Ανακοίνωση ΕΑΑΚ για τις προκλήσεις και την επίθεση από μέλη της νεολαίας ΣΥΝ σε αγωνιστές της ΕΑΑΚ

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΔΝΤ Ο ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ

Ο φετινός μαχητικός, τριήμερος εορτασμός της ιστορικής εξέγερσης του Πολυτεχνείου του ʽ73, αμέσως μετά το τέλος του δευτέρου γύρου των Περιφερειακών και Δημοτικών εκλογών στις οποίες εκφράστηκε με ιδιαίτερο τρόπο η αποδοκιμασία και η αμφισβήτηση της κυρίαρχης πολιτικής, βρίσκει την εναρκτήρια ημέρα του να συμπίπτει με τον ερχομό της τρόικα στη χώρα μας για να εισηγηθεί εκ νέου εξαντλητικά, αντιλαϊκά μέτρα για τους εργαζομένους και τη νεολαία. Είναι προφανές ότι μέσα σε αυτό το σκηνικό – με το Γ.Παπανδρέου να καθιστά σαφές ότι «οι αλλαγές που έχει υποσχεθεί θα προχωρήσουν, χωρίς να λογαριάζει το πολιτικό κόστος» – ότι από τις δυνάμεις του κινήματος και της αριστεράς πρέπει να σκιαγραφηθεί ένα πραγματικό σχέδιο ανατρεπτικού αγώνα διαρκείας που θα καταφέρει να βάλει φραγμό στις κυβερνητικές στοχεύσεις για ακόμα πιο αντιδραστικές αλλαγές στην εργασία (συλλογικές συμβάσεις, Σύμφωνο Πρώτης Απασχόλησης) και στη εκπαίδευση (εξαγγελίες της Διαμαντοπούλου, κείμενο Διαβούλευσης της συνόδου Πρυτάνεων στο Ρέθυμνο). Η αριστερά είναι αυτή που πρέπει, στην παρούσα μεγάλη καμπή για το εργατικό κίνημα και τους αγώνες στη χώρα μας, να εμπνεύσει σε ευρύτερα τμήματα της νεολαίας και των εργαζομένων μια λογική μαζικής ανυπακοής στο νέο κοινωνικό μεσαίωνα που ετοιμάζουν κυβέρνηση και ΔΝΤ.

Τα σχήματα της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης έχοντας ως σαφή τους σκοπό να παράξουν πραγματικά αποτέλεσμα στη χάραξη μιας τέτοιας κινηματικής πορείας για το φοιτητικό και νεολαιίστικο κίνημα ξέρουν ποιον έχουν πλάι τους και ποιον έχουν απέναντι τους. Εχθρός τους δεν είναι ούτε οι ευρύτερες δυνάμεις του κινήματος, ούτε πολύ περισσότερο οι δυνάμεις της αριστεράς, στις οποίες και επανειλημμένα η ΕΑΑΚ έχει κάνει κάλεσμα μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις και τις διαδικασίες του κινήματος για κοινή δράση και κινηματική συμπόρευση στον αγώνα διαρκείας ενάντια στα μέτρα της κυβέρνησης και ΔΝΤ σε εκπαίδευση και εργασία. Μια τέτοια κουλτούρα και λογική θα έπρεπε κατά τη γνώμη μας να είναι αυτονόητη μέσα στο χώρο της αριστεράς και του κινήματος. Με έκπληξη μας τα ξημερώματα της Δευτέρας 15/11 διαπιστώσαμε ότι αυτό δεν αποτελεί κοινό στοιχείο για όλες τις δυνάμεις της αριστεράς. Συγκεκριμένα οι δυνάμεις της ΑΡ.ΕΝ. και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στη νεολαία και τα πανεπιστήμια, τη πρώτη μέρα έναρξη του τριημέρου, προσπάθησαν να αντιμετωπίσουν τις δυνάμεις της ΕΑΑΚ και της αντικαπιταλιστικής αριστεράς που βρισκόταν στον ιστορικό χώρο του Πολυτεχνείου για να οργανώσουν και να διασφαλίσουν τη αξιοπρεπή τους παρουσία, ως αντίπαλο και εχθρικό σώμα. Εισερχόμενοι στο χώρο σε «διάταξη μάχης», προκαλώντας λεκτικά και φυσικά τους αγωνιστές της ΕΑΑΚ και απαιτώντας τη παραχώρηση χώρου που παραδοσιακά τα τελευταία χρόνια καταλάμβαναν τα σχήματα της ΕΑΑΚ και συλλογικότητες και μέτωπα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Μάλιστα προχώρησαν και στη χρήση φυσικής βίας απέναντι σε αγωνιστές της αντικαπιταλιστικής αριστεράς που έπρατταν και διεκδικούσαν το αυτονόητο, δηλαδή τη καθιερωμένη διάταξη των δυνάμεων μες στον ιστορικό χώρο του Πολυτεχνείου.

Από τη μεριά μας, δηλώνουμε ότι τέτοιες κινήσεις δεν μας τρομοκρατούν, δεν καταφέρνουν να υπονομεύσουν τη δράση και τη παρουσία μας στο μαζικό κίνημα. Είναι κινήσεις πολιτικής μικροπρέπειας, που εντείνουν τον ενδοαριστερό εμφύλιο και αποπροσανατολίζουν το κίνημα και τις συνιστώσες του. Δηλώνουμε ξεκάθαρα ότι ο δικός μας εχθρός, δηλαδή η κυβέρνηση, η ΕΕ και το ΔΝΤ, έχουν ήδη προχωρήσει πολλά βήματα μπροστά στο έδαφος της ταξικής και πολιτικής πάλης. Δικό μας καθήκον είναι το φοιτητικό κίνημα, μαζικά, ενωτικά και ανατρεπτικά με το νεολαιίστικο και εργατικό κίνημα να διεκδικήσουν και να κερδίσουν πίσω όλα όσα τους ανήκουν, όλα όσα τους στερούνται. Μακριά από επικίνδυνες λογικές ενδοκινηματικών συγκρούσεων και τριβών, χωρίς ταλαντεύσεις, σε αυτή την υπόθεση, διαλέγουμε να συγκρουστούμε με τη κυβερνητική πολιτική και τους εκφραστές της, διαλέγουμε να κάνουμε κάλεσμα κινηματικής δράσης σε κάθε αγωνιστή και δύναμη που βλέπει τον συλλογικό αγώνα ως τη μόνη ελπιδοφόρα απάντηση στη κρίση τους.

ΕΝΙΑΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΙΝΗΣΗ ΣΕ ΑΕΙ-ΤΕΙ