ΠΟΙΟΝ ΜΑΣ ΔΙΑΤΑΞΑΤΕ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ;

ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ
Είμαστε φανταροι από στρατόπεδα όλης της Ελλάδας. Είμαστε φαντάροι από στρατόπεδα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Είμαστε οι φαντάροι, που στα Χανιά μας διέταξαν να σταθούμε ένοπλοι απέναντι σε φοιτητές, εργαζόμενους και αγωνιστές του αντιπολεμικού κινήματος πριν πολύ λίγο καιρό. Είμαστε οι φαντάροι, που από πάνω τους περνά η ανασυγκρότηση και το «αξιόμαχο» του ελληνικού στρατού. Είμαστε οι φαντάροι που ζουν κάθε μέρα τον ιδεολογικό τραμπουκισμό του μιλιταρισμού, του εθνικισμού, της απλήρωτης εκμετάλλευσης και της υποταγής στους «ανώτερους».

Μαθαίνουμε μέσα στα στρατόπεδα για ένα ακόμα «μεμονωμένο περιστατικό»: το θάνατο, από όπλο αστυνομικού, ενός δεκαεξάχρονου που τον έλεγαν Αλέξη. Το ακούμε σε συνθήματα να έρχεται σα μακρινή βροντή πάνω από τους τοίχους των μονάδων. Μεμονωμένα περιστατικά δε χαρακτήρισαν και τους θανάτους τριών συναδέλφων μας τον Αύγουστο; Μεμονωμένο περιστατικό δε χαρακτηρίστηκε κι ο κάθε ένας από τους 42 θανάτους φαντάρων τα τελευταία 3,5 χρόνια;

Μαθαίνουμε πως η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη και όλο και περισσότερες πόλεις σε όλη την Ελλάδα, γίνονται πεδία κοινωνικής έκρηξης, πεδία έκφρασης της οργής χιλιάδων νέων εργαζόμενων, άνεργων, φοιτητών και μαθητών.

Είμαστε ντυμένοι με στολές παραλλαγής και «φόρμες εργασίας», σε σκοπιές και αγγαρείες, υπηρέτριες των «ανώτερων», αλλά βρίσκουμε τους εαυτούς μας εκεί. Ζήσαμε σα φοιτητές, μαθητές, εργαζόμενοι και απεγνωσμένοι άνεργοι τις «ζαρντινιέρες», τις «τυχαίες εκπυρσοκροτήσεις» και τους «εξοστρακισμούς», την απόγνωση της ανασφάλειας, της εκμετάλλευσης, των απολύσεων και των διώξεων.

Ακούμε τους ψιθύρους και τα υπονοούμενα από τους αξιωματικούς, ακούσαμε τη δημόσια απειλή της κυβέρνησης για εφαρμογή «κατάστασης εκτάκτου ανάγκης». Ξέρουμε καλά τι θα πεί αυτό. Το ζούμε ήδη στην εντατικοποίηση, τις αυξανόμενες υπηρεσίες, τις ακραίες συνθήκες με το δάχτυλο στη σκανδάλη.

Χθες μας διέταξαν να προσέχουμε και να έχουμε «το νού μας». Ρωτάμε: ΠΟΙΟΝ ΜΑΣ ΔΙΑΤΑΞΑΤΕ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΜΕ;

Σήμερα μας διατάξανε να είμαστε σε ετοιμότητα και επιφυλακή. Ρωτάμε: ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΜΑΣ ΔΙΑΤΑΞΑΤΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕ ΕΠΙΦΥΛΑΚΗ;

Μας προετοιμάζουν να αντιμετωπίσουμε τους φίλους μας, τους γνωστούς μας και τα αδέλφια μας. Μας προετοιμάζουν να βρεθούμε απέναντι από τους πρώην και επόμενους συναδέλφους μας και συμφοιτητές μας.

Ετοιμάζονται να μας διατάξουν να γίνουμε στρατός κατοχής – «ειρηνευτική δύναμη» δε μας ονομάζετε όταν μας στέλνετε να κάνουμε τα ίδια στο εξωτερικό; - στις πόλεις που μεγαλώσαμε, στις γειτονιές και τους δρόμους που περπατήσαμε.

Η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία ξεχνά όμως πως είμαστε κι εμείς κομμάτι της ίδιας νεολαίας. Ξεχνούν πως είμαστε σάρκα από τη σάρκα μιας νεολαίας, που αντιμετωπίζει την έρημο του πραγματικού μέσα κι έξω από τα στρατόπεδα. Μιας νεολαίας που οργίζεται, δεν υποτάσσεται. Κυρίως, ΔΕ ΦΟΒΑΤΑΙ.

ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΙΤΕΣ ΜΕ ΣΤΟΛΗ

* Δεν προκειται να δεχτουμε να γίνουμε συμπληρωματικά όργανα του φόβου που επιχειρείται να απλωθεί σα σκιάχτρο πάνω από την κοινωνία.
* Δεν προκειται να δεχτούμε να γίνουμε δύναμη καταστολής και τρομοκράτησης.
* Δεν προκειται να στραφούμε ενάντια σε ανθρώπους με τους οποίους μοιραζόμαστε τις ίδιες αγωνίες, τις ίδιες ανάγκες κι επιθυμίες, κοινό μέλλον, κοινούς κινδύνους και ελπίδες.
* ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΟΠΟΙΑΣΔΗΠΟΤΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΕΚΤΑΚΤΟΥ ΑΝΑΓΚΗΣ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΑΣ.

ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ