- ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ και ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ ΕΕ-ΔΝΤ
- ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ-ΠΟΛΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ, ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ
Ο υπαρκτός καπιταλισμός βρίσκεται εν μέσω μιας ιστορικών διαστάσεων κρίσης, η οποία αγκαλιάζει ολόκληρο τον πλανήτη με «αδύνατο κρίκο» την Ελλάδα αλλά και την Ευρωζώνη. Σε αυτό το καινούριο τοπίο και η ταξική πάλη αποκτά νέα στοιχεία. «Πρόκειται για μια ιστορική περίοδο που θα χαρακτηρίζεται από πολλαπλές κοινωνικές εκρήξεις, απρόβλεπτες λαϊκές εξεγέρσεις, ακόμη και επαναστατικά γεγονότα», όπως αναφέρεται και στην εισήγηση της Συνδιάσκεψης.
Σε αυτά τα πλαίσια η απεργία στις 19-20 Οκτώβρη αποτέλεσε ένα ανώτερο ποιοτικό βήμα σε σχέση με τα προηγούμενα, αφού για πρώτη φορά το μαζικό κίνημα δεν αποσκοπούσε μόνο στο να μην περάσουν τα μέτρα, αλλά περνούσε, λίγο πολύ συνειδητά, στο αίτημα να ανατραπούν κυβέρνηση και τρόικα, να μην περάσει η επίθεση, ν' ανοίξει ο δρόμος για μια άλλη κοινωνική και πολιτική προοπτική.
Ωστόσο, η πείρα έδειξε ότι, παρά την άνοδο του κινήματος, η προγραμματική ενοποίηση, συνείδηση και οργάνωσή του, το περιεχόμενο και οι μορφές πάλης του υστερούν σε σχέση με την ποιότητα και το στρατηγικό βάθος της επίθεσης, πράγμα που δίνει την δυνατότητα στον αντίπαλο να διατηρεί την πρωτοβουλία των κινήσεων
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ και ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΑΓΏΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ ΕΕ-ΔΝΤ ΜΕ ΚΕΝΤΡΟ ΕΝΑ ΤΑΞΙΚΑ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΜΕΝΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
Για να ανατραπεί η επίθεση αυτό που απαιτείται τώρα είναι ένα κοινωνικό μέτωπο αγώνα καιανατροπής της άθλιας ταξικής κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και συνολικά του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, για να σαρωθεί η χούντα κυβέρνησης–ΕΕ–ΔΝΤ-κεφαλαίου, για την απαλλαγή από τη δικτατορία των αγορών, των τραπεζιτών, του κέρδους και της ΕΕ.
Κοινωνική βάση αυτού του μετώπου είναι η συμμαχία της εργατικής τάξης με τους αυτοαπασχολούμενους, τους μικρούς ελευθεροεπαγγελματίες, τους μικρομεσαίους αγρότες που ρίχνονται στη φτώχια από την κυρίαρχη πολιτική και βλέπουν πως το μέλλον τους βρίσκεται όχι στο χτες της κοινωνίας της αγοράς αλλά στη συμπαράταξη με την εργαζόμενη πλειοψηφία, η φοιτητική και εργαζόμενη νεολαία που καλείται να ζήσει χειρότερα από τους γονείς της, με εργατική ηγεμονία και πυρήνα ένα ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα.
Η ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος αφορά στο περιεχόμενο, την πολιτική κατεύθυνση, τον τρόπο οργάνωσης και τις μορφές πάλης, την υπέρβαση του γραφειοκρατικού και αστικοποιημένου συνδικαλισμού των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ αλλά και πολλών ομοσπονδιών, τα βήματα πέρα από την αναποτελεσματική πρακτική του ΠΑΜΕ.
Ένα τέτοιο μέτωπο αγώνα και ανατροπής θα πρέπει να οικοδομεί τα δικά του όργανα και μορφές συντονισμού. Θα χτίζεται με τη συμπαράταξη στον αγώνα όλων των μαχόμενων συλλογικοτήτων από τα πρωτοβάθμια σωματεία και τις επιτροπές αγώνα, έως τις λαϊκές συνελεύσεις και τα κινήματα «Δεν χρωστάμε-δεν πουλάμε-δεν πληρώνουμε».
Σε αυτό το στόχο καλούμε να στρατευθούν ενωτικά και με κοινή δράση όλα τα ρεύματα του αγώνα, όλη η Αριστερά. Μέσα από ένα τέτοιο δρόμο η αριστερά μπορεί κυριολεκτικά να αναγεννηθεί και να περάσει σε νικηφόρα πολιτική και ιδεολογική αντεπίθεση.
ΙΣΧΥΡΗ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΙΣΧΥΡΟ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ
Μέσα στους εργαζόμενους και την κοινωνία συντελούνται τεράστιες πολιτικές διεργασίες. Νέες πρωτοπορίες γεννιούνται μέσα στους αγώνες. Το ΠΑΣΟΚ έχει μπει σε μια ανεπίστρεπτη κρίση με αποτέλεσμα η εργατική του βάση να αποσαρθρώνεται. Αλλά και ο χώρος της ρεφορμιστικής αριστεράς είναι σε κίνηση. Το κύριο χαρακτηριστικό αυτής της κίνησης είναι ότι χιλιάδες αγωνιστές κα νέα ρεύματα προσεγγίζουν την ανάγκη της αντικαπιταλιστικής πάλης, εκείνων των λύσεων που έρχονται σε σύγκρουση με τον καπιταλισμό και οδηγούν έξω από αυτόν.
- Όχι τυχαία! Σήμερα που η κρίση του καπιταλισμού είναι πιο βαθιά από ποτέ και ο βασιλιάς στέκει γυμνός μπροστά στους λαούς καμιά σοβαρή «λύση» για τον λαό δεν μπορεί να προκύψει στα πλαίσιά του.
- Η ΕΕ σήμερα είναι η προμετωπίδα της βαρβαρότητας και πλέον ταυτίζεται με το καθεστώς της διεθνούς «εποπτείας» στο οποίο εισερχόμαστε.
- Ο αντιιμπεριαλισμός δεν είναι μόνο οι «αμερικάνοι» και οι «βάσεις», αλλά και η ΕΕ, το ΔΝΤ, η διεθνής του κεφαλαίου και των πολυεθνικών με την οποία ταυτίζεται η ελληνική ολιγαρχία.
- Το πρόβλημα της δημοκρατίας δεν οφείλεται σε κάποιου είδους «εκτροπή» από την κοινοβουλευτική δημοκρατία, αλλά στην αντιδραστική μετεξέλιξή της, στην αφαίρεση κάθε περιεχομένου.
- Το ζήτημα της «λαϊκής κυριαρχίας» αποκτά μια νέα επικαιρότητα με ένα άλλο, βαθύ αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο αντίθεσης στο πέρασμα όλων των αποφάσεων στους πιο σκοτεινούς μηχανισμούς του πολυεθνικού κεφαλαίου και της ΕΕ.
Αυτό λοιπόν που μπορεί να σώσει τον λαό από τα δεινά της κρίσης του καπιταλισμού είναι μια πολιτική και ένα μέτωπο με αντικαπιταλιστικό, αντικυβερνητικό, αντιΕΕ, αντισυστημικό και ανατρεπτικό περιεχόμενο με ορίζοντα έξω από τον καπιταλισμό, για την επανάσταση και την εξουσία των εργαζόμενων.
Ούτε τα αντιμνημονιακά, αντινεοφιλεύθερα, ούτε τα «πατριωτικά», ούτε τα μέτωπα για την «λαϊκή εξουσία» μπορούν να απαντήσουν. Ούτε μπορεί να υπάρχει «ενδιάμεση πρόταση», ανάμεσα στην αντικαπιταλιστική πολιτική μας πρόταση και τις άλλες. Αφετηρία και ελάχιστο σημείο αναφοράς ενός τέτοιου μετώπου αποτελεί το πρόγραμμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η ενίσχυσή της, όχι όμως σαν αυτοσκοπός, αλλά σαν καταλύτης επίδρασης στις μεγάλες ανακατατάξεις που βρίσκονται σε εξέλιξη.
ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ!
Απαραίτητη προϋπόθεση για την επίτευξη του παραπάνω στόχου και σε στενή αλληλεπίδραση μαζί του είναι και ο στόχος για την ενίσχυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, για την εδραίωση μιας Άλλης Αριστεράς, ανατρεπτικής και επαναστατικής. Για το ΝΑΡ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι το εφαλτήριο για ένα αποφασιστικό βήμα προς μια μαζική, αντικαπιταλιστική, επαναστατική Αριστερά σύγχρονης κομμουνιστικής αναφοράς.
Η ενίσχυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μαζί με την προώθηση της κοινής δράσης της Αριστεράς στο κίνημα για την απόκρουση-ανατροπή της επίθεσης. H προώθηση πολιτικών και ιδεολογικών πρωτοβουλιών κοινής δράσης και διαλόγου -ειδικά με τις δυνάμεις αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής αναφοράς από ΚΚΕ, Αριστερό Ρεύμα ΣΥΝ, δυνάμεις του Μετώπου ΑΑ, εξωκοινοβουλευτική Αριστερά. Ειδικότερα η ανάπτυξη μάχιμων πολιτικών πρωτοβουλιών με πιο συγκεκριμένο περιεχόμενο, που θα σπάνε το περιοριστικό πλαίσιο της συζήτησης κορυφών και της «γενικής συζήτησης» και θα εμπλέκουν τον αριστερό κόσμο της βάσης σε μια λογική πολιτικής συντροφικής κοινής δράσης (όπως η πρωτοβουλία κατά της ΕΕ), μπορούν να ωριμάζουν πραγματικά μέσα στον κόσμο του αγώνα και της Αριστεράς την ανάγκη ενός ευρύτερου κοινωνικοπολιτικού ρεύματος ανατροπής, και ενός μαζικού πολιτικού αντικαπιταλιστικού μετώπου-πόλου.
Ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ χρειάζεται να κινηθούμε αποφασιστικά σε τέτοια κατεύθυνση. Xωρίς ταλαντεύσεις και ξεστρατίσματα σε αμφίσημες τακτικές «αριστερού μετώπου», που τείνουν να αποψιλώνουν και να ξεκόβουν το άμεσο πολιτικό πρόγραμμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης από την προοπτική της ανατροπής του καπιταλισμού και της εργατικής εξουσίας και έτσι αφυδατώνουν το ίδιο το σημερινό της πρόγραμμα. Xωρίς να εγκλωβιζόμαστε σε τακτικές που υποτιμούν την ανάγκη για μαζικές, μετωπικές πολιτικές πρωτοβουλίες ανώτερης συγκρότησης του αντικαπιταλιστικού δυναμικού και για βήματα στην κατεύθυνση ενός μαζικού διακριτού πόλου της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής Αριστεράς, με συμμετοχή, πέραν της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ενός όσο γίνεται μεγαλύτερου τμήματος του δυναμικού αυτού που, εν μέρει η συνολικά, έχει ή θα βρει και τους δικούς δρόμους συγκρότησης.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν χρειάζεται ούτε περιχαράκωση, ούτε μια πρόταση «πολιτικής απεύθυνσης», που τελικά το περιεχόμενο της καθορίζεται από τα όρια των πολιτικών δυνάμεων που απευθύνεται.
ΓΙΑ ΜΙΑ ΙΣΧΥΡΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ
Η Συνδιάσκεψη αποτελεί ένα μεγάλο βήμα στην ανώτερη, δημοκρατική συγκρότηση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Με τη συμμετοχή όλων των αντιπροσώπων, μπορεί και πρέπει ν' αποτελέσει συντροφικό εργαστήρι για την ενίσχυση ενός νέου εργατικού πολιτισμού, για μια νέα ηθική του αγώνα και της αλληλεγγύης. Ενάντια στον πολιτισμό της «μικρής ιδιοκτησίας» και των «εμφύλιων συγκρούσεων» που καταδυναστεύει ακόμη όλη την Αριστερά, αλλά συχνά και το μετωπικό μας εγχείρημα, παρά τα βήματα που έχουμε κάνει. Με επίγνωση γνώση ότι τα μεγάλα ή «μικρά» πολιτικά, προγραμματικά και οργανωτικά ζητήματα δεν λύνονται ποτέ με πάλη μηχανισμών, άθροισμα «κουκιών» ή με άγονες αντιπαραθέσεις.
Είναι αποφασιστικό και πολιτικά ώριμο να λυθεί στη Συνδιάσκεψη το θέμα των «τοπικών» ή/και «κλαδικών» επιτροπών, όπου πρέπει και μπορεί να γίνει ένα ακόμα βήμα στη συγκρότηση όλου του δυναμικού και στις αποφάσεις μας, και κυρίως ένα βήμα στην πράξη με τη συγκρότηση ισότιμων κλαδικών επιτροπών, ανάπτυξης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε όλους τους χώρους δουλειάς και σπουδών.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ανάγκη να μετασχηματιστεί σε ένα πραγματικό πολιτικό μέτωπο, με τοπικές και κλαδικές συλλογικότητες βάσης, με πλήρη δυνατότητα να αποφασίζουν με ενισχυμένη πλειοψηφία 3/5 για όλα τα ζητήματα, με εκλεγμένο Κεντρικό Συντονιστικό, που θα εξασφαλίζει την παρουσία όλων των δυνάμεων και όλων των αγωνιστών, με διαδικασίες που θα ευνοούν και θα απελευθερώνουν τη δημιουργική συμμετοχή και το ζωτικό ρόλο του ανεξάντλητου και πολύτιμου δυναμικού που στηρίζει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος, δεν υπάρχει άλλη προοπτική.
Όλοι εμείς, αγωνιστές και αγωνίστριες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πήραμε μέρος και δώσαμε με αυταπάρνηση τις μάχες του προηγούμενου διαστήματος. Μας αξίζει μια ΑΝΤΑΡΣΥΑ των μελών της, με δύναμη και παρουσία στους τόπους δουλειάς, σπουδών, στις γειτονιές, παντού, που δεν θα είναι πια «άθροισμα» και «συμπαράταξη», αλλά ενιαίο, συλλογικό, πρωτότυπο μετωπικό, πολιτικό υποκείμενο της επόμενης περιόδου, των μεγάλων αγώνων, των μεγάλων ελπίδων και ανατροπών.
ΝΕΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΡΕΥΜΑ
ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου