Η υποκρισία δεν έχει όρια. Τα κροκοδείλια δάκρυα, οι δηλώσεις και οι περιοδείες της Νομαρχίας και της Θεολογίτου δεν ξεγελούν τους ανθρώπους που είδαν σπίτια, αμάξια και μαγαζιά να καταστρέφονται μέσα σε λίγες ώρες.
Όλος ο κόσμος μπορεί να δει πως τα “έργα” που κάναν και επέτρεψαν να γίνουν όλα αυτά τα χρόνια οι γαλαζοπράσινοι τοπικοί μας άρχοντες, νομάρχες και δήμαρχοι, χωρίς καμία μελέτη στις περισσότερες των περιπτώσεων, οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση.
Πώς οι ρεμούλες με μεγαλοεργολάβους και μεγαλοσυμφέροντα στο όνομα της “ανάπτυξης” (της τσέπης κάποιων ολίγων), επέτρεψαν την αλόγιστη εκμετάλλευση του νησιού και της φύσης, τα μπαζώματα ποταμών και ρεμάτων, τις σκουληκαντέρες – νησίδες που εγκλώβιζαν το νερό αποτρέποντάς τους παλιότερους, πιο πρωτόγονους (μα και πιο αποτελεσματικούς) μηχανισμούς πρόληψης και απομάκρυνσης των υδάτων από τους δρόμους προς τη θάλασσα.
Πώς τα υπερυψωμένα πεζοδρόμια-τείχη στην προκυμαία και αλλού, τα φραγμένα καπάκια από τα φρεάτια σε περιοχές, που είχαν να καθαριστούν από τον καιρό του Νώε, μας επανέφεραν σε έκεινα τα χρόνια, με τη διαφορά πλεούμενων αμαξιών αντί κιβωτού.
Αν είναι δυνατόν εν έτει 2010, να παλεύουμε ακόμα με τα στοιχεία της φύσης και να βγαίνουμε χαμένοι ή νεκροί (βλ. πνιγμένο 62χρονο καθηγητή στους Ολύμπους). Πλήρης έλλειψη οποιουδήποτε σχεδιασμού πρόληψης, μα και “ανάπτυξη” (με λογική κερδοφορίας και όχι ικανοποίησης κοινωνικών αναγκών), που θυσιάζει τα πάντα στο διάβα της ακόμα και ανθρώπινες ζωές, χωρίς κανένα σεβασμό στο περιβάλλον, προκειμένου κάποιοι λίγοι να εκπληρώσουν τα επιχειρηματικά τους σχέδια και να “τα τσακώσουν” ή να ξεπλύνουν μαύρο χρήμα. Πάντα βέβαια σε συνεργασία με τους προθύμους πολιτικούς μας ταγούς.
Πολύ εύκολα λοιπόν, μπορεί να βρεί κάποιος τα μεγάλα έργα που διαφημίζουν τώρα προεκλογικά οι άρχοντές μας, τοπικοί και κεντρικοί και να αναζητήσουν τελικά τις ευθύνες σε εκείνους που πρέπει. Μπορούν πολύ εύκολα οι θρηνούντες για το βιός τους (και τους νεκρούς τους), να βρουν από ποιους πρέπει να ζητήσουν τις όποιες αποζημιώσεις χωρίς φόβο και πάθος. Λεφτά άλλωστε υπάρχουν. Για τις τράπεζες μα και για να χτίζουνε αγάλματα όπως βροντοφωνάξαμε χθες έξω από την προεκλογική εκδήλωση των πράσινων (και ολίγον γαλάζιων) εγκαινίων-φιέστας των Θεολογίτου – Μενδώνη.
Θα έπρεπε να ντρέπονται όλοι εκείνοι οι μαϊντανοί (και τα συναφή ζαρβατικά) Δήμαρχοι, να βγαίνουν και να μας τσαμπουνάνε κολοκύθια τούμπανα, για το πόσο καλά δούλεψε στο χωριό τους ο μηχανισμός πρόληψης του Δήμου τους (βλ. Καρδάμυλα – Δήμαρχος Μελιτζάνης). Μήπως θα πρέπει να νιώθουμε και υποχρεωμένοι όταν γίνονται τα πολύ αυτονόητα (καθαρισμός ρυάκων, χειμάρρων κλπ);
Ντροπή και αίσχος σε όλους εκείνους που έχουν το θράσος να γελούν πάνω στο μνήμα της πνιγμένης Χίου και να ζητάνε από τον κόσμο του νησιού να επικροτήσει την πολιτική που μας έφερε μέχρι εδώ! Ντροπή σε εκείνους που ακόμα και σε αυτήν τη δύσκολη ώρα, σε αυτήν τη συγκυρία κοιτάνε πως θα υφαρπάξουν την ψήφο μας!
Μήπως ήρθε λοιπόν η ώρα να σταματήσουμε να αναθέτουμε τις ζωές μας σε άλλους, οι οποίοι κιόλας τις καταστρέφουν; Μήπως ήρθε επιτέλους η στιγμή να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να αποφασίζουμε εμείς οι ίδιοι, συλλογικά, για μας και για τον τόπο μας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου