Δεκέμβρης 2008: Χιλιάδες πολίτες σ' όλη την Ελλάδα και στη Λάρισα βγαίνουν στους δρόμους και διαδηλώνουν ενάντια στην αστυνομοκρατία που οδηγεί στη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου.
Δεκέμβρης 2010: Έντεκα μαθητές στα δικαστήρια της Λάρισας, δικάζονται με αστήρικτες κατηγορίες ως “Τρομοκράτες”.
Στα πρόσωπά τους η “συμμορία” κυβέρνησης, Δ.Ν.Τ., Ε.Ε, “με δομημένη και διαρκή δράση και με κατανεμημένους ρόλους” προβάρει για ολόκληρη την κοινωνία των εργαζομένων το κοστούμι της κατάλυσης κάθε στοιχιώδους δικαιώματος κοινωνικής και πολιτικής διαμαρτυρίας.
Στόχος η θεσμική κατοχύρωση της αυθαιρεσίας και του ολοκληρωτισμού της εξουσίας μπροστά στο φόβο μαζικών λαϊκών αντιδράσεων ενάντια στα μέτρα λεηλασίας του εισοδήματος, ξεπουλήματος της Δημόσιας περιουσίας, κατάργησης ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων. Ενάντια στην καλπάζουσα ανεργία, την ιδιωτικοποίηση δημόσιων αγαθών, ξεκληρίσματος αγροτών και αυτοαπασχολούμενων στο όνομα του χρέους και στην υπηρεσία της απρόσκοπτης κερδοφορίας χρηματιστών, κερδοσκόπων, τραπεζών και λοιπών αναξιοπαθούντων κεφαλαιοκρατών.
Αυτοί που δεν είδαν “σύσταση συμμορίας” στο “παραδικαστικό κύκλωμα”, στο σκάνδαλο της Ζήμενς και ούτε βέβαια στο Βατοπέδι, παραπέμπουν ανήλικους για σύσταση “εγκληματικής οργάνωσης” και την 1η Δεκεμβρίου, αυτοί που καταλήστεψαν το Δημόσιο πλούτο, δικάζουν πάλι με αστήρικτες κατηγορίες φοιτητές για “ληστρική κλοπή” σε σούπερ μάρκετ, προϊόντων, που μοιράστηκαν σε κατοίκους της πόλης κι ενώ αποσύρθηκε η κατηγορία σε βάρος τους.
Χωρίς να έχουμε αυταπάτες για το ρόλο συνολικά της δικαιοσύνης στο καπιταλιστικό σύστημα, ζητάμε απ' τους δικαστές που θα δικάσουν την υπόθεση όχι μόνο να απαλλάξουν τα παιδιά από κάθε κατηγορία και να εκδικάσουν αποζημίωση στους γονείς για την απίστευτη ταλαιπωρία τους, αλλά και, αντιλαμβανόμενοι την κοινωνική ευθύνη, να δηλώσουν πως θα πράξουν παρόμοια σε κάθε παρόμοια περίπτωση στο μέλλον. Έτσι θα μείνουν οι ίδιοι με φωτεινά γράμματα στην Ιστορία και θα “σώσουν ο,τιδήποτε αν σώζεται” απ' την υπόληψη της αστικής δικαιοσύνης.
Για μας τα παιδιά είναι αθώα στη λαϊκή συνείδηση και παράδειγμα της αγωνιζόμενης για ανατροπή νεολαίας που το παρόν της είναι μαύρο και το μέλλον ανύπαρκτο.
Η αλληλεγγύη και οι κινητοποιήσεις για την αθώωσή τους είναι καθήκον κάθε εργαζόμενου γιατί ο καθένας μπορεί να βρεθεί στη θέση τους.
Οι φορείς να μην αρκεστούν σε ψηφίσματα αλλά να αναζητήσουν τρόπους ενεργότερης εμπλοκής (κήρυξη στάσης εργασίας κατά την ημέρα της δίκης )
Για την αριστερά αποτελεί μια πρόκληση για κοινή δράση.
Μην καταριέσαι το σκοτάδι
ΑΝΑΨΕ ΕΝΑ ΦΩΣ
ΠΑΡΕ ΜΕΡΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΟΡΕΙΑ
ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 27-11-2010 στην ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟΥ
ώρα 13:00
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου