Πετυχημένη η Πανελλαδική Συνέλευση ΑΝΤΑΡΣΥΑ, 27-28 Μάρτη

Δείτε φωτογραφίες από την Πανελλαδική Συνέλευση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Με το σύνθημα "Αντικαπιταλιστική ανατροπή, η μόνη λύση" και "Κλιμακώνουμε με Απεργίες, Διαδηλώσεις, Καταλήψεις", η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πραγματοποίησε την Πανελλαδική της Συνέλευση το Σάββατο 27 και την Κυριακή 28 Μαρτίου στο Σινέ Κεραμεικός στην Αθήνα. Μαζική ήταν η συμμετοχή των αγωνιστών του Μετώπου στην διαδικασία από πολλές πόλεις και τοπικές επιτροπές.

Πλούσιος ο προβληματισμός από τις ομιλίες των αγωνιστών, με αναβαθμισμένο το πολιτικό περιεχόμενο της συζήτησης μέσα σε μια έντονη πολιτική και κινηματική συγκυρία.

Πάνω από 50 μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ από πόλεις και κλάδους τοποθετήθηκαν πάνω στην πολιτική και την οργανωτική εισήγηση που είχε καταθέσει το Συντονιστικό.

Βήμα μπροστά η συμφωνία για αναβάθμιση του αντικαπιταλιστικού περιεχομένου και της παρέμβασης της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στους αγώνες και συνολικά. Ένα ακόμα βήμα και η υιοθέτηση της εισήγησης για την οργανωτική λειτουργία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Μέτωπο με μέλη και ουσιαστικές διαδικασίες, με εργατική δημοκρατία και αποφασιστικότητα στις συνελεύσεις και τους αγωνιστές τα επόμενα βήματα έως την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του Μετώπου στα τέλη του χρόνου.Αρχίζει η εγγραφή μελών στις τοπικές επιτροπές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Κατά τη διάρκεια της διήμερης συνέλευσης κατατέθηκαν στην επιτροπή της συνέλευσης προτάσεις πάνω στις εισηγήσεις και κείμενα πολιτικού προβληματισμού.

Όλα τα κείμενα θα δημοσιοποιηθούν σε ειδικό δελτίο που θα εκδοθεί μετά τη Συνέλευση προκειμένου να αποτελέσουν αντικείμενο συζήτησης σε κάθε τοπική ή κλαδική επιτροπή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

.

Διαβάστε την Πολιτική Εισήγηση για την Συνέλευση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Διαβάστε την εισήγηση για την οργανωτική λειτουργία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Η τοποθέτηση του ΝΑΡ στη Συνέλευση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

ΟΙ ΧΕΙΜΑΡΡΟΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΥΣΑΡΕΣΚΕΙΑΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΟΤΑΜΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ

20 σημεία για την κρίση, το εργατικό κίνημα και την πολιτική απάντηση της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής αριστεράς.

Μπροστά στους εργαζόμενους εμφανίζεται στις μέρες μας ένα θανάσιμο δίλημμα: Είτε θα αποδεχτούν να θυσιάσουν τα δικαιώματα τους στο βωμό του ‘μελλοντικού’ ξεπεράσματος της κρίσης σε όφελος των τραπεζών και των επιχειρήσεων, είτε θα παλέψουν να ανατρέψουν αυτή την πολιτική, ενάντια στις δυνάμεις του κεφαλαίου, το πολιτικό σύστημα και την ΕΕ με ορίζοντα την αντικαπιταλιστική επανάσταση και την εργατική εξουσία.

1. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ καθοδηγεί την επίθεση, δεν «σύρεται», αποτελεί σήμερα τον οργανωτή του αστικού μπλοκ εξουσίας. Γύρω της συσπειρώνονται τόσο η ΝΔ, όσο και το ακροδεξιό και ρατσιστικό ΛΑΟΣ, που επιδιώκει να αναδειχθεί σε μακρύ χέρι του συστήματος και να μετατραπεί σε ‘κόμμα εξουσίας’. Η επίθεση στηρίζεται στην τεράστια ιδεολογική κατεργασία που κάνουν τα ΜΜΕ και οι ιδεολογικοί μηχανισμοί του κράτους και του κεφαλαίου στους εργαζόμενους.

2. Οι κυρίαρχες δυνάμεις περίμεναν ότι θα περάσουν σαν οδοστρωτήρας τα μέτρα, ότι θα συντρίψουν την κοινωνική και πολιτική αντίσταση των εργαζόμενων. Γελάστηκαν. Παρά το γεγονός ότι οι αγώνες είναι εξαιρετικά πίσω από τις απαιτήσεις της ανατροπής της επίθεσης, αναπτύχθηκαν γρήγορα, κινητοποίησαν μεγάλο τμήμα εργαζομένων, ενώ αναπτύχθηκαν –για πρώτη φορά τόσο έντονα- τάσεις ανεξαρτησίας από την συνδικαλιστική γραφειοκρατία.

3. Η επίθεση του κεφαλαίου, της κυβέρνησης και της ΕΕ πρόκειται να συνεχιστεί και να κλιμακωθεί αποφασιστικά. Ασφαλιστικό, εργασιακές σχέσεις, νέοι γύροι λιτότητας και ιδιωτικοποιήσεων, δεκάδες χιλιάδες απολύσεις σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα είναι τα μέτρα που θα επιδιωχθεί να παρθούν το επόμενο διάστημα. Το βάθος της καπιταλιστικής κρίσης ή η ασθενική ‘ανάπτυξη’ με διατήρηση και διεύρυνση της ανεργίας, ο αντιδραστικός ρόλος της ΕΕ, κάνουν μονόδρομο για δυνάμεις του κεφαλαίου την συνέχιση της βάρβαρης επίθεσης. Η υπαγωγή της Ελλάδας’ στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μαζί με την στενή επιτήρηση της ΕΕ θα αποτελέσει ένα ποιοτικό στοιχείο στο ξεθεμελίωμα των πάντων, για ένα ιστορικό πισωγύρισμα, με αιχμή δεκάδες χιλιάδες απολύσεις στον ευρύτερο Δημόσιο Τομέα και πλήρη ασυδοσία των εργοδοτών.

4. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες αποκαλύφθηκε πολύ καθαρά μπροστά στα μάτια εκατομμυρίων εργαζόμενων ο ρόλος της ΕΕ. Αντί για ‘μηχανισμός ανάσχεσης’ της κρίσης και ‘σταθερότητας’ αποδείχτηκε μηχανισμός βαθέματος και διεθνοποίησης της κρίσης. Αποδείχτηκε μηχανισμός ιμπεριαλιστικής επιβολής των ισχυρότερων αστικών τάξεων πάνω στους λαούς. Αλλά πάνω από όλα αναδείχθηκε σαν το πανίσχυρο πολιτικό μηχανισμό που οι συνασπισμένες (παρά τον ανταγωνισμό τους) αστικές τάξεις της Ευρώπης -μεταξύ αυτών φυσικά και η ελληνική- χρησιμοποιούν για να επιτεθούν στους εργαζόμενους και τους λαούς της Ευρώπης. Μόνο μέσα από την από αυτήν. . η ρήξη απειθαρχία με την ΕΕ-ΟΝΕ και η αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από αυτήν, για τη διάλυση της ΕΕ, για μια άλλη διεθνή συνεργασία στην περιοχή μας, στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, με σοσιαλιστικό εργατικό χαρακτήρα μπορούν οι εργαζόμενοι να υπερασπίσουν τα δικαιώματά τους.

5. Δεν μπορεί να υπάρχει καμιά αυταπάτη για τον ρόλο της ελληνικής αστικής τάξης. Τα μέτρα ‘δεν επιβάλλονται’, ούτε έρχονται από ‘έξω’. Η ελληνική αστική τάξη συμμετέχει στον συνασπισμό του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, με υποδεέστερο ρόλο, και σαν τέτοια οργανώνει την επίθεσή της στους εργαζόμενους. Το ζητούμενο δεν είναι κάποια ‘πατριωτική συσπείρωση’, ή ‘εθνικά υπερήφανη στάση μιας κυβέρνησης’, αλλά η ενιαία πάλη απέναντι στις δυνάμεις του κεφαλαίου σε εθνικό και σε διεθνικό επίπεδο.

6. Οι λύσεις που προσανατολίζονται σε ένα ‘νέο κοινωνικό συμβόλαιο’ ανάμεσα στις δυνάμεις της εργασίας και του κεφαλαίου, σε μια ‘δημοκρατική ΕΕ’, σε μια ‘φιλολαϊκή Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα’, ρίχνουν στάχτη στα μάτια των εργαζόμενων, καθώς οδηγούν στην συμφιλίωση με τις πιο τρομαχτικές, εκμεταλλευτικές, οργανωμένες πολιτικά σε διεθνές επίπεδο δυνάμεις του χρηματιστικού κεφαλαίου. Εκεί οδηγεί αντικειμενικά η πολιτική του ΣΥΝ ο οποίος χωρίς ίχνος αυτοκριτικής, ανακαλύπτει την διέξοδο από την κρίση στην ‘πολιτική εμβάθυνση της Ευρώπης’, στην πολιτική ολοκλήρωση του ιμπεριαλιστικού κέντρου! Τέτοιες λύσεις όχι μόνο δεν υπάρχουν αλλά εγκλωβίζουν τελικά την εργατική τάξη σε αδιέξοδα. Την οδηγούν να συναινέσει στην ίδια την εκμετάλλευση της και να περιορίζει τη δράση της σε μάταιες μικροδιορθώσεις της αστικής πολιτικής. Για να είναι αποτελεσματική η πάλη για την ανατροπή της επίθεσης πρέπει να γίνεται από αντικαπιταλιστική σκοπιά. Η συνολική απάντηση στην τρομερή καπιταλιστική κρίση, η ολόπλευρη ικανοποίηση των εργατικών δικαιωμάτων και αναγκών της εποχής μας απαιτούν τη ρήξη με την κυρίαρχη πολιτική και την ΕΕ, την αντικαπιταλιστική επανάσταση και τη σύγχρονη κομμουνιστική προοπτική.

7. Άσφαιρες αποδεικνύονται οι αντιλήψεις που ενώ αναγνωρίζουν την ταξικότητα της κρίσης και το αδιέξοδο του ‘μεταρρυθμιστικού δρόμου’, παραιτούνται από την ανάγκη ενός αντικαπιταλιστικού πολιτικού προγράμματος πάλης του εργατικού κινήματος και της αριστεράς σήμερα. Ενός προγράμματος που να ανεβάζει διαρκώς το επίπεδο της ταξικής πάλης ώστε μέσα από νίκες και ήττες, από κατακτήσεις και εμπειρίες η ίδια η εργατική τάξη να γράφει την ιστορία και να προσεγγίζει έτσι με πραγματικούς κοινωνικούς όρους την επαναστατική αλλαγή. Η ηγεσία του ΚΚΕ, αντί για αυτό, συμπυκνώνει τους σκοπούς του κινήματος στο ‘’πάρτε πίσω την ψήφο σας από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ,” στην ‘κοινοβουλευτική ενίσχυση τώρα του κόμματος’ και στο “κάτι μπορούμε να κερδίσουμε” . Κι έτσι με το κάτι τις για τους αγώνες -και όχι την ανατροπή της επίθεσης από την εργαζόμενη πλειοψηφία με εργατικό πολιτικό αγώνα – και την ψήφο στο κόμμα, θα προσεγγιστεί η «λαϊκή εξουσία»! Αυτή η παλιάς κόπια αναπαραγωγή ενός μαχητικού ρεφορμισμού στο κίνημα που πάει αντάμα με τον κοινοβουλευτικό δρόμο για την αλλαγή, μόνο δεινά έχουν φέρει στην Αριστερά και στο εργατικό κίνημα παρά του γεμάτους αυτοθυσία αγώνες της!

8. Η αναγκαιότητα ενός άλλου κινήματος που θα μπορεί να νικήσει απαιτεί και μια άλλη αριστερά. Η ύπαρξη μιας αριστεράς στο ύψος των περιστάσεων, αποτελεί ζήτημα ‘ζωής και θανάτου’, τον κρίκο για μια ριζική αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων στην ελληνική κοινωνία. Πυρήνας της πολιτικής απάντησης στην γιγαντιαία καπιταλιστική κρίση και βάση για την ανασυγκρότηση του κινήματος και της αριστεράς πρέπει να είναι ένα αντικαπιταλιστικό πολιτικό πρόγραμμα που θα έρχεται σε ρήξη με τις κεντρικές πολιτικές επιλογές του συστήματος, την λογική του κέρδους και της ελευθερίας των αγορών, την καπιταλιστική ιδιοκτησία, την υποταγή στους ‘επενδυτές’ και ‘τους δανειστές’, την ΕΕ και την ΟΝΕ, με προοπτική της αντικαπιταλιστική επανάσταση και την εξουσία των εργαζόμενων. Θα υπερασπίζεται τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και δικαιώματα, διεκδικώντας όλη τη ζωή και όλο τον πλούτο σε μια περίοδο που οι δυνατότητες του ανθρώπινου πολιτισμού είναι μεγαλύτερες παρά ποτέ. Με μια τέτοια βαθιά αντικαπιταλιστική λογική πρέπει να οπλιστούν τα πιο πρωτοπόρα μαχόμενα τμήματα των εργαζόμενων ώστε να δώσουν αποφασιστικά και αποτελεσματικά την μάχη με τον αντίπαλο, να επικοινωνήσουν και να επιδράσουν στην εργατική πλειοψηφία.

9. Η άνοδος της πάλης των εργαζόμενων και η πολιτική δράση της αντικαπιταλιστικής-επαναστατικής αριστεράς πρέπει να δημιουργήσουν προϋποθέσεις ριζικής αλλαγής του συσχετισμού δυνάμεων, ήττας των ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΛΑΟΣ και συνθήκες πολιτικής κρίσης. Μόνο στην βάση μιας τέτοιας όξυνσης της ταξικής πάλης, και μιας τέτοιας αλλαγής των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών που να δημιουργηθούν ρωγμές και αστάθεια στον υπάρχοντα πολιτικό συσχετισμό είναι δυνατόν να ανακοπούν και να ανατραπούν τα μέτρα. Η δυσπιστία, η αποστοίχιση από τα κόμματα του συστήματος, τα πλατιά ερωτήματα μπορούν κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις να μετατραπούν σε ένα ποτάμι που θα απορρίπτει την αστική πολιτική, που θα κατανοεί βαθύτερα τον ρόλο του ΠΑΣΟΚ, απορρίπτοντας την ΝΔ, θα αποκτά συνείδηση για το ‘όραμα της ΕΕ’, αναζητώντας αριστερά και αντικαπιταλιστικά.

10. Οι αγώνες που αναπτύχθηκαν δεν είναι ακόμα σε θέση να προκαλέσουν ανάσχεση και ανατροπή της επίθεσης. Η αποδιάρθρωση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, η απουσία του από βασικούς χώρους του ιδιωτικού τομέα, η χρόνια άρνησή του να οργανώσει τους ελαστικά εργαζόμενους και τους άνεργους που παραμένουν έξω από τα συνδικάτα, η έλλειψη διαδικασιών και δομών που να επιτρέπουν στους εργαζόμενους να πάρουν την κατάσταση στα δικά τους χέρια και τέλος ο χρόνιος πολιτικός και ιδεολογικός αφοπλισμός μπροστά στην αστική πολιτική, ιδεολογία και πολιτισμό, είναι τα βαρίδια που πρέπει σήμερα να ξεπεράσει το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα για να νικήσει. Η ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος θα γίνεται μέσα στην φωτιά της μάχης. Αποτελεί το ζητούμενο και την πρώτη προϋπόθεση των μεγάλων αγώνων που έρχονται.

11. Ο πιο κρίσιμος όρος για τους αγώνες είναι η ανάπτυξη ενός γνήσιου ταξικού ρεύματος, με αυτοτελή αγωνιστική, πολιτική και ιδεολογική παρουσία, που θα διαχωρίζεται με μαζικούς όρους από τον υποταγμένο συνδικαλισμό και τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Με λογική αγωνιστικής ταξικής ενότητας πρέπει να είμαστε ‘μέσα’ στους αγώνες όπου και αν ξεσπάνε, ‘μέσα’ στους εργάτες, ‘μέσα’ στα συνδικάτα (ειδικά τα πρωτοβάθμια) που έχουν ζωή και συσπειρώνουν εργαζόμενους, ‘μέσα’ στον οριζόντιο δημοκρατικό συντονισμό τους, αλλά ‘έξω’ και ενάντια στην πολιτική, την ιδεολογία, τις λογικές αποκλιμάκωσης και τον οργανωτικό σχεδιασμό της γραφειοκρατίας και των μηχανισμών της που έχει στόχο να οδηγήσει σε ήττα το κίνημα. Οι δυνάμεις της αριστεράς, δυστυχώς δεν έχουν μια τέτοια στάση απέναντι στις αναγκαιότητες του συνδικαλιστικού κινήματος.

12. H συνδικαλιστική γραφειοκρατία στέκεται αντίπαλος στους αγώνες και στην ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Η ΓΣΕΕ απείχε από την απεργία στις 17/12 και στις 10/02. Δεν καταδίκασε καν!! το εφιαλτικό «Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης», πολύ περισσότερο δεν έχει λογική ανατροπής του. Πρότεινε μια εξευτελιστική ΣΣΕ στους εργοδότες, άσχετα αν ο ΣΕΒ ούτε αυτή υπογράφει. Τέλος κήρυξε τις δυο απεργίες 24/02 και 11/03 όταν αναπτύχθηκε τέτοια κατακραυγή για την στάση της, και τα μέτρα ήταν τόσο βάρβαρα, που κινδύνευε να χάσει κάθε επαφή με την εργατική βάση. Λίγες μέρες μετά αποθέωνε τον Παπανδρέου στο εργατικό συνέδριο του …Πόρτο Καρράς, αντί να σηκωθούν και οι πέτρες εναντίον του.

13. Η Αυτόνομη Παρέμβαση παρά το βήμα της υποστήριξης πρωτοβουλιών βάσης των πρωτοβάθμιων σωματείων, από μέρος των δυνάμεων της έχει σοβαρές ταλαντεύσεις – με χαρακτηριστικότερη της άρνησή της να συμμετάσχει στην απεργία στις 17.12- στην συνεισφορά της σε ένα πραγματικό κίνημα ‘πρωτοβάθμιων σωματείων’ ανεξάρτητων από την γραφειοκρατία. Ο δισταγμός για οποιοδήποτε αγωνιστικό, ιδιαίτερα απεργιακό σχεδιασμό που να υπερβαίνει το ημερολόγιο της ΓΣΕΕ – ο φόβος απέναντι σε στοιχειώδη μέτρα ακόμα και εμφάνισης ενός ξεκάθαρα διακριτού μπλοκ στις πορείες, δεν αποτελούν παρά εκφράσεις της σοβαρής ταλάντευσης και των ορίων αυτού του χώρου στην ανεξάρτητη από την γραφειοκρατία δράση.

14. Το ΠΑΜΕ εξακολουθεί να αρνείται την λογική της αγωνιστικής ταξικής ενότητας. Περίκλειστο από παντού, με ένα αναντίστοιχο με τις συνθήκες πρόγραμμα, που δεν ξεπερνάει το ‘κάτω τα μέτρα’, εμποδίζει σοβαρά την ενότητα, τον συντονισμό και την αποτελεσματικότητα του μαχόμενου κόσμου, παρά τον θετικό ρόλο που έπαιξε ιδιαίτερα στην πρώτη φάση ανάπτυξης της πάλης.

15. Σήμερα οι εργαζόμενοι χρειάζονται μια νέα πνοή, μια δύναμη ικανή να εμπνεύσει για αγώνα, να κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου της δουλειάς, να πείσει ότι οι αγώνες και οι θυσίες που απαιτεί ο αγώνας, μπορεί να πιάσουν τόπο, μπορεί να νικήσουν. Ούτε η ταλάντευση στις επιθέσεις της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, ούτε ο συντηρητικός και άνευρος σεχταρισμός μπορούν να απαντήσουν. Πρέπει να βαδίσουμε τον δρόμο της αγωνιστικής ταξικής ενότητας για την ανατροπή του «Προγράμματος Σταθερότητας» και της πολιτικής κυβέρνησης-ΕΕ. Με την ήττα της συναίνεσης και της εκτόνωσης των διαθέσεων που επιχειρεί ο υποταγμένος συνδικαλισμός. Με την υπέρβαση των ταλαντεύσεων και της λογικής ηττοπάθειας.

16. Οι υλικές δυνατότητες για μια νέα μαζική αντικαπιταλιστική και επαναστατική αριστερά ήδη υπάρχουν, αλλά κυρίως αναπτύσσονται γρήγορα μέσα στις συνθήκες του αγώνα. Είναι το αντικαπιταλιστικό δυναμικό, που πρωτοστάτησε στις μέχρι τώρα μάχες, με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, να έχει σοβαρό και προωθητικό ρόλο. Το πρωτοπόρο αυτό τμήμα δεν ‘ανήκει’ στην αντικαπιταλιστική αριστερά. Έχει ποικίλες αναφορές, μπορεί να ανήκει στην βάση της διαχειριστικής αριστεράς ή πουθενά. Έχει, όμως, τεράστια σημασία το κομμάτι αυτό μαζικά να οπλίζεται πολιτικά και ιδεολογικά, να συγκροτείται στην βάση ενός ισχυρού αντικαπιταλιστικού προγράμματος με επαναστατική προοπτική, να βρίσκει δρόμους ενότητας και διαλόγου, να ξεπερνά τους κομματικούς φραγμούς, να οργανώνεται στην κατεύθυνση μιας νέας μαζικής κοινωνικής και πολιτικής πρωτοπορίας. Με μια τέτοια ανώτερη συγκρότηση θα κάνει ικανό το δυναμικό αυτό να απευθυνθεί στην εργατική πλειοψηφία που ακόμα στέκεται φοβισμένη, ιδεολογικά επηρεασμένη από την επίθεση και να την ‘κερδίσει’ στην μάχη, πράγμα που τελικά θα κρίνει και τον συσχετισμό δύναμης ανάμεσα στις δυνάμεις της εργασίας και τις δυνάμεις του κεφαλαίου σε αυτήν την φάση.

17. Σε αυτήν την κατεύθυνση πολύ ουσιαστική μπορεί να είναι η συνεισφορά της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορεί και πρέπει να προωθήσει μαχητικά ένα αντικαπιταλιστικό πολιτικό σχέδιο. Να αναδειχθεί σε ένα χώρο μαζικής απεύθυνσης στον κόσμο που μάχεται και αναζητά, με σαφήνεια σε ότι αφορά το στίγμα και την πολιτική της πρόταση, δημοκρατική στην συγκρότησή της, ριζοσπαστική στην δράση της. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποτελεί ένα ελπιδοφόρο βήμα για τον ανεξάρτητο κοινωνικο-πολιτικό πόλο της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής και σύγχρονα κομμουνιστικής Αριστεράς, και πρέπει να προχωρήσει την πολιτική, προγραμματική και οργανωτική της αναβάθμιση.

18. Αναπόσπαστο τμήμα της μάχης για μια άλλη Αριστερά και για τον αντικαπιταλιστικό πόλο είναι η ανάγκη να βρεθούν τώρα σε έναν πλατύ διάλογο οι δυνάμεις εκείνες που έχουν αναφορά στον επαναστατικό μαρξισμό και τον κομμουνισμό, που αγωνιούν για το μέλλον της επαναστατικής αριστεράς και θέλουν να συνεισφέρουν στην ιστορική προσπάθεια της επανίδρυσης της κομμουνιστικής προοπτικής και της επαναστατικής πολιτικής. Πιστεύουμε πως οι δυνάμεις αυτές ενισχύονται σήμερα στην ελληνική κοινωνία, καθώς και η θέλησή τους για κοινή δράση, ενότητα και διάλογο.. Το ζήτημα ενός ισχυρού, πλούσιου, βαθύτερου επαναστατικού ρεύματος με κομμουνιστική προοπτική στην κοινωνία έχει αυτοτέλεια και αποκτά μεγάλη αμεσότητα, μπορεί να γίνει καταλύτης για την δράση της αριστεράς το επόμενο διάστημα.

19. Η κοινή δράση της αριστεράς μέσα στο κίνημα είναι ουσιαστικός όρος για την μαζικοποίηση της πάλης, την δημιουργία μέσα στα πιο πλατιά τμήματα των εργαζόμενων ενός συσχετισμού δύναμης που θα επιτρέψει το ξεδίπλωμα αποφασιστικών αγώνων, απέναντι σε έναν αντίπαλο συνασπισμένο και ισχυρό. Όμως θα ήταν αναντίστοιχη με την περίοδο μια κοινή δράση περιορισμένη στο κατώτερο σημείο συμφωνίας, στο ‘πάρτε πίσω τα μέτρα’, την στιγμή που ο κόσμος βοά για τον αντιδραστικό ρόλο της κυβέρνησης και της ΕΕ, την στιγμή που η κοινωνία διασχίζεται από βαθύτατα πολιτικά ερωτήματα. Η πάλη για την ανατροπή του «προγράμματος σταθερότητας», η ρήξη απειθαρχία με την πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ, η ουσιαστική κλιμάκωση των αγώνων, πρώτα από όλα των απεργιακών και η λογική της ταξικής ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος είναι σήμερα οι ελάχιστες απαιτήσεις προκειμένου να βρίσκει στοιχειώδη διέξοδο και απαντήσεις η ‘κίνηση’ του κόσμου. Η κοινή δράση πρέπει να οργανώνεται κυρίως στο μαζικό κίνημα, να απευθύνεται σε όλες τις δυνάμεις της αριστεράς (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ) και στην λαϊκή βάση του ΠΑΣΟΚ. Πρωταγωνιστικό ρόλο μπορούν και πρέπει να παίξουν οι δυνάμεις της εκτός των τειχών Αριστεράς, με την προωθημένη τους συνεργασία. Η αγωνιστική κοινή δράση αδυνατίζει εξαιρετικά όταν μετατρέπεται σε πολιτικές συμμαχίες κορυφής, με τον ένα ή τον άλλο πόλο της διαχειριστικής αριστεράς ή τα υποσύνολα τους, που εν τέλει λοξοκοιτάνε σε πολιτικά σχέδια κοινοβουλευτικής επιβίωσης ή ενίσχυσης ενόψει και των δημοτικών και περιφερικών εκλογών.

20. Το αμέσως επόμενο διάστημα θα είναι εξαιρετικά κρίσιμο. Το νέο υπερ-αντιδραστικό ασφαλιστικό είναι μπροστά μας. Η επίθεση στον ιδιωτικό τομέα, οι απολύσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα που πληθαίνουν, η μάχη των συλλογικών συμβάσεων και η κλιμάκωση του αγώνα για την κατάργηση του βάρβαρου νόμου. Οι εργαζόμενοι και οι δυνάμεις της αριστεράς στηριγμένοι στην μέχρι τώρα πείρα τους πρέπει να θέσουν σαν πολιτικό στόχο την απόκρουση και την ανατροπή της επίθεσης. Αυτό δεν μπορεί να γίνει με τις 24ωρες, έστω πανεργατικές απεργίες. Απαιτείται κλιμάκωση της πάλης και στο περιεχόμενό της και στις απεργιακές μορφές. Η κυβέρνηση του κεφαλαίου, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ θα πρέπει να ανατραπεί από την λαϊκή πάλη. Πολυήμερες μορφές διάρκειας πρέπει να δώσουν την θέση τους στις μέχρι τώρα μορφές δράσης. Ταυτόχρονα, η μαζική πολιτική ιδεολογική δουλειά που να απο-νομιμοποιεί παραπέρα τα μέτρα και να πείθει για την αναγκαιότητα και την δυνατότητα του αντικαπιταλιστικού δρόμου, πρέπει να ενταθεί.

Μάρτης 2010

ΝΕΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΡΕΥΜΑ

www.narnet.gr

H ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΑΛΗΤΕΙΑ ΤΩΝ ΟΥΚ ΒΓΗΚΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ…

Η Σιχασιά που αισθάνεται κανείς βλέποντας τους καλοταϊσμένους πολεμοκάπηλους των ΟΥΚ να φωνάζουν τα αποκρουστικά τους συνθήματα δεν περιγράφεται.

«Έλληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι ποτέ, το αίμα σου θα χύσουμε, γουρούνι Αλβανέ». Οι εθνικιστικές, ρατσιστικές κραυγές προέρχονταν από τα στόματα όχι των ανεγκέφαλων της Χρυσής Αυγής, υπανθρώπων που ευθύνονται για δεκάδες δολοφονικές επιθέσεις εναντίον μεταναστών και αγωνιστών του κινήματος, αλλά από στρατιωτικούς.

Η χθεσινή εμετική παρουσία Στρατιωτικών Δυνάμεων, που σε μια εθνική επέτειο φωνάζουν στο κέντρο της Αθήνας «Τους λένε Σκοπιανούς, τους λένε Αλβανούς, τα ρούχα μου θα ράψω με δέρματ’ απ’ αυτούς», δεν προκαλεί μόνο στενοχώρια για την κατάντια των στελεχών των Ειδικών Δυνάμεων, αλλά κυρίως ανησυχία.

Οι Ειδικές Δυνάμεις αποτελούσαν πάντα χώρους όπου στεγάζονταν φασιστικοί πυρήνες. Όμως τα τελευταία χρόνια, ο ελληνικός στρατός και το σύνολο του κρατικού μηχανισμού έχει βάλει κάτω απ΄ τις φτερούγες του ακραία στοιχεία, αφήνοντας τα να δρουν ασύδοτα.

Από την κυβέρνηση Μητσοτάκη που δήλωνε στους αστυνομικούς «εσείς είστε το κράτος», φτάσαμε στην οργανωτική ένταξη των φασιστικών δυνάμεων στις επιχειρήσεις καταστολής του κινήματος επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, με αποκορύφωμα αυτής της δράσης την καταστολή της εξέγερσης του 2008.

Από τον πρώην υπουργό Εθνικής Άμυνας Β.Μεϊμαράκη που ενσωμάτωσε τις Φασιστικές Λέσχες Εφέδρων, που φώναζαν τα ίδια συνθήματα στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, στη Θεσσαλονίκη το 2008, φτάσαμε στην νυν κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, όπου ο σημερινός υπουργός Ευ.Βενιζέλος συνεχίζει την πολιτική της ΝΔ, εντάσσοντας τα φασισταριά των Λεσχών Εφέδρων στους μηχανισμούς Πολιτικής Προστασίας και τον νυν Δήμαρχο Αθήνας Ν.Κακλαμάνη που τους παραχωρεί κτίριο για να στεγάσουν τις αντικοινωνικές και επικίνδυνες δραστηριότητες τους.

Και όμως, τα φιλοπόλεμο και αποκρουστικό ξεσάλωμα των φασιστικών δυνάμεων, που γίνεται με την πλήρη κάλυψη του κράτους, είναι αφενός συνέπεια της πολιτικής συνοδοιπορίας ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, αλλά και της πριμοδότησης της ακροδεξιάς ιδεολογίας από τα ΜΜΕ, με συστηματική κατήχηση στις αρχές του «Πατρίδα-Θρησκεία-Οικογένεια», το μίσος στον μετανάστη, αλλά και εναντίον του απεργού που δεν σκύβει το κεφάλι, δεν υποτάσσεται στις «εθνικές μας ανάγκες» και συνεχίζει να αγωνίζεται για τα δικαιώματα του. Τέτοια δείγματα γραφής ήταν οι επιθέσεις στα Χανιά και στους Αμπελόκηπους, αλλά και τόσες άλλες. Η ίδια μαύρη κλωστή δένει τα ΜΑΤ-Ομάδες Δέλτα-Ομάδες Αγανακτισμένων Ελληναράδων Κατοίκων που επιτίθενται δολοφονικά εναντίον διαδηλωτών και μεταναστών, με τη FRONTEX που δολοφονεί πρόσφυγες στο Αιγαίο, διαφυλάττοντας την Ευρώπη Φρούριο. Οι επιχειρήσεις σκούπα του Χρυσοχοϊδη, που για μια ακόμη φορά, ο συφερτός της καταστολής και της ακροδεξιάς θα δώσουν βροντερό παρόν, στοχοποιεί μετανάστες, κοινωνικά ευάλωτους, εστίες αντίστασης και κοινωνικούς αγώνες.

Αφετέρου, είναι συνέπεια της επίσημης ελληνικής και ευρωπαϊκής πολιτικής που στο όνομα της Ασφάλειας του αστικού καθεστώτος εξουσίας από τον εσωτερικό εχθρό=εργαζόμενο λαό, χαρακτηρίζει ως Κατάσταση Έκτακτης Ανάγκης κάθε μαχητική διεκδίκηση, κάθε κοινωνικό κίνημα που δείχνει αποφασισμένο να αμφισβητήσει και να ανατρέψει την κυρίαρχη αντεργατική και αυταρχική πολιτική και προετοιμάζεται να το συντρίψει εξαπολύοντας εναντίον του το σύνολο των κατασταλτικών μηχανισμών, το Στρατό, τις φασιστικές ομάδες, έχοντας αν χρειαστεί και την συνδρομή του ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟΥ και των αντίστοιχων κατασταλτικών μηχανισμών των υπόλοιπων ευρωπαϊκών κρατών.

Ταυτόχρονα, τα μέλη των φασιστικών ομάδων, με τη γνωστή διαύγεια πνεύματος, αναμασούν πρώτα την προπαγάνδα των εσωτερικών εχθρών της Ελλάδας, προβάλλουν με το γνωστό άναρθρο τρόπο με τον οποίο έχουν μάθει να επικοινωνούν τα εθνικιστικά και ρατσιστικά στερεότυπα, όπου υπεύθυνος για την ανεργία είναι ο ξένος και όχι η πολιτική ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ που απολύει, επιβάλλει φόρους, λιτότητα, εργασιακές σχέσεις made in China.

Είναι ενδεικτικό ότι τους αισχρούς καταδρομείς, που εκτός των άλλων βαραίνουν καταγγελίες του ΔΙΚΤΥΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ από τη ναυτική βάση της Σούδας για συμμετοχή τους σε δολοφονίες «Αραπάδων στη Σομαλία», όπως καυχιούνται, επευφημούσε ένας ρασοφόρος, που ως άλλος Άνθιμος, συνδύαζε την αγωνία του για το μέλλον της εκκλησιαστικής περιουσίας, με το άγχος του για το Αιγαίο.

Εμείς καλούμε τον Υπουργός Εθνικής Άμυνας και τον αρχηγό ΓΓΕΘΑ να πάρουν άμεσα μέτρα. Να τιμωρήσουν παραδειγματικά τους υπεύθυνους αξιωματικούς για τη διεξαγωγή της παρέλασης και το διοικητή των ΟΥΚ.

Εξάλλου, πέρα από την σαφή παραβίαση του Συντάγματος με τα φιλοπόλεμα συνθήματα, την ακραία προσβολή όλων των γειτονικών λαών, πολλοί από αυτούς μένουν, εργάζονται στη χώρα μας και υπήρξαν μάρτυρες των χθεσινών επικίνδυνων συνθημάτων που ήρθαν με ακραίο τρόπο να διατρανώσουν τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς περί «Ισχυρής Ελλάδας» που θεωρεί τα Βαλκάνια «Ζωτικό Χώρο», υπήρξε σαφή παραβίαση των διαταγών που απαγορεύουν την χρήση τέτοιου είδους συνθημάτων. Πολύ περισσότερο, που τα σχετικά βίντεο δείχνουν την συνεργασία των καταδρομέων που παρανόμησαν και πρόσβαλαν όλους μας, με πολίτες που τους καθοδηγούσαν. Βεβαίως, αν οι άνδρες αυτοί με πολιτικά είναι στρατιωτικοί, πρέπει να ελεγχθούν υπηρεσιακά.

Πρέπει τώρα το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα να απαιτήσει όχι μόνο την παραδειγματική τιμωρία των ενόχων, αλλά και την Ανατροπή της Αντιδραστικής συμμαχίας ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ-Ε.Ε.-ΜΜΕ και τη βάρβαρη πολιτική τους.

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932955437

Diktiospartakos.blogspot.com

Ανακοίνωση της νΚΑ Θεσσαλονίκης για τις μαθητικές παρελάσεις

Κόντρα σε όσα τις φλέβες των μυαλών μας τρυπάνε

Λίγα λόγια για την προέλευση της μαθητικής παρέλασης:

Αναφορικά οι μαθητικές παρελάσεις αποτελούν μια επινόηση του Φρειδερίκου της Πρωσίας, όταν ήταν υπό διαμόρφωση τα εθνικά κράτη, που αποθεώθηκε στη χιτλερική Γερμανία. Το μαθητικό συμπλήρωμα στις στρατιωτικές παρελάσεις καθιερώθηκε στην Ελλάδα στα χρόνια του Μεταξά και ήταν εθνικό πρόταγμα της δικτατορίας του, όταν η ομοιομορφία της εμφάνισης μαθητών και μαθητριών ήταν δεδομένη, ενώ η στρατιωτικοποίηση της νεολαίας ήταν βασικός στόχος του καθεστώτος. Επίσης την παλιά τους «αίγλη» αναστήλωσε το 1967 η δικτατορία του Παπαδόπουλου. Από τότε οι μαθητικές παρελάσεις συνεχίζονται αδιάλειπτα καθοριζόμενες από ένα θολό νομοθετικό πλαίσιο(“προεραιτικά και με το ζόρι”), παρά την καταδίκη της χώρας μας από το ευρωπαικό δικαστήριο δικαιωμάτων για το θέμα της υποχρεωτικότητας της συμμετοχής μαθητών και εκπαιδευτικών σ’αυτές. Η μόνη περίοδος που τέθηκε πραγματικά ζήτημα κατάργησης τους ήταν αμέσως μετά τη χούντα. Όμως οι παρελάσεις έμειναν ανέγγιχτες από οποιαδήποτε απόπειρα “εκσυγχρονισμού” ακολούθησε και έτσι μέχρι σήμερα μαθητές και μαθήτριες συνεχίζουν να παίζουν τα στρατιωτάκια με τους εκπαιδευτικούς(και ιδίως τους γυμναστές) σε ρόλο “επιλοχία”.

25η Μαρτίου…μια ακόμη “εθνική επέτειος”, όπου οι μαθητές καλούνται να συμμετάσχουν στη μαθητική παρέλαση, παρόλο που υπάρχουν αρκετοί οι οποίοι αρνούνται να συμμετάσχουν σ’αυτή τη “φιέστα”. Βέβαια αυτές οι φωνές αντίδρασης αντιμετωπίζοναι με κυρώσεις, απειλές ακόμη και αποβολές ή στην καλύτερη των περιπτώσεων χρειάζεται η παρέμβαση των γονέων, αφού ο θεσμος της παρέλασης είναι υποχρεωτικός!! Όσοι λοιπόν υψώνουν τη φωνή τους απέναντι σ’αυτή τη μιλιταριστική πρακτική που καθιερώθηκε από τα φασιστικά – ναζιστικά καθεστώτα διώκονται λόγω ασέβειας στην ιστόρική μνήμη και σ’αυτόν τον τόσο “σημαντικό για την πατρίδα μας” θεσμό!

Υποβιβάζεται λοιπόν ο μαθητής από ελεύθερο πολίτη σε υπόταγμένο “υπήκοο”, μετατρέπεται σε στρατιωτάκι που πρέπει να υποκλιθεί στη στρατιωτική, πολιτική και εκκλησιαστική ηγεσία(οι “επίσημοι” εκπρόσωποι του ελληνικού λαού!), με τους «άριστους» να μπαίνουν μπροστά με έπαθλο την ελληνική σημαία, απόλυτα ξεκομμένοι από τον υπόλοιπο «κακό» μαθητικό όχλο που μένει πίσω. Οι διακρίσεις βέβαια δε σταματάνε εδώ (τα αγόρια μπροστα τα κορίτσια πίσω, ψηλοί-κοντοί, έλληνες-ξένοι, απόκλιση ατόμων με αναπηρίες) καλλιεργώντας έτσι ένα πλήθος ψευτο – αντιθέσεων και ρατσιστικών διαχωρισμών μεταξύ των μαθητών. Η ομοιομορφία, η πειθάρχηση, το συγχρονισμένο βήμα και τα εμβατήρια όμως δεν έχουν τίποτα κοινό με την καλλιέργεια της ιστορικής συνείδησης.Αντίθετα ευνοούν τον εθνικισμό, το «πατριωτικό φρόνημα», δημιουργώντας ξενοφοβία την ώρα που το 10% περίπου των μαθητών στα ελληνικά σχολεία είναι μετανάστες. Γι’ αυτό το λόγο θυμόμαστε όταν οι Ψωμιάδηδες – Καρατζαφέρηδες είχαν φρίξει με την ιδέα ότι «ξένοι» μαθητές θα έκαναν παρέλαση με την ελληνική σημαία. Σ’αυτό το πλαίσιο και ειδικά σ’αυτή τη συγκυρία, όπου οι κυβερνήσεις καλούν το λαό σε εθνική ενότητα και σε προάσπιση του εθνικού συμφέροντος για να βγούμε από την περιβόητη κρίση(που οι ίδιοι δημιούργησαν, αλλά καλούμαστε να πληρώσουμε εμείς), ενισχύεται ο στόχος της δημιουργίας μιας γενιάς ετοιμοπόλεμης απέναντι στους «εχθρούς του έθνους», εσωτερικούς ή εξωτερικούς· μιας γενιάς που η προσπάθεια τους να τη στρατεύσουν στα 18, θα έσβηνε από τις μνήμες της τις μαθητικές εμπειρίες, όπως τις καταλήψεις και την εξέγερση του Δεκέμβρη, και θα την ενέτασσε στο Πανεπιστήμιο πειθαρχημένη και ανίκανη να διεκδικήσει τα δικαιώματά της.

Τελικά, όμως, η πραγματική ανάγκη έγκειται στο να μιλήσουμε για τις αγωνίες που μας ενοποιούν, αφού μας περιμένει το ίδιο αβέβαιο μέλλον. Αρχικά έρχεται η βάση του 10, η οποία κρίνει ποιοι είναι “άξιοι” και ποιοι όχι να σπουδάσουν σε ένα “δημόσιο” Πανεπιστήμιο(επιχείρηση στην πραγματικότητα), στο οποίο υπάρχει και αναπτύσσεται συνεχώς η εντατικοποιηση και πειθάρχηση, ενώ παράλληλα όποιος δεν καταφέρει να ξεπεράσει το συγκεκριμένο εμπόδιο, εμφανίζονται ως “λύση” τα ιδιωτικά κολλέγια (ΚΕΣ/ΙΕΚ), τα οποία θέτουν ως πρωταρχικό κριτήριο τη δυνατότητα ή όχι πληρωμής του πτυχίου. Η ανασφάλεια και η αβεβαιότητα όμως δε σταματάει εδώ, αφού τη νεολαία περιμένει ένα μέλλον εργασιακής περιπλάνησης και ανεργίας και προωθείται έτσι ένα νέο μοντέλο εργαζομένου, εύελικτου, αναλώσιμου και παραγωγικού για το κεφάλαιο.

Ως αποτέλεσμα όλων αυτών, εμφανίζεται επιτακτικά η ανάγκη συγκρότησης ενός δυναμικού-μαχητικού μαθητικού κινήματος, το οποίο θα μπορεί να συζητάει με βάση τις ανάγκες του -αφήνοντας στην άκρη το ρατσισμό και τον εθνικισμό- και μέσα από τις δικές του συλλογικές αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, όπως είναι οι γενικές συνελεύσεις στα σχολεία. Έτσι πλάι στο φοιτητικό και εργατικό κίνημα θα μπορέσει να δώσει πραγματική μάχιμη απάντηση, ενώ ταυτόχρονα θα παλέψει για την ανατροπή όλων αυτών που καθημερινά έρχονται για να διαλύσουν τα όνειρά μας…!!

●Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ.

●ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΟΙ ΜΑΘΗΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ.

●ΑΠΟΡΣΥΣΗ ΤΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ ΓΙΑ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΣΤΑ 18.

●ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ–ΥΓΕΙΑ-ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ

ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥΣ,ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ

Κατεβάστε το κείμενο σε μορφή pdf πατώντας εδώ

Πανελλαδική Συνέλευση ΑΝΤΑΡΣΥΑ, 27-28 Μάρτη

Όλοι το Σάββατο 27/3 στις 3.00 μ.μ. στο Σινέ Κεραμεικό.

Με το σύνθημα "Αντικαπιταλιστική ανατροπή, η μόνη λύση" και "Κλιμακώνουμε με Απεργίες, Διαδηλώσεις, Καταλήψεις", η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλεί τους αγωνιστές στην Πανελλαδική της Συνέλευση.

Ενόψει της Συνέλευσης του Μετώπου, που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 27 και την Κυριακή 28 Μαρτίου στο Σινέ Κεραμεικός στην Αθήνα, το Συντονιστικό έδωσε στη δημοσιότητα την πολιτική και την οργανωτική εισήγηση, προκειμένου να αποτελέσει αντικείμενο πλατιάς συζήτησης στο εσωτερικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε όλη την Ελλάδα.

Όπως αναφέρει το Συντονιστικό σε ανακοίνωσή του "Όποιες συντρόφισσες ή σύντροφοι επιθυμούν μπορούν να καταθέσουν ατομικά ή συλλογικά προτάσεις πάνω στις εισηγήσεις ή και δικά τους κείμενα πολιτικού προβληματισμού μέχρι και το Σάββατο 27 Μαρτίου. Ο προβληματισμός που θα αναπτυχθεί και οι προτάσεις που θα κατατεθούν και προφορικά κατά τη διάρκεια της Συνέλευσης θα καταγραφούν από επιτροπή που θα λειτουργήσει στα πλαίσια της συνέλευσης, προκειμένου να ενσωματωθούν στο μέτρο του δυνατού στο τελικό κείμενο και έτσι να εκδοθεί συναινετικά η τελική απόφαση της Συνέλευσης.

Όλα τα κείμενα θα δημοσιοποιηθούν σε ειδικό δελτίο που θα εκδοθεί μετά τη Συνέλευση προκειμένου να αποτελέσουν αντικείμενο συζήτησης σε κάθε τοπική ή κλαδική επιτροπή της ΑΝΤΑΡΣΥΑ."

.

Διαβάστε την Πολιτική Εισήγηση για την Συνέλευση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Διαβάστε την εισήγηση για την οργανωτική λειτουργία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Ανακοίνωση της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση για τη σύλληψη του Μάριου Ζ.

Διαβάστε περισσότερα στο σχετικό μπλογκ:http://freemariosz.wordpress.com/

Υπογράψτε υπέρ της αποφυλάκισης του Μάριου πατώντας εδώ

Αρχικά επιτέθηκαν «ζαρντινιέρες», στη συνέχεια κρίθηκαν ύποπτα κάποια πράσινα παπούτσια, έπειτα θεωρήθηκαν σχεδόν πειστήριο οι πιζάμες κάποιου νεαρού και λίγες ημέρες πριν το μπουρνούζι ενός νέου, του Μάριου Ζ. Το έγκλημα που «διέπραξε» ο δάσκαλος κολύμβησης στις πισίνες του ΟΑΚΑ ήταν πως διαδήλωσε μαζί με χιλιάδες απεργών και νεολαίων στους δρόμους της Αθήνας, την Πέμπτη 11/3. Δεν είναι η πρώτη φορά τους τελευταίους μήνες που συλλαμβάνεται κόσμος στον «σωρό» και κρατούνται χωρίς καν ενδείξεις, με μοναδική διακιολογία τις καταθέσεις αστυνομικών. Για κακή τύχη της «δικαιοσύνης» η στιγμή της σύλληψης καταγράφηκε από πολλές φωτογραφικές μηχανές και βίντεο. Στοιχεία βέβαια που δεν έπεισαν τον εισαγγελέα.

Είναι προφανές πως εκτυλίσσεται μεγάλη επιχείρηση τρομοκρατίας των εργατικών και νεολαιίστικων διαδηλώσεων. Έτσι εννοεί –άλλωστε- η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, τη σύγκρουση με όσους ασκήσουν κριτική στα μέτα «αντιμετώπισης» της κρίσης. Για να προχωρήσουν αυτού του βάθους τα αντεργατικά μέτρα επιστρατεύονται μέθοδοι πολύ παλιάς κοπής, πολιτικής και ηθικής τρομοκράτησης των αγωνιστών και της πάλης τους. Σε αυτή την προσπάθεια εντάσσουμε και την παράνομη, άδικη και στοχευμένη σύλληψη του Μάριου Ζ. Μόνο και μόνο επειδή είχε ράστα μαλλιά και κρατούσε μαύρη τσάντα.

Τέτοιες προκλήσεις δε θα μείνουν αναπάντητες από το εργατικό και το νεολαιίστικο κίνημα. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας και απαιτούμε την άμεση απελευθέρωση του Μάριου Ζ. Να αποσυρθούν όλες οι κατηγορίες. Θα παλέψουμε μαζί με τους κοινωνικούς και πολιτικούς φορείς, μαζί με τους γονείς των μαθητών του ώστε να μη περάσει η τρομοκρατία του κράτους και της αστυνομίας. Στις συγκρούσεις που έχουμε μπροστά μας, παράνομη θα κηρυχθεί η ΕΕ, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τα αντεργατικά μέτρα που ετοιμάζουν!

Ανακοίνωση νΚΑ για την προσαγωγή μέλους της

Την Παρασκευή 19/3 καταλάβαμε για μία ακόμη φορά πώς ακριβώς εννοεί ο κ. Χρυσοχοίδης την έννοια της «προστασίας του πολίτη»…Μετά από εκδήλωση της Αντιπολεμικής Διεθνιστικής Κίνησης στο ΕΜΠ της οδού Πατησίων, ο Νίκος Χαραμπόπουλος, μέλος της ν.Κ.Α και της ΑΔΚ, συνελήφθη από την κατασταλτική ομάδα Δ με το πρόσχημα της πυρπόλησης κάδου για να οδηγηθεί ύστερα στη ΓΑΔΑ προς εξακρίβωση στοιχείων. Οι δυνάμεις καταστολής πραγματοποίησαν έλεγχο στα πράγματα του συντρόφου ενώ κατέσχεσαν υλικό της Αντιπολεμικής Κίνησης. Αφού ο εν λόγω αγωνιστής υπέστη αυτή τη φυσική κ όχι μόνο ταλαιπωρία, αφέθηκε ελεύθερος αφού δεν υπήρχε ούτε ένα στοιχείο εναντίον του.

Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση καλεί εργαζομένους και νεολαία να πληρώσουν για άλλη μια φορά τα σπασμένα στο πλαίσιο της πρωτοφανούς αντεργατικής τρομοκρατίας που εξαπολύει προκειμένου να «σωθεί η χώρα», στοχοποιείται η ριζοσπαστική σκέψη, ποινικοποιείται η ανατρεπτική πολιτική δράση και επιχειρείται να τρομοκρατηθεί οποιαδήποτε δραστηριότητα αντιπαρατίθεται στο στόχο της «εθνικής ομοψυχίας και ενότητας» που η ίδια η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και το κεφάλαιο προωθούν. Το περιστατικό αυτό έρχεται να προστεθεί σε δεκάδες παρόμοια περιστατικά «προστασίας» που στρέφονται ενάντια σε αγωνιστές του κινήματος και της επαναστατικής αντικαπιταλιστικής αριστεράς με σαφή στόχο να θωρακιστεί η δολοφονική τους πολιτική και να τρομοκρατηθούν όσοι θεωρούνται επικίνδυνοι για το σύστημα και τις επιδιώξεις του. Καλούμε εργαζόμενους και νεολαία να αντιπαρατεθούν ακόμα περισσότερο ενάντια στα σχέδια κυβέρνησης –ΝΔ- Ε.Ε. – κεφαλαίου, να αντιδράσουν αποφασιστικά και να δώσουν την απάντηση στην κυβερνητική καταστολή με νέους, ανατρεπτικούς ανυποχώρητους αγώνες.

Το Γραφείο Τύπου της ν.Κ.Α.

Π.Ε. ΝΑΡ: Ανατροπή της επιδρομής του κεφαλαίου, της πολιτικής κυβέρνησης-Ε.Ε.

Συνεδρίασε το Σάββατο 20/3 η Πολιτική Επιτροπή του ΝΑΡ, με θέμα τις εξελίξεις και την παρέμβαση στα μέτωπα της περιόδου. Όπως εκτιμά το ΝΑΡ, «Έχουμε μπει σε περίοδο όξυνσης της ταξικής πάλης με άμεσες κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις. Οι πολιτικές εξελίξεις, το κίνημα και η ιδεολογική διαπάλη θα εξελίσσονται ραγδαία. Η ένταση των επιπτώσεων της κρίσης στον ελληνικό καπιταλιστικό σχηματισμό σε συνδυασμό με το πλήρες ξεδίπλωμα της αστικής επίθεσης για την υπέρβασή της, δημιουργούν το έδαφος για εκρηκτικές κοινωνικές αντιδράσεις και – σε μια πορεία – για αλλαγές στο πολιτικό σύστημα και τους συσχετισμούς. Ειδικά μετά την ανακοίνωση των μέτρων έχουμε σοβαρή αλλαγή των διαθέσεων στους εργαζόμενους, υιοθέτηση αγωνιστικών πρακτικών από σχετικά ευρύτερες μάζες, διευρυνόμενη αγανάκτηση (αποτυπώνεται και στις αστικές δημοσκοπήσεις) αλλά και τάσεις υποταγής που δυσκολεύουν την αγωνιστική συμμετοχή. Τα νέα κύματα μέτρων, μαζί με την πιθανολογούμενη προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ, θα προκαλέσει νέους κύκλους μαζικών αντιστάσεων.»

Η συζήτηση στην Π.Ε. του ΝΑΡ μετέφερε εμπειρίες από εργασιακούς χώρους και μάχες, ενώ τονίστηκε η ανάγκη ενός πολιτικού σχεδίου με περιεχόμενο που να ανταποκρίνεται στις συνθήκες. Όπως τονίζει η απόφαση της Π.Ε. «απαιτούνται ρήξεις με τις κυβερνήσεις και το κράτος, τον αστικό συνασπισμό εξουσίας (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ, ΕΕ,κεφάλαιο, ΜΜΕ), επαναστατικές αντικαπιταλιστικές ανατροπές με μοχλό ένα ισχυρό κοινωνικό και πολιτικό κίνημα μαχητικής εργατικής αντιπολίτευσης και ένα ταξικά αναγεννημένο, πολιτικό εργατικό κίνημα.

Έτσι εξειδικεύεται ο κεντρικός πολιτικός στόχος του ΝΑΡ «για την ανατροπή της διαρκούς και της νέαςεπιδρομής του κεφαλαίου, για να πληρώσει το κεφάλαιο την κρίση και όχι οι εργαζόμενοι, για να πάρουμε πίσω τα κέρδη (την κλεμμένη από τους εργάτες υπεραξία), για να μοιράσουμε τον τεράστιο κοινωνικόπλούτο που δημιουργούμε (αλλάζοντάς τον κιόλας) και όχι τις ζημιές που δημιουργούν, για κατακτήσειςοικονομικές - κοινωνικές - πολιτικές, με όπλο τον επαναστατικό αγώνα. Για τον κλονισμό της αστικής κυριαρχίας και την αντικαπιταλιστική επανάσταση».

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες αναβαθμίζεται η αξία της γραμμής του Αντικαπιταλιστικού ΕργατικούΠρογράμματος και Μετώπου, σε μια περίοδο που νέες δυνάμεις κινούνται προς τα αριστερά, ακόμα και σεαντικαπιταλιστική κατεύθυνση.»

Στη μάχη του εργατικού κινήματος πρέπει να αναδειχθεί πιο αναβαθμισμένα ότι ο αντίπαλος δεν είναι μόνο κάποιες αφηρημένες αγορές, ο καπιταλισμός γενικά. Είναι και κυβερνητική επιλογή τα μέτρα και μάλιστα προσεκτικά και από καιρό σχεδιασμένα και μεθοδευμένα. Αναβαθμίζεται το σύνθημα της ανατροπής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και της πολιτικής της. Το σύνθημα «ή πάρτε πίσω τα μέτρα ή φύγετε». Αλλά και συνολικά του ρήγματος στο πολιτικό σύστημα και το μπλοκ εξουσίας.

Το ΠΣΑ και ο τελευταίες εξελίξεις αναδεικνύουν και το εργατικό - δημοκρατικό ζήτημα της εποχής μας. Η πλήρης παραχάραξη της λαϊκής βούλησης (έστω και της εκλογικής) από την οικονομική χούντα των αγορών, η αντιδραστική τομή στο πολιτικό σύστημα με τον Καλλικράτη, η ιμπεριαλιστική επιτήρηση, οι «εξωκοινοβουλευτικές αποφάσεις» στα υπερεθνικά κέντρα κλπ είναι νέα ποιοτικά στοιχεία. Συνθήματα όπως το «κάτω ηκοινοβουλευτική απολυταρχία», «η δικτατορία των αγορών και της Ε.Ε.», «η τρομοκρατία και η καταστολή», πρέπει να ξεχωρίζουν στη λαϊκή πάλη. Παράλληλα είναι ανάγκη να ενισχύονται πιο αποφασιστικά τα όργανα εργατικής δημοκρατικής οργάνωσης και πάλης όπως τα ταξικά σωματεία, εργατικές συνελεύσεις, λαϊκές συγκεντρώσεις στις γειτονιές, τοπικές επιτροπές ανέργων και απολυμένων, αγροτών κλπ.

Στα πλαίσια αυτά συζητήθηκε και ένας άμεσος σχεδιασμός που είναι ανάγκη να προωθεί η επαναστατική και αντικαπιταλιστική αριστερά και ιδιαίτερα οι δυνάμεις του ΝΑΡ στο κίνημα, τους αγώνες και στους χώρους.Ζητούμενο μέσα σε αυτές τις συνθήκες όξυνσης της ταξικής πάλης είναι η διαμόρφωση ενός ισχυρού εργατικού επαναστατικού ρεύματος κομμουνιστικής προοπτικής και επαναθεμελίωσης, ένα στρατηγικό πολιτικο και οργανωτικό σχέδιο που θα συμβάλει σε μια νέα πνοή στην υπόθεση της εργατικής και νεολαιίστικης πάλης, της αντικαπιταλιστικής απάντησης στην κρίση και στην πρωτοφανή επίθεση που εξαπολύουν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, το κεφάλαιο και η Ε.Ε., και η άμεση απάντηση ενάντια στα μέτρα, με ανένδοτο αγώνα που να τονώνει την αυτοπεποίθηση, να ενισχύει τις αντιστάσεις, να προωθεί την αγωνιστική ταξική ενότητα για την ανατροπή των μέτρων.

Σε αυτά τα πλαίσια, χρειάζεται και η ανάπτυξη της ισότιμης κοινής δράσης μέσα στο μαζικό κίνημα με όλες τις δυνάμεις της αριστεράς και με όλους όσοι διαφοροποιούνται από τον αστικοποιημένο συνδικαλισμό. Οι πρωτοβουλίες της αντικαπιταλιστικής αριστεράς για κοινή δράση δεν μπορεί παρά να είναι σε διάκριση και με αυτοτέλεια από οργανώσεις που συμμετέχουν στα πολιτικά μέτωπα των ΣΥΝ,ΚΚΕ ή σε ανάλογες μετωπικές κινήσεις τους, αλλά με γραμμή κοινής δράσης αρχών με αυτές τιςκινήσεις και πάντα στο μαζικό κίνημα.

Σε σχέση με τους αγώνες, απαιτείται η συνέχιση και εντατικοποίηση της ιδεολογικής και πολιτικής καμπάνιας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΝΑΡ στους χώρους δουλειάς, με πληθώρα δραστηριοτήτων, συζητήσεων, εκδηλώσεων.

Το μπλοκάρισμα, οι διαδηλώσεις απέναντι στους κυβερνητικούς μηχανισμούς και τους ξένους ελεγκτές, σε συνδυασμό με τις απεργιακές κινήσεις.

Σημαντική είναι και μια Πρωτοβουλία για τον κόσμο των ανέργων, του κόσμου της περιπλάνησης, των απολυμένων.

Οπωσδήποτε χρειάζεται μια πρόταση νέας πανεργατικής απεργιακής κλιμάκωσης στα μέσα Απρίλη με σταθμό την κατάθεση του Ασφαλιστικού.

Σημαντική πλευρά αποτελεί η ενίσχυση του συντονισμού πρωτοβάθμιων σωματείων το επόμενο διάστημα, η συζήτηση και ο συντονισμός των εργατικών συσπειρώσεων-κινήσεων-σχημάτων και οι κινήσεις για επιτροπές αγώνα και πολύπλευρες πρωτοβουλίες σε όλα τα επίπεδα.

Ολόκληρη η απόφαση της Π.Ε. του ΝΑΡ θα δοθεί στη δημοσιότητα τις αμέσως επόμενες μέρες, ώστε να συζητηθεί στις ΟΒ και τα όργανα της οργάνωσης.