτε ενωτική πρόσκληση προς τη ΔΗΜΑΡ που αναλαμβάνει συνειδητά ρόλο αναχώματος στην αριστερή ριζοσπαστικοποίηση.
Εκεί που θα κριθούμε σήμερα, όλες οι μαχόμενες δυνάμεις του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλων τάσεων είναι να σπάσει η λογική «ή επιβάλλεται η δική μου αντίληψη ή δεν γίνεται τίποτα». Για να συντονιστούμε πολιτικά και να δράσουμε από κοινού σε ένα αγωνιστικό μέτωπο με στόχο την ανατροπή της επίθεσης της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου, της ΕΕ και των κεφαλαιοκρατών. Με σαφείς στόχους για Παύση πληρωμών τώρα- άμεση μονομερή διαγραφή του χρέους. Όχι στη Δανειακή σύμβαση. Έξοδο από ΕΕ-ευρώ. Απελευθέρωση από τα δεσμά των «αγορών», του ΔΝΤ και των Τραπεζών. Πέρασμα στο δημόσιο, χωρίς αποζημίωση και με εργατικό - κοινωνικό έλεγχο, όλων των τραπεζών, των ΔΕΚΟ, των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας. Άμεση επαναφορά της αγοραστικής ικανότητας των εργαζομένων. Απαγόρευση των απολύσεων, προστασία των ανέργων. Αποτίναξη του απολυταρχικού καθεστώτος που οικοδομεί το άθλιο πολιτικό προσωπικό της ντόπιας και διεθνούς ολιγαρχίας.
Ερώτηση: Η συνεργασία αυτής της αριστεράς δεν θα απελευθερώσει την εκλογική έκφραση και την πολιτική ένταξη χιλιάδων πολιτών; Και μπορείς τόσο εύκολα να προσπερνάς την ιστορική δυνατότητα που παρουσιάζεται σήμερα;
Α. Χάγιος: Αυτό που θα απελευθερώσει τον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία, την πολιτική ανατρεπτική δυναμική τους και, στη συνέχεια, την εκλογική (και όχι το αντίστροφο), είναι να εμπνεύσει η Αριστερά μια νέα αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία. Ότι ο συνειδητοποιημένος και οργανωμένος λαός, με πρωτοπόρα την εργατική τάξη και το ταξικά ανασυγκροτημένο κίνημά της, μπορεί να νικήσει. Να ανατρέψει τα μνημόνια και την αντεργατική επίθεση. Να ρίξει την κυβέρνηση Παπαδήμου τώρα.
Πώς; Με το δρόμο του αγωνιστικού εκβιασμού, τον «εξωκοινοβουλευτικό» δρόμο της εργατικής πάλης και της παλλαϊκής εξέγερσης.
Απαραίτητη προϋπόθεση, βέβαια, είναι να πάψει η Αριστερά να μασάει τα λόγια της. Ή να πετάει την μπάλα στην εξέδρα. Να ξεκαθαρίσει ότι το σάπιο πολιτικό σύστημα δεν διορθώνεται. Πρέπει να το τσακίσουμε. Πραγματική δημοκρατία θα έχουμε μόνο με το λαό να αποφασίζει και να παίρνει τη ζωή στα χέρια του, μέσα από το κίνημά του, τις συνελεύσεις και τους συλλογικούς αγώνες. Στο δρόμο αυτό μπορούμε να κατακτήσουμε τη λευτεριά από τα δεσμά του αντιδραστικού πλέγματος που υφαίνουν κυβέρνηση – ΕΕ – ΔΝΤ – ΣΕΒ.
Η ανάγκη απάντησης στην καπιταλιστική κρίση δημιουργεί ιστορική πρόκληση, ιστορική δυνατότητα, ιστορική ευθύνη της Αριστεράς να διαμορφώσει επαναστατική στρατηγική και τακτική.
Οι μαχόμενες δυνάμεις της Αριστεράς να δράσουν συντονισμένα για τη διαμόρφωση ανεξάρτητων οργάνων επιβολής της εργατικής και λαϊκής θέλησης. Για να είναι νικηφόρος ο αγώνας απαιτείται ανεξάρτητο κέντρο αγώνα τώρα. Που θα συμβάλλει στην κλιμάκωση του αγώνα πέρα και κόντρα στη λογική των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και της αστικοποιημένης γραφειοκρατίας,. Μέσα στα όργανα αυτά, με τη δημοκρατία του κινήματος, θα κρίνονται τα διαφορετικά προγράμματα, θα ηγεμονεύουν οι πραγματικά αριστερές, οι επαναστατικές τάσεις. Για να περάσει ο πλούτος και η εξουσία στα χέρια του εργαζόμενου λαού!
Ερώτηση: Κάποιοι εκφράζουν «φόβους» ότι η δυναμική που θα δημιουργήσει τυχόν συνεργασία της αριστεράς θα προκαλέσει και μη διαχειρίσιμες καταστάσεις στις ηγεσίες των κομμάτων. Μπορεί να είναι λόγος αυτός για να αποκλείεται η συνεργασία;
Α. Χάγιος: Η δυναμική της Αριστεράς δεν αλλάζει με μια πιο «ενωτική» ή μια πιο «σκληρή» διαχείριση της σημερινής της κατάστασης. Πολύ δε περισσότερο με εμφύλιους ανταγωνισμούς.
Αντιμετωπίζουμε ήδη μια απόπειρα αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού σε αντιδραστική κατεύθυνση. Προωθείται η δημιουργία αναχωμάτων για την ενσωμάτωση της αντι-μνημονιακής τάσης, (ΔΗΜΑΡ, πατριωτική Δεξιά, ευρύτερα πατριωτικά ρεύματα κ.λπ.). Η ανασυγκρότηση της σοσιαλδημοκρατίας δεν μπορεί να στηριχτεί στο ΠΑΣΟΚ, γι’ αυτό προβάλλουν προκλητικά τη ΔΗΜΑΡ και αξιοποιούν τα «ανοίγματα» του ΣΥΡΙΖΑ στο «σοσιαλιστικό» ΠΑΣΟΚ.
Αντιμετωπίζουμε, επίσης, την οικοδόμηση μιας διαρκούς κοινοβουλευτικής μνημονιακής χούντας, μιας χούντας ΕΕ – ΔΝΤ – κεφαλαίου. Με ουσιαστική κατάργηση της λαϊκής κυριαρχίας από το ευρω-ενωσιακό «αποφασίζουμε και διατάσσουμε». Με κατάργηση δημοκρατικών δικαιωμάτων, ιδεολογική τρομοκρατία, αντικομουνισμό, προβοκάτσια και καταστολή από όλους τους μηχανισμούς του συστήματος.
Γι’ αυτό επιμένουμε στην ανάγκη να αλλάξει το τοπίο στην Αριστερά. Η σταθερή επιδίωξη μας για μια ισχυρή μετωπική αντικαπιταλιστική επαναστατική αριστερά έχει και στρατηγική αλλά και άμεση πολιτική στόχευση την ανατρεπτική κοινή δράση.
- Πρόταση στον κόσμο του κινήματος και της Αριστεράς για μια κοινή πορεία νίκης και ανατροπής
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με την πολιτική της εξόρμηση, διατυπώνει συγκεκριμένη πρόταση στον κόσμο του κινήματος και της Αριστεράς για μια κοινή πορεία νίκης και ανατροπής. Θα συζητήσουμε με τους αγωνιστές της Αριστεράς, κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής. Θα απευθυνθούμε στη βάση και στις ηγεσίες. Θα εργαστούμε για να επιλέξουμε από κοινού το δρόμο της αντικαπιταλιστικής ανατροπής της επίθεσης. Το δρόμο της συμπόρευσης στο αναγκαίο αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής, με ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα. Στο μέτωπο αυτό μπορούν να εκφραστούν και οι ριζοσπαστικές διαθέσεις και αναζητήσεις της λαϊκής-εργατικής βάσης του ΠΑΣΟΚ και των άλλων αστικών κομμάτων.
Τη συνέντευξη πήρε
ο Θ. Μιχόπουλος και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΕΠΟΧΗ στις 19/2/12
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου