Η ώρα της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς

Εργατικό πρόγραμμα ανατροπής της επίθεσης, συνολική αντίθεση στο σύστημα

Με την κεντρική προεκλογική συγκέντρωση της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής στην Αττική και της Ανταρσίας στις Γειτονιές της Αθήνας, που έγινε χθες το μεσημέρι στην Ομόνοια, μπήκαμεστην τελική ευθεία της προεκλογικής μάχης. Δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες είναι οι εργαζόμενοι και οι νέοι, όπου πρέπει –και μπορεί– να φτάσει το μήνυμα της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς για τις εκλογές, αλλά και για τους αγώνες της επόμενης μέρας. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι η συγκέντρωση των δύο συνδυασμών στην Αθήνα ολοκληρώθηκε με πορεία, σαφές μήνυμα για την ανάγκη ο λαός να απαντήσει στους δρόμους του αγώνα αμέσως μετά τις εκλογές, με πρώτο σταθμό το τριήμερο του Πολυτεχνείου.

Του ΓΙΑΝΝΗ ΕΛΑΦΡΟΥ

Το αποτέλεσμα των εκλογών και ειδικά η ενίσχυση των ψηφοδελτίων της αντικαπιταλιστικής ανατροπής, που στηρίζει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλες αριστερές και κομμουνιστικές δυνάμεις, μπορεί να δώσει νέα ώθηση για ένα ανατρεπτικό πολιτικό κίνημα, αντίπαλο δέος στη «χούντα» κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ.

Η συγκρότηση των 11 συνδυασμών στις περιφέρειες και η συμβολή σε πάνω από 20 τοπικές αριστερές αντικαπιταλιστικές δημοτικές κινήσεις απαίτησε τη συμμετοχή ως υποψηφίων πάνω από 1.500 αγωνιστών της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς (700 στις περιφέρειες συν 850 στους δήμους). Ένα τρίτο πολιτικό ρεύμα στην Αριστερά αναπτύσσεται.

Οι συνδυασμοί που υποστηρίζει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις Περιφέρειες είναι:

• η Αντικαπιταλιστική Aνατροπή στην Αττική (Άγ. Χάγιος),
• η Αντικαπιταλιστική Αριστερά – Ανταρσία σε κυβέρνηση - ΕΕ - ΔΝΤ - «Καλλικράτη» στην Κεντρική Μακεδονία (Γ. Κούτρας),
• η Αριστερή Παρέμβαση – Aντικαπιταλιστική κίνηση στη Δυτική Ελλάδα (Δ. Δεσύλλας),
• η Αριστερή Παρέμβαση στην Ήπειρο (Ν. Ζήκος),
• η Αριστερή Παρέμβαση στη Θεσσαλία (Φ. Γενηκομσίου),
• η Αντικαπιταλιστική Αριστερή Παρέμβαση στον Μωριά στην Πελοπόννησο (Π. Κάτσαρης),
• η Ανταρσία στο Αιγαίο στο Βόρειο Αιγαίο (Τ. Τσιρεπλής),
• η Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στη Δυτική Μακεδονία (Σπ. Κωνσταντινίδης),
• η Αντικαπιταλιστική Αριστερή Παρέμβαση στην Κρήτη (Σ. Ρίζος),
• η Ανταρσία σε Ανατολική Μεκεδονία και Θράκη (Γ. Μποτσίδης) και
• η Ανταρσία στα Ιόνια (Α. Λαχανιώτη).

Είναι φανερό ότι αυτή η παρέμβαση έχει ενοχλήσει κύκλους του συστήματος. Δεν είναι μόνο οι τραμπούκοι που συστηματικά καταστρέφουν περίπτερα των συνδυασμών. Πιο ανησυχητική, αν και ενδεικτική για την ώρα, ήταν η γνώμη της προέδρου πρωτοδικείου της Θεσσαλονίκης (η οποία μειοψήφησε), σύμφωνα με την οποία δεν έπρεπε να γίνει ανακήρυξη του δημοτικού συνδυασμού Θεσσαλονίκη της Aνατροπής Kυβέρνησης - ΕΕ -ΔΝΤ, γιατί δεν πρέπει να υπάρχει αναφορά και μάλιστα αρνητική σε τίτλο ψηφοδελτίου στην ΕΕ και το ΔΝΤ! Παρά την ανακήρυξη τελικά του συνδυασμού, το δικαστήριο έκοψε τους υποψήφιους σε ένα δημοτικό διαμέρισμα, με αυθαίρετη ερμηνεία του νόμου.

Αλλά αυτός είναι μάλλον λόγος για μαζική υπερψήφιση του ψηφοδελτίου. Ειδικά σ’ αυτή την περίοδο της μεγάλης ιστορικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος και της ανηλεούς επίθεσης του κεφαλαίου, είναι πολύ σημαντικό να ενισχυθεί η Αριστερά, που ασκεί συνολική αντικαπιταλιστική κριτική στο σύστημα, που συγκρούεται με τους πυλώνες του, από τη σκοπιά όχι της διαχείρισης, αλλά της ανατροπής του. Από τη σκοπιά της επανάστασης, της εργατικής δημοκρατίας και της κομμουνιστικής απελευθέρωσης.

Μια Αριστερά, που τολμά να προβάλει στους εργαζόμενους ένα συνολικό πολιτικό αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης, που απαντά συγκεκριμένα στην επίθεση του συστήματος.

Που δεν διστάζει να θέσει θέμα άρνησης και διαγραφής του τοκογλυφικού δημόσιου χρέους, εξόδου από ΟΝΕ - ΕΕ, ανατροπής της κυβέρνησης και κάθε επίδοξου διαχειριστή, αύξησης των μισθών και ανάπτυξη των κοινωνικών υπηρεσιών, με χτύπημα των καπιταλιστικών κερδών. Δεν πρόκειται βεβαίως για αυτόματο πιλότο, ούτε για τυφλοσούρτη που βγήκε από τα κομματικά εργαστήρια. Βγήκε μέσα από τις μάχες του κινήματος κι εκεί επιστρέφει για να συνδιαμορφωθεί από τους αγωνιστές, αλλά έχει σαφή κατεύθυνση ρήξης και ανατροπής. Μια κατεύθυνση όχι μόνο αναγκαία για τους εργαζόμενους, αλλά και πιο ρεαλιστική απ’ όλες τις κυβερνητικές λύσεις εντός του συστήματος.

Τρίτο, είναι μια Αριστερά, που έχει εμπιστοσύνη (όχι μεσσιανική) στην εργατική τάξη και στις δυνατότητες εργαζομένων και νεολαίας. Γι’ αυτό θεωρεί υποκείμενο της ανατροπής το ταξικά ανασυγκροτημένο μαζικό κίνημα, σε ρήξη με τον υποταγμένο συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, και όχι το κόμμα - φρούριο, την Αριστερά που ΠΑΣΟΚοποιείται, τους ηγέτες - σωτήρες ή τις πεφωτισμένες πρωτοπορίες. Μια Αριστερά της μαχόμενης αυτοκριτικής, που συμβάλλει στη συγκρότηση ενός ισχυρού μετώπου των αντικαπιταλιστικών, επαναστατικών και σύγχρονα κομμουνιστικών δυνάμεων, χωρίς να παραιτείται από την επιτακτική ανάγκη της κοινής δράσης της Αριστεράς, πρώτα και κύρια για να μπορέσει το ίδιο το κίνημα να ανέβει στον πολιτικό ρόλο που απαιτείται.

Η αποφασιστική στιγμή για να δυναμώσει και να γίνει πολιτικά διακριτή η αντικαπιταλιστική Αριστερά είναι τώρα! Γιατί με τους πολύχρονους αγώνες της και ειδικά με τον πρωτοπόρο ρόλο της στους αγώνες του πρώτου εξαμήνου, έχει κατακτήσει υποστήριξη από ένα πρωτοπόρο τμήμα εργαζομένων και νέων, το οποίο πρέπει να ξεπεράσει όλα τα εμπόδια και να ρίξει στην κάλπη το ψηφοδέλτιο των συνδυασμών της ανατροπής. Γιατί έρχονται μεγάλες συγκρούσεις και κοινωνικές - πολιτικές θύελλες, που απαιτούν –τώρα!– άλλο κίνημα και άλλη Αριστερά. Και πρέπει να αλλάξουμε κι εμείς και όλοι. Η ανάδειξη του αντικαπιταλιστικού πολιτικού ρεύματος θα κριθεί βασικά στις περιφέρειες και σε πρώτη γραμμή στην περιφέρεια της Αττικής.

Γι’ αυτό σήμερα είναι ιδιαίτερα κρίσιμο η ευρύτερη επιρροή των αντικαπιταλιστικών αριστερών τοπικών κινήσεων, των εργατικών σχημάτων, των παρεμβάσεων, της αντικαπιταλιστικής πτέρυγας της νεολαίας και της ΕΑΑΚ να ενισχύσει και αναδείξει το πολιτικό ρεύμα της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, την Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Περιφέρεια Αττικής. Εξάλλου,το μεγαλύτερο μέρος των ψηφοδελτίων στις περιφέρειες είναι πρωτοπόροι αγωνιστές της «κοινωνικής» αντικαπιταλιστικής Αριστεράς και των σχημάτων, εργαζόμενοι και νέοι. Όλο αυτό το δυναμικό πρέπει να πάρει το λόγο σε πρώτο πρόσωπο, να μην αναθέσει σε κανέναν άλλον να μιλήσει γι’ αυτό και τους αγώνες του. Στις 7 Νοέμβρη είναι ώρα αντικαπιταλιστικής Aριστεράς, ώρα αντικαπιταλιστικής ανατροπής.