Η από καιρό μεθοδικά σχεδιαζόμενη από την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ προσφυγή στο κατ’ ευφημισμόν ‘’δίχτυ προστασίας’’ της ΕΕ και του ΔΝΤ, υποτίθεται πως έρχεται να απαντήσει στο πρόβλημα δανεισμού και υπερχρέωσης της Ελλάδας.
Η κυβέρνηση, μαζί με τη ΝΔ, τον ΛΑΟΣ και τον ΣΕΒ, μιλούν για τα δημοσιονομικά ελλείμματα και τα χρέη, λες και αυτά τα δημιούργησαν οι εργαζόμενοι και πρέπει να τα πληρώσουν.
Στην πραγματικότητα όλα αυτά αφορούν την Ελλάδα-επιχείρηση και τους δανειστές-συνεργούς της. Την Ελλάδα των εφοπλιστών, των μεγάλων εισηγμένων βιομηχανικών και κατασκευαστικών εταιρειών με τα 30 δις κέρδη στην τελευταία τριετία. Των τραπεζικών υπερκερδών και των αστρονομικών στρατιωτικών δαπανών. Την Ελλάδα της φορομπηξίας για τον λαό και τον περιορισμό των κρατικών εσόδων από το μεγάλο κεφάλαιο, μέσω της απαλλαγής από ασφαλιστικές εισφορές και τη μείωση της φορολογίας του. Την Ελλάδα των αστικών κομμάτων εξουσίας, που διαχειρίζονται ένα ‘’ κράτος-στρατηγείο’’ στην προώθηση των Ιδιωτικοποιήσεων, στη ληστεία των ασφαλιστικών ταμείων, στην κρατική καταστολή.
Οι «κερδοσκόποι» και οι «αγορές», δεν αποτελούν αόρατους μηχανισμούς: Είναι οι γερμανικές, οι γαλλικές αλλά και οι ελληνικές τράπεζες, γενικότερα ο σκληρός πυρήνας της ΕΕ , που θέλουν να διατηρήσουν αλλά και να ισχυροποιήσουν την θέση τους απέναντι στον «πελάτη» τους.
.
Έχουν θράσος! Είναι σαν να χρεοκοπεί μια επιχείρηση, που χρωστάει ήδη στους εργαζόμενους που δουλεύουν σε αυτήν και στη συνέχεια σε συμφωνία με τους δανειστές της και προμηθευτές της, να απαιτούν από τους εργαζόμενους να πληρώσουν τα χρέη!
Οι εργαζόμενοι δεν χρωστάνε τίποτα και σε κανένα! Αντίθετα διεκδικούν το εισόδημα και τις δουλειές τους που δέχονται επίθεση από την ληστρική συμμαχία ελληνικής ολιγαρχίας, ΕΕ και ΔΝΤ, που στοχεύει στηνεπιβολή φόρου αίματος και δακρύων για τις επόμενες γενιές.
Ο ελληνικός καπιταλιστικός σχηματισμός, χάνει έδαφος σε σχέση με τους ανταγωνιστές του μέσα στην ΕΕ, αλλά και σε περιφερειακό επίπεδο, όπως δείχνει και η κινητικότητα για Νατοϊκή διευθέτηση στο Αιγαίο. Αυτό δεν αποτελεί λόγο για να συμπαραταχθούν με την αστική τάξη οι εργαζόμενοι, οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι, οι νέοι χωρίς μέλλον. Δεν έχουν λόγο και συλλογικό ταξικό συμφέρον να την καλέσουν να μπει επικεφαλής σε ένα ψευδεπίγραφο ‘’πατριωτικό αγώνα για τη σωτηρία της χώρας’’, όπως κλαψουρίζει ο πρωθυπουργός και φλυαρεί ένα τμήμα της διαχειριστικής αριστεράς. Αντίθετα, η Ελλάδα των επιχειρηματιών και των πολιτικών και κρατικών υπηρετών της, μας γίνεται ακόμη πιο μισητή. Για να διασφαλίσουν την δική της θέση και τα βρώμικα κέρδη τους, αλυσοδένουν τον λαό.
Είναι η ώρα που πρέπει να μιλήσει το ‘’έθνος των εργαζομένων’’, η άλλη Ελλάδα των εκατομμυρίων Ελλήνων και μεταναστών εργαζομένων, ανέργων, νέων. Αυτή η κοινωνική πλειοψηφία, που κατά καιρούς δίνει το παρόν στις αμπώτιδες και τις παλίρροιες των κοινωνικών αγώνων, που επιζεί, έστω και ανασαίνοντας με καλάμι, ακόμη και μέσα στο βαλτωμένα έλη που την καταδικάζουν η εργοδοτική και δοσμένη στην κυβέρνηση και την αστική πολιτική συνδικαλιστική γραφειοκρατία, έχει ταξικό συμφέρον μόνο σε μια αντικαπιταλιστική διέξοδο από την κρίση.
Η κυβέρνηση, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές και ο ΣΕΒ επιδιώκουν το ξεθεμελίωμα των εργασιακών δικαιωμάτων, την μείωση των μισθών, την απελευθέρωση των απολύσεων. Ένα νέο, αυθεντικά πολιτικό- ταξικό εργατικό κίνημα, μπορεί να αντισταθεί και να διεκδικήσει την ανατροπή της επίθεσης, τον κλονισμό της πολιτικής και οικονομικής κυριαρχίας του κεφαλαίου με πρόταξη επιθετικών συνολικών εργατικών διεκδικήσεων (εθνικοποιήσεις, μείωση ωρών εργασίας, στάση πληρωμών και κατάργηση του χρέους). Μπορεί να κλονίσει, να σπάσει να ανατρέψει τα οικονομικά και πολιτικά στηρίγματα της ελληνικής αστικής τάξης με άμεση απαίτηση την έξοδο από ΟΝΕ και ΕΕ. Η κοινή δράση όλων των δυνάμεων της αριστεράς για ένα πολιτικό μαζικό λαϊκό εργατικό κίνημα αποκτά πλέον επείγοντα χαρακτήρα και αποτελεί πεδίο δοκιμασίας όλων των αριστερών απόψεων και προτάσεων.
Η τοποθέτηση από μεριάς της αριστεράς και του εργατικού κινήματος σε πρώτο πλάνο, ξανά της επαναστατικής αντικαπιταλιστικής προοπτικής, όχι μόνο είναι στρατηγικά αναγκαία, αλλά και αποτελεί στοιχειώδη όρο γιανα αποτελέσουν πραγματική πολιτική απειλή οι κοινωνικοί αγώνες που ωριμάζουν και πρέπει να ξεσπάσουν άμεσα.
Σε αυτή την κατεύθυνση οι δυνάμεις του ΝΑΡ και της νεολαίας ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ, μαζί με όλες τις δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, επιδιώκουν να συμβάλλουν, αναβαθμίζοντας την ως τώρα δράση τους.
.
Αθήνα 23-4-2009, Το Γραφείο Τύπου του ΝΑΡ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου